วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 221

สำหรับฉินซูแล้ว ก็เป็นเหมือนกับที่ฉู่หยุนซีพูด ต่อไปก็เป็นได้แค่หนูข้างถนนเท่านั้น

แต่ตอนนี้บนโลกอินเตอร์เน็ตก็รู้เพียงว่า เธอเป็นภรรยาทายาทตระกูลฉู่ตัวปลอม ไม่มีใครรู้ว่าหวังอี้หลินคือตัวจริง

บางทีเธอควรให้คนอื่นรู้จักตัวเองมากขึ้น

หวังอี้หลินคิด จากนั้นก็กดโทรศัพท์หาหมายเลขหนึ่ง "ฮัลโหล ฉันมีเรื่องให้พวกเธอชวยปั่นหน่อย"

…

ในห้องโรงแรม

ในห้องเตียงเดี่ยวมาตรฐานสำหรับคนสองคน ฉินซูนอนบนเตียงโดยมีโกศอัฐิของคุณยายอยู่ข้าง ๆ

เพราะจงจื้อหย่วนและภรรยาของเขากลัวที่จะเอามันกลับไปด้วย พวกเขาบอกว่ามันจะทำให้ครอบครัวโชคร้าย ดังนั้นพวกเขาจึงให้ไว้กับเธอ

ฉินซูไม่มีอะไรต้องกลัว นี่คือคุณย่าที่รักของเธอ

เธอนั่งอยู่ริมหน้าต่าง จัดการกับรายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์

ในช่วงเวลาแค่สองวัน มีเบอร์ติดต่อเข้ามาหาเธอมากมาย เพื่อถามเธอว่าเรื่องที่เธอเป็นภรรยาทายาทตระกูลฉู่ตัวปลอมนั้นจริงหรือไม่ และก็ยังถามข้อมูลที่มากกว่านั้นด้วย

ส่วนใหญ่คือคนที่เชิญเธอเข้ากลุ่มคนดังตอนที่เธอออกงานสังคมพร้อมกับฉู่หลินเฉิน

ทุกคนกำลังสนุกกับเรื่องของเธอ

สายโทรศัพท์พวกนี้ ฉินซูคอยรับอยู่สองวันก็รู้สึกหน่ายที่จะรับ จึงได้บล็อคเบอร์ของพวกเขาไป

ยังมีคนที่ห่วงใยเธอจริงๆ เช่น อาหลินที่เคยเจอในงานเลี้ยงมาก่อน สวี่เหวินซูอาจารย์ของเธอ และฉางเหล่า…

พวกเขาเป็นห่วงเกี่ยวกับการเป็นอยู่ในปัจจุบันของเธอ มากกว่าการอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของเธอ

สิ่งนี้ทำให้ฉินซูรู้สึกอบอุ่นในใจ

เธอยังเก็บเบอร์ของคนเหล่านี้เอาไว้ ที่เหลือเธอได้ทำการลบทั้งหมด โดยเฉพาะคนในตระกูลฉู่

แต่ยกเว้นไว้หนึ่งคน นั่นก็คือฉู่โจว

“ฉันได้ยินมาว่าคุณย่าฉิน…” เวินหลีหยุดพูด ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องแล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ฉันก็จะกลับบ้านพอดี กลับด้วยกันเถอะ”

“พ่อแม่ของเธอให้เธอกลับไปเหรอ?” ฉินซูรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เวินหลีส่ายหัว “ไม่ค่ะ อาจารย์ของฉันพูด เธอบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังทำงานหาเงินด้วยตัวเอง ดังนั้นฉันควรจะใช้ชีวิตอย่างมั่นใจมากขึ้น และไม่อาจซ่อนตัวจากพ่อแม่ได้ตลอดไปน่ะค่ะ”

"ตกลง งั้นพรุ่งนี้กลับไปด้วยกันนะ"

"ค่ะ" เหวินหลีตอบ ก่อนวางโทรศัพท์ เธอพูดขึ้น "จริงสิ พี่อี้เฟยบอกว่า ไม่ว่าโลกข้างนอกจะวิจารณ์พี่ยังไง เขาก็จะเป็นเพื่อนพี่ตลอดไปนะคะ"

ยิ้มซูยิ้มบาง ๆ "เข้าใจแล้ว ฝากขอบคุณเขาด้วยนะ"

"และฉันก็ด้วยนะคะ พี่จะเป็นพี่เสี่ยวซูของฉันตลอดไป" เวินหลีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโอน

ฉินหัวเราะ นัดเวลากับเวินหลีเรียบร้อยแล้วจึงวางโทรศัพท์

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น พวกเธอเดินทางกลับบ้านชนบท