วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 1

ฤดูร้อนคืนหนึ่ง ในภูเขาที่ทั้งชื้นและอบอ้าว

ฉินซูใช้เวลาทั้งวันหายาสมุนไพร เหนื่อยล้าสายตัวแทบขาด ฝ่าเท้าทั้งสองเกิดอาการห้อเลือด

เธอถอดรองเท้าและถุงเท้าออก เหยียดเท้าลงไปแช่ในแม่น้ำ

ขณะกำลังเพลิดเพลินกับความเย็นสบายของสายน้ำ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังสะเทือนขึ้นมาจากทางด้านหลัง และเสียงนั้นก็ค่อย ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งกำลังบินแกว่งไปแกว่งมา ค่อย ๆ ลดตัวลงสู่พื้นดิน ในที่สุดก็ลื่นไถลจนแทบจะไปติดอยู่บนพื้นหญ้า

พายุลมที่โหมกระหน่ำพัดทำให้ปีกของเครื่องบินแยกออกเป็นชิ้น ๆ ใบหญ้าทั้งหมดพัดปลิวจนเกิดเสียงดังซ่าซ่า

ลมพัดแรงจนฉินซูไม่สามารถลืมตาได้

ปัง

เสียงที่ดังนั้นตามมาด้วยการพลิกคว่ำของเฮลิคอปเตอร์ห่างออกไปจากเธอเพียงแค่ 20 ถึง 30 เมตร

ฉินซูลืมตาขึ้นมาด้วยความลังเล เธองุนงงไปชั่วครู่

นี่มัน… เครื่องบินตก?

ในที่สุดเธอก็มีปฏิกิริยาออกมา หันไปมองเฮลิคอปเตอร์ที่สูญเสียการควบคุม

มีคนอยู่ข้างใน!

ภายในแสงที่มืดสลัว พยายามฝืนมองเข้าไป ปรากฏเงาของคน ๆ หนึ่งในตำแหน่งที่นั่งนักบิน

ควันดำหนาทึบพวยพุ่งออกมาจากเฮลิคอปเตอร์ อาจจะทำให้เกิดระเบิด

ในฐานะแพทย์ฝึกหัด ฉินซูไม่สามารถปล่อยให้เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นได้

เธอไม่สนใจแม้จะใส่รองเท้า แล้วรีบวิ่งตรงไปยังเฮลิคอปเตอร์

ในหัวของฉินซูคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือ ต้องช่วยคนนั้นออกมาให้ได้!

การช่วยชีวิตผู้อื่นไม่ใช่เรื่องง่าย อีกทั้งเธอยังเป็นแค่ผู้หญิงที่มีพละกำลังไม่มาก

โชคดีที่คนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนักบินยังคงรู้สึกตัว

ในตอนที่ฉินซูกำลังทุบตีประตูห้องเครื่องบินที่ปิดสนิทอยู่อย่างบ้าคลั่ง แกร๊ก เสียงประตูห้องเครื่องบินถูกเปิดจากด้านใน

ฉินซูรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก พุ่งเข้าไปดึงตัวคนที่ติดอยู่ออกมาจากเก้าอี้นักบิน

ในตอนนั้นเอง เธอเพิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่

“หนักมาก!”

ฉินซูบ่นออกมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย ในตอนที่ร่างกายกำยำของชายหนุ่มนั้นล้มลงบนไหล่ของเธอ

กลิ่นน้ำมันเครื่องที่ลอยคละคลุ้งในอากาศรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ฉินซูกังวลว่าจะเกิดการระเบิด จึงรีบดึงเขาออกมาจากเฮลิคอปเตอร์

อีกฝ่ายไม่พูดอะไรตลอดทาง หมวกปกปิดใบหน้าของเขาไปครึ่งหนึ่ง จากมุมมองของฉินซูนั้น เธอมองเห็นเพียงแค่คางของเขาที่ได้รูปชัดเจนและริมฝีปากบางที่เม้มปิดสนิท

แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องเหล่านี้ รีบประคองชายหนุ่มคนนั้นเดินโซซัดโซเซไปทางแม่น้ำ

หลังจากเดินออกมาได้เพียง 10 เมตร เสียงระเบิดก็ดังกระหึ่มขึ้นมาจากทางด้านหลังอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

เฮลิคอปเตอร์ระเบิดอย่างที่คิดไว้จริง ๆ

เปลวไฟลุกไหม้ไปทั่วท้องฟ้า ควันดำค่อย ๆ เข้ามาปกคลุม

แรงระเบิดที่รุนแรงทำให้ฉินซู และชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเธอล้มลงบนพื้นหญ้า

“โอ๊ย!”

ชายหนุ่มล้มทับอยู่บนหลังของฉินซูอย่างแรง จนทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออก

ฉินซูยกมือขึ้นมาผลักชายหนุ่ม พยายามจับยึดร่างกายของเขาไว้เพื่อที่จะลุกขึ้น ซึ่งมันหนักมาก! ชายหนุ่มนิ่งเฉย ไม่ขยับตัว

ฉินซูขมวดคิ้ว พยายามออกแรงดิ้น

ทันใดนั้นเอง เอวของเธอก็ถูกรัดให้กระชับขึ้น

ฉินซูชะงักงัน

“อย่าดิ้น!” เสียงแหบขุ่นของชายหนุ่มดังออกมาจากด้านหลังศีรษะของเธอ

ในฐานะนักศึกษาแพทย์ ฉินซูเข้าใจความหมายที่เขาสื่อทันที และรู้ดีว่าสถานการณ์นี้จะไม่ดีต่อตนเอง...

เธอเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยหมาป่า?

ใบหน้าของฉินซูเปลี่ยนเป็นสีคล้ำ และพูดออกมาด้วยเสียงเย็นชา “นี่นาย! ฉันเพิ่งจะช่วยชีวิตนายนะ ถ้านายลวนลามฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ”

เป็นเวลานานที่ชายหนุ่มไม่พูดอะไรออกมา แต่กลับกระชับแขนให้แน่นขึ้น

จากสภาพอาการบาดเจ็บตอนนี้ หากไม่ได้รับการห้ามเลือด จะต้องตายอย่างแน่นอน!

ผู้ชายคนนี้เนรคุณ ไม่ใช่คนดี ไม่จำเป็นต้องไปเห็นอกเห็นใจเขา…

ฉินซูบังคับตัวเองให้ละทิ้งความมีเมตตา แล้วหันหลังเดินออกไป

หลังจากเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว เธอกำมือแน่น หันหลังกลับไปอีกครั้งด้วยความหงุดหงิดใจ

เธอไม่สามารถเมินเฉยที่จะไม่ให้การช่วยเหลือได้…

ในฐานะแพทย์ การรักษาโรคเพื่อช่วยชีวิตคนคือภาระหน้าที่ที่พึงกระทำ เป็นความศรัทธาสูงสุดในใจเธอ

ในฐานะแพทย์ สายตามีแต่ผู้ป่วย มีแต่ชีวิต ไม่มีคู่อริ…

ฉินซูให้กำลังใจตัวเอง บางทีผู้ชายคนนี้… อาจจะเป็นคนดีก็ได้?

คิดแบบนี้ก็หดหู่น้อยลง

เธอนำกล่องยาออกมาวางไว้ริมแม่น้ำ ภายในกล่องยาเต็มไปด้วยอุปกรณ์ที่ครบครัน ทั้งผ้าพันแผล เข็มเย็บแผล และยาฆ่าเชื้อ

จัดการกับบาดแผลบนต้นขาของชายหนุ่มโดยปราศจากอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ

เธอช่วยเขา ไม่ได้หมายความว่าเธอจะให้อภัยในสิ่งที่เขาทำกับเธอให้เจ็บปวด

ฉินซูหยิบเครื่องมือชุดหนึ่งออกมาจากด้านล่างสุดของกล่องอุปกรณ์ทางการแพทย์

มันคือเข็มเงินที่คุณย่ามอบให้เธอ

เธอศึกษาอยู่ที่คณะแพทย์ศาสตร์ แผนกศัลยกรรมเกี่ยวกับการตรวจรักษาทางการแพทย์ ขณะเดียวกันก็สืบทอดเทคนิคการฝังเข็มของคุณย่า

ฉินซูหยิบเข็มเงินออกมาหนึ่งด้ามอย่างคล่องแคล่ว หรี่ตาลง ความเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นในแววตา

เธอปักเข็มลงไปอย่างเด็ดขาด กิริยาท่าทางไม่จริงจัง แต่กลับแทงลงไปที่ตำแหน่งบนร่างกายของชายหนุ่มอย่างแม่นยำ

“โอ๊ย!” ชายหนุ่มที่ไม่ได้สติพึงพำออกมา

ฉินซูถอนลมหายใจ จากนั้นดึงเข็มออกมา

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผู้ชายคนนี้จะไม่สามารถทำร้ายผู้หญิงคนไหนได้อีก

จากนั้น ฉินซูก็เก็บของแล้วจากไป

เธอเดินจากไปอย่างเร่งรีบ ตั้งแต่ต้นจนจบเธอก็ไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของผู้ชายคนนั้นชัดเจน...