วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 442

เยี่ยชิวตายแล้วเหรอ?

ท่าทางแรกของไป๋ปิงคือการไม่เชื่อ

เยี่ยชิวที่อายุน้อยและแข็งแกร่งจะตายไปได้อย่างไร?

เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ไป๋ยวี่จิง อย่าใช้กลอุบายง่ายๆเหล่านี้เพื่อหลอกลวงฉัน”

“ฉันรู้ความตั้งใจของนาย นายแค่อยากให้ฉันแต่งงานกับเผยเจี๋ย”

“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะไม่แต่งงานกับเผยเจี๋ย!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของไป๋ยวี่จิงไม่ได้จางหายไปเมื่อเธอมองไปที่ไป๋ปิง และกล่าวว่า “เธอเคยเชื่อคำโกหกของฉัน แต่ตอนนี้ที่ฉันพูดความจริง ทำไมเธอไม่เชื่อฉัน?”

“นายเคยพูดความจริงบ้างไหม?” ไป๋ปิงหัวเราะเยาะ “นายโกหกเรื่องสุขภาพของปู่ด้วยซ้ำ เพื่อหลอกให้ฉันกลับเมืองหลวง นายยังเป็นมนุษย์หรือเปล่า?”

“ทำไมฉันถึงทำแบบนี้ เธอไม่เข้าใจเหรอ?” ไป๋ยวี่จิงกล่าวว่า “ฉันทำสิ่งนี้เพื่อศักดิ์ศรีของตระกูลไป๋ไปอีกร้อยปีข้างหน้า”

“สุขภาพของคุณปู่แย่ลง และเขาจะอยู่ได้ไม่นานอีกต่อไป ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ ฉันก็ต้องเตรียมการบางอย่าง”

“ไม่เช่นนั้น เมื่อปู่เสียชีวิต อำนาจของตระกูลไป๋จะลดลงอย่างมาก และเมื่อถึงเวลานั้น แม้ว่าเธอต้องการแต่งงานกับตระกูลเผย พวกเขาจะไม่มองเธอ ”

“ไป๋ปิง ทุกสิ่งที่ฉันทำก็เพื่อประโยชน์ของเธอเอง!”

รอยยิ้มดูถูกปรากฏบนริมฝีปากของไป๋ปิง “คุณอ้างว่ามันเป็นเพื่อประโยชน์ของฉันเอง แต่จริงๆ แล้วเพื่อผลประโยชน์ของคุณเอง”

“พวกเขาเคยบอกว่าคุณหน้าซื่อใจคด และฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว”

“นาย ไป๋ยวี่จิง เป็นเพียงคนหน้าซื่อใจคดเท่านั้น”

ไป๋ยวี่จิงไม่โกรธเลยและยิ้ม “ไม่ว่าเธอจะมองฉันอย่างไร มันก็ไม่สำคัญสำหรับฉัน ในไม่ช้า เธอจะแต่งงานกับเผยเจี๋ย”

“สำหรับเยี่ยชิว เธอควรลืมเขาให้เร็วที่สุด เขาตายแล้วจริงๆ”

ไป๋ปิงโกรธมาก “ฉันจะไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของนาย ไปให้พ้น!”

“ไป๋ปิง ฉันไม่ได้โกหกเธอ เยี่ยชิวตายแล้วจริงๆ” ไป๋ยวี่จิงพูดอย่างจริงจัง “เธอรู้ไหมว่าเยี่ยชิวมาจากวังซาตาน”

“เขาถูกส่งโดยเทพทหารในภารกิจไปทางตะวันตกเฉียงเหนือและมีบางอย่างผิดพลาด ตอนนี้เขาถูกฝังอยู่ใต้ทรายสีเหลืองอันกว้างใหญ่”

“ สำหรับเรื่องนี้ เทพทหารที่ไม่ได้ออกจากเมืองหลวงมาสิบปีได้รีบบินไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อคืนนี้”

“เมื่อเช้านี้ นายพลหลงไห่เฉิง ผู้บัญชาการเขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือ พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นๆ ก็รีบไปที่ทะเลทรายโกบีเช่นกัน”

เยี่ยชิวตายแล้วเหรอ?

ปฏิกิริยาแรกของไป๋ปิงคือการไม่เชื่อ

เยี่ยชิว ที่อายุน้อยและแข็งแกร่งจะตายไปได้อย่างไร?

เธอพูดอย่างเย็นชาว่า "ไป๋ยวี่จิง อย่าใช้กลอุบายราคาถูกเหล่านี้เพื่อหลอกลวงฉัน"

“ฉันรู้ความตั้งใจของคุณ คุณแค่อยากให้ฉันแต่งงานกับเผยเจี๋ย”

“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะไม่แต่งงานกับเผยเจี๋ย!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของ ไป๋ยวี่จิง ไม่ได้จางหายไปเมื่อเธอมองไปที่ ไป๋ปิง และพูดว่า "คุณเคยเชื่อคำโกหกของฉัน แต่ตอนนี้ที่ฉันพูดความจริง ทำไมคุณไม่เชื่อฉัน"

“คุณเคยพูดความจริงบ้างไหม?” ไป๋ปิงหัวเราะเยาะ “เธอโกหกเรื่องสุขภาพของปู่ฉันด้วยซ้ำเพื่อหลอกให้ฉันกลับเมืองหลวง เธอยังเป็นมนุษย์หรือเปล่า?”

“ทำไมผมถึงทำแบบนี้ คุณไม่เข้าใจเหรอ?” ไป๋ยวี่จิงกล่าวว่า "ฉันทำสิ่งนี้เพื่อศักดิ์ศรีของตระกูลไป๋ไปอีกร้อยปีข้างหน้า"

“สุขภาพของคุณปู่ของฉันแย่ลง และเขาจะอยู่ได้ไม่นานอีกต่อไป ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ ฉันก็ต้องเตรียมการบางอย่าง”

“ไม่เช่นนั้น เมื่อปู่ของฉันเสียชีวิต อำนาจของตระกูลไป๋จะลดลงอย่างมาก และเมื่อถึงเวลานั้น แม้ว่าคุณต้องการแต่งงานกับตระกูลเผย พวกเขาจะไม่มองคุณ”

“ไป๋ปิง ทุกสิ่งที่ฉันทำก็เพื่อประโยชน์ของคุณเอง!”

รอยยิ้มดูถูกปรากฏบนริมฝีปากของ ไป๋ปิง “คุณอ้างว่ามันเป็นเพื่อประโยชน์ของฉันเอง แต่จริงๆ แล้วเพื่อผลประโยชน์ของคุณเอง”

“พวกเขาเคยบอกว่าคุณหน้าซื่อใจคด และฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว”

“คุณ ไป๋ยวี่จิง เป็นเพียงคนหน้าซื่อใจคดเท่านั้น”

ไป๋ยวี่จิงไม่โกรธเลยและยิ้ม “ไม่ว่าคุณจะมองฉันอย่างไร มันก็ไม่สำคัญสำหรับฉัน ในไม่ช้า คุณจะแต่งงานกับเผยเจี๋ย”

“สำหรับเยี่ยชิว คุณควรลืมเขาให้เร็วที่สุด เขาตายแล้วจริงๆ”

ไป๋ปิงโกรธมาก “ฉันจะไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของคุณ ไปให้พ้น!”

“ไป๋ปิง ฉันไม่ได้โกหกคุณ เยี่ยชิวตายแล้วจริงๆ” ไป๋ยวี่จิงพูดอย่างจริงจัง “คุณรู้ไหมว่าเยี่ยชิวมาจากวังซาตาน”

“เขาถูกส่งโดยเทพทหารในภารกิจไปทางตะวันตกเฉียงเหนือและมีบางอย่างผิดพลาด ตอนนี้เขาถูกฝังอยู่ใต้ทรายสีเหลืองอันกว้างใหญ่”

“สำหรับเรื่องนี้ เทพทหารที่ไม่ได้ออกจากเมืองหลวงมาสิบปี ได้รีบบินไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อคืนนี้”

