วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 224

ทั้งสองส่งสายตาให้กัน สีหน้าเปลี่ยนไปในทันใด

"ฉินซู เธอบอกว่านั้นคือพินัยกรรมที่คุณย่าเขียน เอาให้ฉันดูหน่อย เธอคงไม่ได้โกหกใช่ไหม?" โจวซือฉินพูดอย่างยั่วยุ

ฉินซูเห็นสีหน้าที่มีเจตนาไม่ดีของพวกเขา สีหน้าของเธอกำลังครุ่นคิด

เธอรู้จักโจวซือฉินดี

"ทำไมเหรอ? คงไม่ใช่จะทำลายพินัยกรรมหรอกใช่ไหม?" เสียงเตือนดังขึ้นในใจของฉินซู

จงจื้อหย่วนแสดงท่าทางโหดเหี้ยม "ใช่นะสิ เพราะถ้าไม่มีพินัยกรรมนี้ บ้านก็จะเป็นของฉัน"

พูดจบเขาก็ก้าวไปทางฉินซู

โจวซือฉินเองก็ก้าวไปข้างหน้า พร้อมตะโกนขึ้น "ลูก เอาพินัยกรรมในมือเธอมาที!"

สองสามีภรรยารุมฉินซู กำลังจะขโมย

"พวกคุณลองแตะต้องเธอดูสิ!"

มีเสียงเตือนดังมา แถมยังมีเสียงร้องขอความช่วยเหลือของจงหยู่อ๋าง "พ่อ แม่..."

จงจื้อหย่วนและโจวซือฉินหันหน้าพร้อมกัน และเห็นชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามา บิดมือของจงหยู่อ๋าง ลูกชายอันเป็นที่รักของพวกเขา

ใบหน้าของจงหยู่อ๋างเหยเกด้วยความเจ็บปวด

“คุณเป็นใคร?” จงจื้อหย่วนจ้องไปที่ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยของชายหนุ่ม

“ผมเป็นเพื่อนเธอ คุณจะทำอะไร” จางอี้เฟยพูดพร้อมกับออกแรงที่มือของเขามากขึ้น

"โอ๊ย" เสียงร้องของจงหยู่อ๋างเจ็บปวดขึ้นอีก

"เราเป็นเพื่อนกันนะ จะเกรงใจอะไร"

หลังจากนั้นไม่นานเวินหลีก็เข้ามา ทั้งสามฝังศพย่าของฉินซูด้วยกัน แบ่งเครื่องหอมแล้วก้มคำนับ

พระอาทิตย์กำลังตกดิน

ครึ่งหนึ่งของเมฆถูกย้อมไปด้วยสีทองของดวงอาทิตย์ และมีร่างสามร่างยืนอยู่หน้าอนุสาวรีย์หิน มองดูควันธูปที่ม้วนตัวลอบขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว เราควรกลับได้แล้ว ไม่อย่างนั้นมันจะดึกเกินไปนะ” จางอี้เฟยพูดขึ้น

ฉินซูพยักหน้าแล้วเดินกลับไปทางเดิม

เมื่อนึกคำพูดของคุณย่าก่อนหน้านี้ ฉินซูเดินกลับไปที่บ้านก่อน เธอเจอกล่องที่ใต้เตียงในห้องนอน

ในนี้มีสิ่งหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเธอเอาไว้