วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 421

“นาย นายรู้ได้ยังไง?”

ถังเฟยมองไปที่เยี่ยชิวอย่างหวาดกลัว

ทางกองทัพได้ทำวิจัยเรื่องซอมบี้มาก่อนแล้ว เพียงแต่ว่า เรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดของทางกองทัพ

แม้แต่ถังเฟยเอง ก็ยังไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เพราะระดับชั้นของเขาต่ำเกินไป และเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รู้

หากเทพแห่งสงครามไม่โทรมาบอกเขา เขาอาจจะไม่รู้ความลับที่น่าตกตะลึงนี้มาก่อน

ถังเฟยไม่รู้เลยว่าเยี่ยชิวรู้ได้ยังไง?

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า "ฉันเดาเอา"

“เดาเอา?” ถังเฟยไม่เชื่อ และถามว่า “สรุปว่านายรู้ได้ยังไง?”

“โอเค จะบอกความจริงให้ละกัน เขาเป็นบอกฉัน”

เยี่ยชิวชี้ไปที่ซอมบี้ที่อยู่บนพื้น

“เขา?” ถังเฟยยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่ ซอมบี้จะพูดได้ยังไงกัน?

หลงเยี่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ: "คุณหมอเยี่ย นายควรหาข้ออ้างอื่นที่ดีกว่านี้หน่อยนะ ซอมบี้พูดได้ยังไงกันล่ะ?"

“ไม่ว่าพวกนายจะเชื่อไม่เชื่อ แต่เขาเป็นบอกกับฉันจริงๆ”

ถังเฟยมองเยี่ยชิวอย่างจริงจัง และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้โกหก ดังนั้นเขาจึงถามว่า "ถ้าอย่างนั้น บอกฉันมาหน่อย ซอมบี้นั่นพูดอะไรบ้าง?"

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "เขาชื่อหลี่เจี้ยน อายุ 46 ปีและอาศัยอยู่ในตำบลจ้าวจวง เทศมณฑลเหลียงซาน"

“เขาไม่มีครอบครัว เหตุผลที่เขากลายเป็นแบบนี้ ก็เพราะถูกเพื่อนสมัยเด็กของเขาหลี่เอ้อร์โก่วกัด”

“เขายังบอกอีกว่า...”

จู่ๆเยี่ยชิวก็เงียบ

“เขาพูดอะไรอีก?” ถังเฟยถามอย่างรีบๆ

“ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย?” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ฉันรำคาญเวลาคนพูดอะไรครึ่งๆกลางๆที่สุด รีบบอกมาเร็วเข้า ว่าเขาพูดอะไรอีก?”

ถังเฟยรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว

ก็เหมือนเวลาอ่านนิยาย พอถึงจุดน่าตื่นเต้น แต่จู่ๆก็พบว่าบทต่อไปยังไม่ได้อัพ ความรู้สึกแบบนี้น่าอึดอัดสุดๆ

“จะให้ฉันบอกนายก็ได้อยู่หรอก เว้นแต่...”

“เว้นแต่อะไร?”

“เว้นแต่ว่านายจะต้องให้เหมาไถอายุห้าสิบปีเพิ่มอีกลัง” เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ตกลง” ถังเฟยตอบทันที

รวดเร็วอะไรขนาดนี้?

เยี่ยชิวแอบเสียดาย รู้งี้เขาน่าจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ และขอเพิ่มอีกสักกี่ลัง

ยังไงซะ เหมาไถอายุห้าสิบปี ก็เป็นของหายาก

“รีบพูดมาเร็วเข้า” ถังเฟยและหลงเยี่ยต่างจ้องไปที่เยี่ยชิว

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "ซอมบี้บอกฉันว่า ใต้ทะเลทรายโกบีนั้นมีคนแบบเขาอีกประมาณ50-60ตัว นอกจากนี้ยังมีบางตัวที่ถือปืน และยังมีคนที่สวมชุดสีขาวด้วย"

