วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 227

เวลาที่เฉายวนออกไปก็มีความเศร้าและสลดใจ จนกระทั่งเสื้อสีดำหายไป เยี่ยชิวจึงดึงสายตากลับมา

เจ้าหู่สองสามคนยืนอยู่ด้านข้างเยี่ยชิว

“เพื่อนเยี่ย ไท้เจี่ยนพวกเขาจะ…สามารถกลับมาได้ไหม?”

เจ้าหู่ถามเสียงสั่นเทา

พวกเขาสองสามคนเดิมทีอยากจะไปฆ่าศัตรูที่สนามรบกับเฉายวน แต่ถูกเฉายวนปฏิเสธ

เพราะว่าคืนนี้การต่อสู้ครั้งนี้ ต้องเผชิญหน้ากับผู้มีฝีมือสูงของสำนักมังกร เจ้าหู่ฝีมืออ่อนหัดเกินไป ไปก็ตายเปล่าแน่นอน

“พวกเราต้องเชื่อมั่นไท้เจี่ยน เขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของหลงเหมิน ต่อสู้กับกองทัพจนแตกพ่าย ไม่เคยต่อสู้โดยไม่เตรียมตัว ครั้งนี้ และเขาต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”เยี่ยชิวพูดปลอบใจ

“อืม พวกเราก็เชื่อมั่นว่าไท้เจี่ยนพวกเขาไม่เป็นไรแน่นอน”เจ้าหู่พูดกับเยี่ยชิว“เพื่อนเยี่ย ไม่เจี่ยนสั่งแล้วว่า ให้พวกเราฟังคำพูดของนาย”

เยี่ยชิวเงียบไม่พูดจาสักพัก ก็พูด“จ้าวหู่ นายพาทุกคนโยกย้ายเถอะ”

“ทำไมเหรอ?”เจ้าหู่ไม่เข้าใจ

“ฉันกลัวว่าที่นี่จะไม่ปลอดภัย”เยี่ยชิวพูด

ครั้งนี้ ศัตรูเป็นผู้มีฝีมือสูงขนาดนั้น เป้าหมายก็คือจะฆ่าไท้เจี่ยน ทำลายหลงเหมิน

ด้วยเหตุนี้ ต้องหาที่กบดานของไท้เจี่ยนแน่นอน

ถ้าหากศัตรูอยู่ใกล้ๆในความมืดและลงมือจัดการ ต้องเห็นฉากที่เฉายวนสี่ห้าคนออกไปจากที่นี่แน่นอน

ศัตรูมีความเป็นไปได้ว่า ฉวยโอกาสที่เฉายวนไม่อยู่ จู่โจมเจ้าหู่พวกเขา

เจ้าหู่พยักหน้า และพูด“เพื่อนเยี่ยเป็นกังวลอย่างมีเหตุผล ฉันจะพาเพื่อนๆโยกย้ายไปทันที…”

“ใคร?”

ไม่รอให้เจ้าหู่พูดจบ เยี่ยชิวก็พูดตะโกนขึ้นมา หันหน้ากลับไปทันที

“หึ เจ้าหนุ่มนี่ตื่นตัวดีมาก”เงาร่างหนึ่งกระโดดลงมาจากต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล

เยี่ยชิวหรี่ตามอง“ราชางู!”

ไม่ผิด คนที่กระโดดลงมาจากต้นไม้คือราชางู

เจ้าหู่สีหน้าเปลี่ยนทันที เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูสำคัญ

“เพื่อนเยี่ยนายรีบไปเถอะ พวกเราสองสามคนจะรับมือเขาเอง”เจ้าหู่พูดจบก็จะถลันเข้าไป

“เดี๋ยวก่อน”เยี่ยชิวดึงแขนเสื้อของเจ้าหู่ไว้ พูดกระซิบข้างหูของเจ้าหู่สองสามประโยค

หลังจากที่พูดจบ เจ้าหู่ก็กังวล และถาม“เพื่อนเยี่ย นายคนเดียว สามารถรับมือราชางูได้เหรอ?”

