วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2331

ที่ยอดเขาตงซาน

การต่อสู้ที่วุ่นวายยังคงดำเนินต่อไป

เยี่ยชิวเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้สองคน และการต่อสู้ก็ดุเดือดเป็นพิเศษ วัวต้าลี่ยังต้องต่อสู้อย่างหนักกับพระสงฆ์สองรูป

ปัญหาหลักคือพระสงฆ์เหล่านี้แทบจะอยู่ยงคงกระพันราวกับว่าพวกเขาเป็นเครื่องจักรต่อสู้ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและทนต่อความเจ็บปวด

“บ้าเอ๊ย ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะเอาชนะคุณไม่ได้!”

เยี่ยชิวโกรธจัด ปลดปล่อยเก้าก้าวแห่งสวรรค์ ทำให้พลังต่อสู้ของเขาพุ่งไปถึงจุดสูงสุดในทันที

“ปัง!”

เขาโจมตีพระสงฆ์รูปหนึ่งอย่างรุนแรงด้วยหมัด

ใครจะรู้ ครั้งนี้ พระสงฆ์รูปนั้นไม่ขยับแม้แต่น้อย ร่างกายของเขาเปล่งประกายแสงสีทอง พลังโลหิตพุ่งพล่าน และพลังที่น่ากลัวก็สะท้อนไปทั่วตัว ทำให้เขาเปล่งประกายอย่างเจิดจ้า

“กริ่ง!”

เมื่อหมัดของเยี่ยชิวฟาดไปที่พระสงฆ์ เสียงที่คล้ายกับระฆังก็ดังขึ้น

เยี่ยชิวถอยกลับอย่างรวดเร็ว

ไม่เพียงแต่หมัดของเขาไม่สามารถทำให้พระสงฆ์กระเด็นออกไปได้ แต่พระสงฆ์ยังป้องกันมันได้อย่างง่ายดายอีกด้วย ซึ่งไม่น่าเชื่อจริงๆ

ในขณะนั้น แสงสีทองพุ่งออกมาจากกลางกระโหลกของพระสงฆ์ ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

เขาแผ่รังสีอันทรงพลัง คล้ายกับพลังที่มองไม่เห็นซึ่งขยายตัวอย่างต่อเนื่อง อากาศรอบตัวเขาตึงเครียดในทันที ราวกับว่าเวลาหยุดนิ่ง

พระสงฆ์ยกมือทั้งสองขึ้นช้าๆ ฝ่ามือหันเข้าหากัน และคลื่นพลังงานสีทองแผ่กระจายออกจากฝ่ามือของเขา

คลื่นพลังงานนี้เปล่งแสงอันแข็งแกร่ง แวววาวเหมือนดวงอาทิตย์

เมื่อคลื่นขยายขึ้น พลังของพระสงฆ์ก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าเขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และโลก

ในขณะนี้ รัศมีสีทองขนาดมหึมาได้ก่อตัวขึ้นรอบ ๆ พระสงฆ์ ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณโดยรอบหยุดนิ่ง

ลมหยุดพัด ใบไม้หยุดสั่นไหว และโลกทั้งใบดูเหมือนจะรับฟังลมหายใจของเขาและรู้สึกถึงการมีอยู่ของเขา

“อ๊าก”

ทันใดนั้น พระสงฆ์ก็ตะโกนออกมา เสียงของเขาก้องกังวานราวกับเสียงคำรามของสัตว์เทพ ซึ่งเต็มไปด้วยพลังอันมหาศาลและไม่มีใครเทียบได้

“ระวังตัวด้วย!”

เยี่ยชิวปลดปล่อยพลังป้องกันที่แท้จริงของเขาออกมาในทันที โดยวางตำแหน่งตัวเองไว้ระหว่างผู้หญิงคนนั้นกับลุงซู จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยเทคนิคเสือคำราม

“อ๊าก”

คลื่นเสียงทั้งสองปะทะกันราวกับเสาทองสองต้นในอากาศ ทำให้หินแตกและต้นไม้ลุกไหม้ ราวกับว่าแม้แต่สวรรค์และโลกก็ไม่สามารถต้านทานพลังนี้ได้

สายตาของเยี่ยชิวจ้องไปที่รัศมีที่ล้อมรอบพระสงฆ์ผู้นั้น เย็นชาและชั่วร้าย

“เทคนิคเทพจินกังไม่สลายงั้นเหรอ? งั้นคุณมาจากวัดสายฟ้าใหญ่ในภูเขาวิญญาณสินะ!”

การกล่าวถึงวัดสายฟ้าใหญ่ ทำให้เยี่ยชิวนึกถึงอู๋ฮวา

เขาสงสัยว่าศิษย์ของวัดสายฟ้าใหญ่ เป็นอย่างไรบ้างตอนนี้ ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว?

“ลุงซู คุณพาคุณหนูโหรวเอ๋อร์กลับไป.…..”

ในตอนแรกเยี่ยชิวต้องการสั่งให้ลุงซูพาผู้หญิงคนนั้นกลับไปที่คฤหาสน์ของท่านเจ้าเมือง เพื่อที่เขาจะได้ปลดปล่อยเทคนิคลับของเขา โดยไม่มีการยับยั้งชั่งใจเมื่อไม่มีพวกเขาอยู่

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เขาก็ถูกปีศาจโลหิตขัดจังหวะ

“เฮ้อเฮ้อเฮ้อ แสดงว่าเจ้าสามารถแยกแยะที่มาของพวกเราได้จริงๆ เจ้าหนูยังพอรู้อยู่บ้างสินะ แต่โชคไม่ดีที่เจ้าไม่มีทางจัดการกับพวกเราได้”

“ตอนนี้ สนุกให้เต็มที่!”

“ไปจัดการเขาซะ”

ด้วยคำสั่งของปีศาจโลหิต พระสงฆ์ที่ใช้เทคนิคจินกังไม่สลายก็พุ่งเข้าหาเยี่ยชิวอย่างดุเดือด

“คิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะจัดการพวกคุณไม่ได้?”

เยี่ยชิวรู้ว่าเขาไม่สามารถรอช้าได้อีกต่อไปแล้ว เขาต้องหาทางกำจัดศัตรูให้ได้ มิฉะนั้น การต่อสู้ที่ยาวนานจะทำให้พลังของเขาลดลงไปอีก

เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับตัวเอง แต่เขากังวลว่าปีศาจโลหิตอาจใช้โอกาสนี้ทำร้ายผู้หญิงคนนั้นและลุงซู

เยี่ยชิวตัดสินใจใช้ไพ่เด็ดของเขา

ขณะที่พระสงฆ์พุ่งเข้าหาเขา ร่างกายอันใหญ่โตของเขารู้สึกเหมือนภูเขากำลังเคลื่อนที่ ก่อให้เกิดความรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวไม่กลัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน