วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 430

ชายหัวโล้นกำลังจะบ้า

จะมีฟ้าผ่าอีกได้อย่างไร?

สายฟ้าเหล่านี้มาจากไหน?

ฐานมีสายล่อฟ้าติดตั้งอยู่!

ก่อนที่เขาจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เกิดเสียง “บูม” ดังขึ้น และเขาเห็นทหารรับจ้างสี่นายถูกฟ้าผ่าตาย

และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

หลังจากนั้น สายฟ้าก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอย่างอธิบายไม่ถูก สายฟ้าหนึ่งสายฟ้า สองสายฟ้า สามสายฟ้า สี่สายฟ้า...…

สายฟ้าฟาดทั้งหมดสิบแปดลูก

“นี่ นี่เป็นไปไม่ได้เหรอ?”

ชายหัวโล้นยังคงตกใจเมื่อสายฟ้าทั้งสิบแปดโจมตีพร้อมกัน

“บูม!”

เกิดเหตุระเบิดครั้งใหญ่

ควันฟุ้งกระจาย ภาพเหตุการณ์ก็กลายเป็นความสับสนวุ่นวาย

ชายหัวโล้นจ้องมองภาพจากกล้องวงจรปิดอย่างแน่วแน่ รอให้ควันจางหายไป เมื่อมันกระจ่างในที่สุด สิ่งแรกที่เขาเห็นคือศพที่เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น

คนของเขาทั้งหมด รวมทั้งทหารรับจ้างที่ซ่อนอยู่ เสียชีวิตแล้ว

ร่างของพวกเขาถูกพังทลายลงจากแรงระเบิด

จากนั้น ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและหล่อเหลาก็ปรากฏบนภาพจากกล้องวงจรปิด

“เยี่ยชิว!”

ปัง

ชายหัวโล้นกระแทกกำปั้นอย่างแรงบนโต๊ะและกัดฟัน

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดจึงมีฟ้าผ่ากะทันหันที่ฐานทัพ แต่เขาเข้าใจว่านั่นต้องเป็นฝีมือของเยี่ยชิว ไม่เช่นนั้นคนของเขาคงไม่ถูกฟ้าผ่า

“สารเลว”

ใบหน้าของชายหัวโล้นเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยความโกรธ หวังว่าเขาจะฉีกเยี่ยชิวออกเป็นพันชิ้นได้

เยี่ยชิวมองที่กล้อง รอยยิ้มของเขาเปล่งประกายขณะที่เขากล่าวว่า

“ท่านนายพล ฉันต้องยอมรับว่าคุณพยายามอย่างมากที่จะจัดการกับพวกเรา”

“วางกับดักแล้วกับดักอีก ล่อพวกเรามาที่นี่ หวังที่จะทำลายล้างพวกเราในคราวเดียว แต่ใครจะคิดว่าคนของคุณจะถูกฉันฆ่าแทน”

“มันเป็นเรื่องของการฉลาดเกินไปเพื่อผลประโยชน์ หรือว่ายิงตัวเองตาย?”

“ท่านนายพล หากคุณมีลูกเล่นอะไรอีกก็รีบใช้มันอย่างรวดเร็ว ฉันพร้อมแล้ว!”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ ออร่าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เช่นเดียวกับผู้ปกครองที่มองดูโลก

“รอฉันก่อน!”

“ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป!”

“ในไม่ช้า คุณจะรู้ว่าฉันน่ากลัวแค่ไหน!”

หลังจากจบประโยค ชายหัวโล้นก็รีบแตะคีย์บอร์ดสองครั้งแล้วปิดลำโพง

“ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลวนี้มาจากไหน? เขาสร้างสายฟ้าได้อย่างไร? ให้ตายเถอะ”

ชายหัวโล้นพึมพำขณะที่เขาเดินไปมาในห้องทำงานของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

“ฉันต้องรายงานเรื่องนี้กับเจ้านายไหม?”

“ถ้าพวกไร้ประโยชน์ถูกเยี่ยชิวกำจัดไปหมดแล้ว และเจ้านายรู้ เขาจะตำหนิฉันหรือเปล่า?”

“แล้วทหารรับจ้างพวกนั้น เจ้านายจ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อจ้างพวกเขาจากต่างประเทศ และตอนนี้พวกเขาก็ตายกันหมดแล้ว ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เจ้านายฟังได้อย่างไร?”

“แต่ถ้าฉันไม่อธิบาย แล้วเจ้านายมารู้ทีหลัง ฉันคงตายแน่”

“ควรทำอย่างไรดี?”

ชายหัวโล้นรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เขาเดินไปมา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตัดสินใจในที่สุด

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรหาแบบวิดีโอคอลในวีแชท

ในไม่ช้า วิดีโอคอลก็เชื่อมต่อ

“เยี่ยชิว?” ดวงตาของผู้สวมหน้ากากกะพริบด้วยความสงสัยและเขาถามว่า “เขาไม่ใช่อยู่เจียงโจวเหรอ? เขามาอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือได้อย่างไร?”

ชายหัวโล้นผงะไป “เจ้านาย คุณรู้จักเขาไหม?”

“ฉันไม่เคยพบกับเยี่ยชิว แต่ฉันรู้เกี่ยวกับเขา” ชายสวมหน้ากากกล่าว “เขาเคยเป็นแพทย์ฝึกหัดที่โรงพยาบาลเจียงโจว ฉันไม่รู้ว่าเขาโชคดีแค่ไหน แต่โชคชะตาของเขาดูเหมือนจะติดสเตียรอยด์ ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน เขาไม่เพียงแต่กลายเป็นแพทย์ประจำเท่านั้น แต่ยังเป็น หัวหน้าแผนกการแพทย์แผนจีนที่โรงพยาบาลเจียงโจว นอกจากนี้ เขายังได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหนึ่งในมหาทูตทั้งสี่แห่งหลงเหมิน ทูตซวนหวู่ ซึ่งได้รับการยกย่องอย่างสูงจากเฉายวน”

เมื่อพูดถึงเฉายวน ความเกลียดชังอันลึกซึ้งก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของชายสวมหน้ากาก

“เฉาหยวนคนนั้น สักวันหนึ่งฉันจะทำให้เขาทรมานยิ่งกว่าความตาย”

ชายสวมหน้ากากกล่าวต่อว่า “เท่าที่ฉันรู้ เยี่ยชิวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชางเหม่ย หัวหน้าของสำนักภูเขาหู่ซาน สายฟ้าฟาดเหล่านั้นต้องเป็นยันต์สายฟ้าสำนักภูเขาหู่ซาน!”

“ฉันไม่คิดว่าทักษะของเขาจะผิดปกติ ถึงขนาดสามารถทำลายขยะที่เราทำงานอย่างหนักเพื่อพัฒนาได้อย่างง่ายดาย”

“นั่นเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเลยทีเดียว”

ชายหัวโล้นถามว่า “เจ้านาย ตอนนี้เยี่ยชิวและถังเฟยอยู่ที่ฐานแล้ว ฉันควรทำอย่างไรดี?”

ชายสวมหน้ากากกล่าวว่า “พวกเขารู้ตำแหน่งของฐานทัพแล้ว ดังนั้นเราจึงไม่สามารถปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้”

“แต่ขยะและทหารรับจ้างทั้งหมดตายไปแล้ว ใครจะจัดการกับพวกมัน?” ชายหัวโล้นถาม

“เจ้าโง่เขลา ยังมีอาวุธสังหารอยู่ในฐานไม่ใช่หรือ?”

อาวุธสังหาร?

ชายหัวโล้นผงะไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ “เจ้านาย คุณหมายถึง..….”

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ชายสวมหน้ากากก็พูดว่า “ฉันฝากเรื่องนี้ไว้ให้คุณจัดการ จำไว้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะต้องถูกกำจัด”

“โดยเฉพาะเยี่ยชิว ให้แน่ใจว่าเขาตายแล้ว”

“เอาล่ะ แค่นั้นแหละ ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ ดังนั้นฉันจะวางสาย”

วิดีโอคอลสิ้นสุดลง

ชายหัวโล้นวางโทรศัพท์ลง รู้สึกสับสนเล็กน้อย “แปลกที่เจ้านายบอกว่าเขาไม่เคยพบกับเยี่ยชิว แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า เขาต้องการฆ่าเยี่ยชิวจริงๆ?”

“เป็นไปได้ไหมที่พวกเขามีความแค้น?”

“ยังไงก็ตาม ช่างมันเถอะ มุ่งความสนใจไปที่การฆ่าเยี่ยชิวก่อน”