“ตามที่เขาบอก ในนั้นมีอาวุธอยู่ไม่น้อยเลย และยังมีอุปกรณ์วิทยาศาสตร์อยู่ด้วยนิดหน่อย”

“คนที่ควบคุมอยู่ข้างล่างนั่นเรียกกันว่านายพล”

“นายพล?” ดวงตาของถังเฟยหรี่ลง

“เป็นคนใส่ชุดทหารและหัวล้าน ทุกคนต่างก็เรียกเขาแบบนั้น” เยี่ยชิวพูดต่ออีกว่า: “ตามที่ซอมบี้นี้อธิบายให้ฟัง ฉันสงสัยว่ามีฐานทัพลับอยู่ใต้ทะเลทรายโกบี”

“และฐานลับนี้น่าจะมีการทำวิจัยเกี่ยวกับซอมบี้”

“ยังไงก็ตาม เทพแห่งสงครามพูดอะไรบ้าง?” เยี่ยชิวถาม

ถังเฟยตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มๆ: "เทพแห่งสงครามบอกว่า ทางกองทัพได้ทำการวิจัยลับนี้ตั้งแต่20ปีที่แล้ว"

“จุดประสงค์หลักคือเพื่อทำวิจัยสุดยอดทหาร”

“เหล่าถัง แล้วเราจะเริ่มปฏิบัติการกันเมื่อไหร่?” หลงเยี่ยแทบรอไม่ไหว

ถังเฟยถามเยี่ยชิว: "นายคิดว่ายังไง?"

“สามชั่วโมงหลังจากนี้” เยี่ยชิวกล่าว

หลงเยี่ยสงสัย: "ทำไมต้องรอสามชั่วโมงหลังจากนี้แล้วค่อยปฏิบัติการล่ะ?"

“ฉันได้รับบาดเจ็บ เลยต้องการเวลารักษานิดหน่อย” เยี่ยชิวเหลือบมองหลงเยี่ย “ถ้านายอยากลงมือเลยล่ะก็ งั้นก็เอาเถอะ แต่ถ้าถึงตอนนั้นแล้วไม่มีคนช่วยนาย ก็อย่ามาว่ากันล่ะ”

หลงเยี่ยไม่ได้พูดอะไรต่อ

ถังเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วสั่งหลงเยี่ยว่า: "นายรีบให้ทีมเสบียงเตรียมอาหารไว้ แล้วก่อนที่เราจะปฏิบัติการ ให้ทุกคนกินให้อิ่มกันก่อน"

“ครับ!”

“แล้วก็ เตรียมเหล้าให้ทหารไว้นิดหน่อยด้วย” ถังเฟยกล่าว “ให้ทุกคนได้กินดื่มกันอย่างเต็มที่”

หลงเยี่ยพูดอย่างเร่งรีบ: "เหล่าถัง เราไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่มเหล้าในกองทัพนะครับ"

"ฉันรู้" ถังเฟยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "ภารกิจนี้อันตรายมาก นอกจากซอมบี้นั่นแล้ว เรายังเผชิญกับศัตรูที่ไม่รู้จักอีก พูดตามตรง ฉันไม่รู้ว่าเลยว่าพี่น้องของเราจะมีชีวิตรอดกลับมาได้มั้ยด้วยซ้ำ"

“ถ้าพี่น้องของเรามีคนใดจะต้องตาย ก็หวังว่าเขาจะได้กินดื่มกันอย่างหนำใจแล้วก่อนที่จะออกเดินทาง”

“เข้าใจรึยัง?”

“เข้าใจครับ!” หลงเยี่ยพูด: “ผมจะไปจัดการให้ครับ”

หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็หันหลังและออกจากเต็นท์ไป

เยี่ยชิวก็เริ่มทำการรักษา

และเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตา เวลาสามชั่วโมงก็ผ่านไป

เยี่ยชิว ถังเฟยและหลงเยี่ย นำทหารกองร้อยรบพิเศษ 30นาย เดินทัพไปยังทะเลทรายโกบี พร้อมด้วยอาวุธและอุปกรณ์อย่างครบครัน