“เมื่อเช้านี้ นายพลหลงไห่เฉิง ผู้บัญชาการเขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือ พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นๆ ก็รีบไปที่ทะเลทรายโกบีเช่นกัน”

ไป๋ยวี่จิงยิ้มและพูดว่า “ก่อนหน้านี้ฉันกังวลว่า เยี่ยชิว จะสร้างปัญหาในระหว่างงานแต่งงานของเธอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความกังวลของฉันจะไม่จำเป็นเลย”

“นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระ” ไป๋ปิงไม่เชื่อเลย “เยี่ยชิวจะไม่ตาย”

“ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะทำให้ชีวิตของเธอเป็นเหมือนนรก”

หลังจากพูดอย่างนั้น ไป๋ยวี่จิงก็เดินออกจากห้อง

ในขณะนี้ เสียงคำรามอันโกรธเกรี้ยวของไป๋ปิงดังมาจากด้านหลัง “ไป๋ยวี่จิง ถ้าเยี่ยชิวตายจริงๆ คงเป็นเพราะคุณ!”

ไป๋ยวี่จิงหยุดครู่หนึ่ง เจตนาฆ่าที่รุนแรงแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา

จากนั้นเจตนาฆ่าก็หายไปในทันที

หลังจากที่ไป๋ยวี่จิงออกจากห้องใต้ดิน ผู้หญิงผมสั้นก็เดินตามเขาไปที่ชั้นสองของวิลล่า

ชั้นสองของวิลล่าว่างเปล่า แต่ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราและสะอาดไร้ที่ติ

ไป๋อวี้จิงนั่งลงบนโซฟาหนังแล้วถามว่า “ไป๋ปิงไม่ได้กินข้าวมากี่วันแล้ว?”

“สองวัน” ผู้หญิงผมสั้นตอบ

“สองวันที่ผ่านมาเธอทำอะไรอยู่?” ไป๋ยวี่จิงถามอีกครั้ง

“ในห้องไม่มีอะไรเลย เธอจึงทำอะไรไม่ได้ เธอได้แต่นั่งฝันกลางวัน พึมพำอะไรบางอย่างเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่ชัดเจน” ผู้หญิงผมสั้นเหลือบมองไป๋ยวี่จิงและพูดด้วยความเคารพว่า “นายน้อย ฉันเกรงว่าหากเป็นเช่นนี้นานเกินไป สภาพจิตใจของคุณหนูจะได้รับผลกระทบ”

“ตราบใดที่เธอยังไม่ตาย ปัญหาทางจิตเล็กๆ น้อยๆก็ไม่เป็นไร เธอจะแต่งงานกับตระกูลเผยในวันพุธหน้า เธอจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป”

ไป๋ยวี่จิงสั่งผู้หญิงผมสั้นว่า “ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณจะต้องจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด”

“ถ้าเยี่ยชิวตายจริงๆ ฉันกังวลว่าเธอจะทำอะไรร้ายแรง”

“ดังนั้นจะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับไป๋ปิง จะไม่มีใครรอด เข้าใจไหม?”

ผู้หญิงผมสั้นตัวสั่นด้วยความกลัวและรีบพูดว่า “นายน้อย มั่นใจได้เลยว่า เราจะดูแลคุณหนูอย่างดี”

“อืม”

ไป๋ยวี่จิงพยักหน้า จากนั้นเอนหลังบนโซฟา หลับตา จมอยู่กับความคิด

ผู้หญิงผมสั้นยืนอยู่ข้างๆ ไม่กล้าส่งเสียงกลัวรบกวนไป๋ยวี่จิง

หลังจากนั้นไม่นาน ไป๋ยวี่จิงก็ลืมตาขึ้นมาและมองดูผู้หญิงผมสั้นอย่างไม่พอใจ “ทำไมคุณถึงยังยืนอยู่ตรงนั้น?”

ผู้หญิงผมสั้นหน้าแดงเล็กน้อยและแก้ผ้าของตัวเอง……