“เชื่อฉัน รีบไปเถอะ”

“ได้”

เจ้าหู่พาเพื่อนสองสามคนของเขารีบออกไป

“เหอะ อยู่ใต้หนังตาฉันแล้วยังอยากจะคิดหนี?คิดเพ้อเจ้อ”ราชางูพูดสบถ ถลันเข้าไปทางเจ้าหู่พวกเขา

เยี่ยชิวพุ่งเข้าไปขวาง ตอนนี้อยู่ในห่างออกไปสามเมตร ขวางตรงหน้าราชางู

“ไสหัวออกไป!”ราชางูต่อยเข้ามาหนึ่งหมัด

เยี่ยชิวไม่ได้หลบ ใช้หมัดทุบเข้าไป

ผลัวะ

หมัดทั้งสองชนกัน ทั้งสองคนถอยไปหลายก้าว

สายตาของราชางูปรากฏความแปลกใจ

เห็นได้ชัดเจนว่าเขาคิดไม่ถึง ว่าพลังของเยี่ยชิวจะมากขนาดนี้

เยี่ยชิวก็แปลกใจ เพราะว่าเขาค้นพบว่า พลังของราชางูน้อยกว่าหญิงชราประหลาด

นี้ทำให้เขาในใจผ่อนคลายลง

“ราชางู มาแค่คนเดียวเหรอ?”เยี่ยชิวถามพลางยิ้ม“ถ้าหากมีคุณแค่คนเดียว ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เกรงว่าจะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แล้ว”

“ทำไม นายเตรียมตัวจะร่วมมือกับผู้อมตะชางเหม่ย?”

เวลาที่ราชางูพูด สายตาก็มองไปบริเวณรอบๆ เขากลัวว่าผู้อมตะชางเหม่ยจะอยู่บริเวณใกล้ๆ

แต่ทว่า ไม่เห็นเงาของผู้อมตะชางเหม่ย

“ผู้อมตะชางเหม่ยไม่ได้อยู่ที่นี่”เยี่ยชิวพูด

“เขาอยู่ที่ไหน?”ราชามังกรถาม

“เขากำลังกินงู”เยี่ยชิวพูดความจริง

“ถ้าหากเพิ่มข้าอีกคนล่ะ”

เสียงของผู้อมตะชางเหม่ยก็ดังขึ้นมาในหูทันที

ฉับพลันราชางูสีหน้าเปลี่ยนทันที ยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา แผ่นหลังก็ถูกโจมตีอย่างรวดเร็ว

ชั่ววินาทีนั้น ขาสองข้างของราชางูก็ห่างจากพื้น ร่างกายลอยออกไป

มองเห็นร่างของราชางูกำลังจะตกลงบนพื้น ผู้อมตะชางเหม่ยก็รีบไล่ตามเข้าไป จับข้อเท้าของราชางูอย่างรวดเร็ว แขนที่ทรงพลัง นำร่างของราชางูทุบลงบนพื้นอย่างรุนแรง

พลั่ก!

ราชางูท่วมตัวเต็มไปด้วยเลือด กระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ

“อ๊าก…”ราชางูร้องอย่างน่าเวทนา

ผู้อมตะชางเหม่ยไม่ได้คิดจะหยุด เขาจับขาของราชางูไว้แน่น และนำร่างกายของราชางูยกขึ้นสูง หลังจากนั้นก็ทิ้งลงบนพื้น

ทำแบบนี้ ติดต่อกันสี่ห้าครั้ง

เยี่ยชิวกับเจ้าหู่ข้างหูได้ยินเสียงกระดูกหักไม่หยุด ทำให้รู้สึกขนลุกขนพอง

เยี่ยชิวแปลกใจเล็กน้อย

คิดไม่ถึงว่าปกติที่ทำหน้าทะเล้น ผู้อมตะชางเหม่ยที่ดูไม่จริงจัง ก็มีฉากที่โหดเหี้ยมเช่นนี้

ไม่นาน บนพื้นก็ปรากฏคราบเลือด

ผลัวะ!

ผู้อมตะชางเหม่ยนำราชางูโยนลงบนพื้น และพูดด่า“ตอนกลางวันบอกให้นายหนี นายมีความสามารถก็หนีไปอีกสิ!”

ราชางูหายใจร่อนเร่เต็มที อวัยวะภายในทั้งห้าแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่าพูดว่าหนี ตอนนี้แม้แต่ปีนขึ้นมาก็ทำไม่ได้

เยี่ยชิวเดินเข้ามา พูดกับผู้อมตะชางเหม่ย“ผู้อาวุโส ผมอยากปรึกษาคุณหนึ่งเรื่อง”

“เรื่องอะไร?”

ผู้อมตะชางเหม่ยเพิ่งจะพูดจบ เห็นเยี่ยชิวนำเท้าขวาวางลงบนลำคอของราชางู ใช้แรงเหยียบลงไป

แกร๊ก

ราชางูกระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ และตายคาที่