วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 454

งานเลี้ยงแสดงความยินดี?

คุณตาบอดหรือเปล่า?

คุณเคยเห็นงานเลี้ยงเฉลิมฉลองที่มีแผ่นจารึกไว้อาลัย กลอนงานศพ และเพลงไว้อาลัยไหม?

พวกทหารโกรธเคืองกับคำพูดเหล่านี้ จึงหันหน้าไปทางประตูพร้อมกัน

พวกเขาอยากรู้ว่า สิ่งของเหล่านี้ ใครกล้าอวดที่นี่?

ในเวลาเดียวกัน

“กล้าพลีชีพ คงอยากตายสินะ” ถังเฟยดึงปืนพกออกจากเอวของเขาอย่างรวดเร็วและหันหลังกลับทันที

แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ยืนตัวแข็ง ราวกับว่ามีใครบางคนร่ายมนตร์ที่ทำให้กลายเป็นหิน โดยจ้องมองไปที่ประตู

“เยี่ย เยี่ยชิว...…คือ...…คุณจริงๆเหรอ?”

เสียงของถังเฟยสั่นเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด

อันที่จริง ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่ไม่เชื่อ แม้แต่คนอื่นๆที่อยู่ในปัจจุบันก็ตกตะลึงเมื่อเห็นเยี่ยชิว เพราะพวกเขาเชื่อว่า หมอเยี่ย ได้ตายมานานแล้ว

ทันใดนั้นความโกลาหลก็ปะทุขึ้น

“หมอเยี่ยไม่ตายเหรอ?”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

“เขาถูกฝังอยู่ใต้ทรายเป็นเวลาหลายวันหลายคืน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย?”

ทหารหลายคนคิดว่าพวกเขาตาฝาด จึงขยี้ตาอย่างแรงแล้วมองอีกครั้ง จริงๆแล้วเยี่ยชิวยืนอยู่ที่ประตู ยิ้มให้พวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนถึงแก่นแท้

“นี่อาจเป็นวิญญาณของหมอเยี่ย?”

“ฉันได้ยินคนเฒ่าในหมู่บ้านพูดว่า คนที่ตายด้วยความรุนแรงและปฏิเสธที่จะรายงานต่อยมโลกจะต้องแก้แค้นผู้คน”

“เป็นไปได้ไหมที่หมอเยี่ยโกรธพวกเราที่ไม่ค้นหาและช่วยเหลือต่อไป เขาจึงกลับมาสร้างปัญหาให้เรา?”

“ไร้สาระ!” หลงเยี่ยจ้องมองทหารที่กำลังพูดอยู่และตะโกนว่า “พวกคุณทุกคนไม่เชื่อพระเจ้า แล้วจะเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ได้อย่างไร?”

ทันใดนั้นเยี่ยชิวยืนอยู่ที่ประตู ยิ้มให้หลงเยี่ยและพูดว่า “หลงเยี่ย ฉันตายอย่างอนาถ!”

“ฉันถูกฝังอยู่ในทรายสีเหลืองเพื่อช่วยเพื่อนของฉัน และคุณก็ไม่มาช่วยฉันด้วยซ้ำ”

“คราวนี้ฉันกลับมาเพื่อชำระแค้นกับพวกคุณทุกคน”

หลงเยี่ยถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตกใจ ดึงปืนออกมาแล้วชี้ไปที่เยี่ยชิวขณะที่เขาตะโกนว่า “คุณเป็นมนุษย์หรือผี”

“ฉันเป็นผี” เยี่ยชิวยกมือขึ้นแล้วก้าวไปข้างหน้า คล้ายกับซอมบี้

หลงเยี่ยกลัวอย่างมากและรีบพูดว่า “เยี่ยชิว อย่ามายุ่ง”

“หลังจากที่คุณถูกฝังอยู่ใต้ทราย สมาชิกทุกคนในกองกำลังพิเศษของเราก็มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ”

“ไม่เพียงเท่านั้น เทพทหารยังรีบเร่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นการส่วนตัว และให้เขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือส่งคนไปช่วยเหลือคุณ”

“ปู่ของฉันส่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ไปร่วมค้นหาและช่วยเหลือ เราค้นหาทั้งวันทั้งคืนแต่ไม่พบคุณ เราจึงต้องยอมแพ้...…”

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าอีกสองก้าว

“เยี่ยชิว หยุดอยู่ตรงนั้น! หากคุณกล้าเข้ามาใกล้อีก ฉันจะยิง” หลงเยี่ยตะโกน

“เยี่ยมมาก! ไม่เพียงแต่พวกคุณไม่ได้ช่วยฉัน แต่ตอนนี้คุณยังต้องการที่จะฆ่าฉันด้วย คุณขาดความกตัญญูและความภักดีอย่างแท้จริง เอาล่ะ ยิงเลย!”

เยี่ยชิวจงใจทำหน้าตาบูดบึ้งและเดินหน้าต่อไป

“ปัง!”

หลงเยี่ยยิงปืนของเขา

กระสุนพุ่งเข้าใส่เยี่ยชิว และส่งเขากระเด็นไป

หลงเยี่ยตกตะลึง “นี้...…”

ดวงตาของถังเฟยเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เป็นไปได้ไหมว่านี่คือจิตวิญญาณของเยี่ยชิวอย่างแท้จริง? ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากกระสุนได้อย่างไร?

ปัง ปัง ปัง!

ทหารรีบดึงปืนออกมาและเล็งไปที่เยี่ยชิว

“พวกคุณเรียกตัวเองว่าทหาร แต่กลับหวาดกลัวได้ง่ายนัก น่าสงสาร” เยี่ยชิวกางมือออกแล้วพูดอย่างเหยียดหยาม “จะไม่แกล้งพวกคุณแล้ว”

หมายถึงอะไร?

ทหารไม่เข้าใจความตั้งใจของเยี่ยชิว และยังคงเล็งปืนไปที่เขา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด

เยี่ยชิวผลักถังเฟยออกไป หลงเยี่ยก็เข้ามากอดไว้

“เยี่ยชิว ฉันดีใจมากที่เห็นคุณยังมีชีวิตอยู่” หลงเยี่ยพูดอย่างตื่นเต้น

“มีความสุขก็ดีแล้ว แต่ไม่ต้องกอดฉันไม่ได้เหรอ?” เยี่ยชิวกล่าวอย่างเศร้าโศก

ทุกคนหัวเราะอย่างเต็มที่กับคำพูดของเขา

ในขณะนี้ ทหารกองกำลังพิเศษก็เข้ามาหาเพื่อต้องการกอดเยี่ยชิว

“พอ!” เยี่ยชิวจ้องมองไปที่กลุ่มทหารและสาปแช่ง “ฉันไม่สนใจผู้ชาย ดังนั้นอย่าเข้ามากอดฉัน”

หลังจากได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว ทหารกองกำลังพิเศษไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังกลับหัวเราะออกมาอีกด้วย

ทหารคนหนึ่งถามว่า “หมอเยี่ย คุณบอกเราได้ไหมว่าคุณถูกฝังอยู่ใต้ทรายเป็นเวลานาน โดยไม่มีอันตรายใดๆได้อย่างไร?”

ทุกคนเงียบลงในทันที และทุกคนก็มองไปที่เยี่ยชิว

รวมถึงถังเฟยและหลงเยี่ย ที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พวกเขายังต้องการทราบว่า เยี่ยชิวสามารถถูกฝังอยู่ใต้ทรายได้นาน โดยไม่มีอันตรายใดๆได้อย่างไร?

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ถ้าฉันบอกพวกคุณอาจจะไม่เชื่อ หลังจากที่ฉันถูกฝังอยู่ใต้ทราย ฉันก็คิดว่าฉันตายไปแล้ว แต่โดยไม่คาดคิด เมื่อฉันมาถึงวังของราชาแห่งนรก ราชาแห่งนรกโกรธมากเมื่อเห็นฉัน เขาบอกว่าไม่อนุญาตให้ผู้ชายที่หล่อกว่าเขาอยู่ในยมโลกได้ ดังนั้นเขาจึงสั่งให้อสุรกายขาวดำส่งฉันกลับมา”

แน่นอนว่าทหารไม่เชื่อเขา

“หมอเยี่ยคุณแต่งเรื่องเก่งมาก น่าเสียดายที่คุณไม่ได้เขียนนิยาย”

“โชคดีที่ฉันเป็นคนไม่เชื่อพระเจ้า ไม่เช่นนั้น ฉันจะเชื่อสิ่งที่คุณพูด”

“……”

ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะ

ขณะนั้นโทรศัพท์ของถังเฟยก็ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากปู่ของเขา

“ผมขอรับสายก่อนนะ”

ถังเฟยขออนุญาตและเดินไปที่มุมห้อง กดปุ่มรับสายแล้วพูดว่า “ปู่ ปู่มีอะไรหรือเปล่า?"

“เสี่ยวเฟย ปู่เพิ่งได้รับคำเชิญจากตระกูลไป๋ พวกเขากำลังเชิญปู่ไปร่วมงานแต่งงานของไป๋ปิงและเผยเจี๋ยในอีกสองวัน!”