วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 225

ฉินซูไม่ได้รีบเปิด เธอถือกล่องนั้นและขึ้นรถไป

รถขับออกมาจากท้ายหมู่บ้าน เมื่อผ่านบ้านเวินหลี เวินหลีต้องการเข้าไปเอาของ จางอี้เฟยจึงหยุดรถ

เวินหลีหยิบกระเป๋าใบเล็ก ๆ ออกมา และพ่อแม่ของเธอยืนอยู่ที่ประตูลานบ้าน และเห็นเธอเข้าไปในรถ ดวงตาของพวกเขาครุ่นคิด

เพื่อนบ้านใกล้เคียงพูดขึ้นด้วยความอิจฉา "เวินหลีของพวกเธอได้แฟนรวยแล้ว!"

สองสามีภรรยายิ้มตอบ จากนั้นก็เดินกลับเข้าบ้านไป

ประตูรถปิดลง ใบหูของเวินหลีแดงเล็กน้อย

เธอพูดกับจากอี้เฟย "เพื่อนบ้านของฉันชอบเดาไปเรื่อย คุณอย่าไปสนใจเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไร" จางอี้เฟยพูดอย่างไม่คิดมาก ไม่ได้เก็บมาใส่ใจสักนิด

ตรงกันข้าม เมื่อพูดประโยคนี้จบเวินหลีก็ก้มหน้า ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ หูของเธอก็แดงมาตลอดทาง

…

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากชายวัยกลางคนที่ดูบ้านของคุณย่าฉินซูออกจากหมู่บ้าน เขาไม่ได้กลับในทันที แต่พักอยู่ในโรงแรม ที่พักพร้อมอาหารเช้าในเมืองใกล้เคียง

ในห้องนั้น เขาเปิดวิดีโอคอลและรายงานผลการซื้อบ้าน

“ขอโทษครับเจ้านาย ผมทำงานไม่สำเร็จ บ้านหลังนั้นที่คุณท่านชอบ เดิมทีผมคุยกับคนนามสกุลจง แต่คุณย่าของครอบครัวนี้เสียชีวิตในสองวันที่ผ่านมา จากนั้นลูกสาวบุญธรรมอีกคนปรากฏตัวขึ้น และเอาพินัยกรรมมาให้ดู ว่าบ้านหลังนั้นเป็นของเธอ และเธอจะไม่ขายมัน"

อีกฝั่งของหน้าจอคือชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่หล่อเหลา

เมื่อฟังการรายงานของชายวัยกลางคนแล้ว ความไม่พอใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่เขาก็ยิ้มเรียบ ๆ พลางพูดขึ้น "ไม่เป็นไร เอาช่องทางการติดต่อของลูกบุญธรรมคนนั้นให้ฉัน ฉันจะคุยกับเธอด้วยตัวเอง แม่ของฉันชอบบ้านหลังนี้มาก จะต้องเอามันมาให้ได้"

"รับทราบครับ ผมจะสืบมาให้"

ผ่านไปสักพัก ชายวัยกลางคนก็ได้ช่องทางการติดต่อของฉินซูมาจากจงจื้อหย่วน และส่งให้เขา

ชายหนุมกำลังดื่มเหล้าอยู่ในห้องส่วนตัว เมื่อเห็นแสงสว่างจากมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะจึงหยิบขึ้นมา

ทำไมถึงได้มีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้น?

"ว้าว คืนนี้พี่เฉินของเราดื่มอย่างดุเลยนะ?" เสียงของสีเหลยดึงสติของเขากลับมา

เขาเห็นว่าเหล้าที่เขาเพิ่งเทลงไปเต็มแก้วนั้น ถูกพี่เฉินดื่มจนหมดในทีเดียว เขาเองก็ตกใจเหมือนกัน

"พี่เฉิน นี่มัน..."

สีเหลยพยักหน้า "นี่มันไม่ปกติชัด ๆ ไม่ได้ไปโดนอะไรมาใช่ไหม? อย่าบอกว่าเป็นเพราะ...ฉินซู?"

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ฉู่หลินเฉินก็หยิบแก้วขึ้นมา ผ่านไปพริบตาเดียวแก้วนั้นก็ลอยไปทางสีเหลย "แค่ดื่มเหล้าจะพูดจาไร้สาระอะไรนักหนา!"

สีเหลยจับแก้วเอาไว้ด้วยมือสองข้าง เขายิ้มอย่างกล้าหาญ "ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้ ไม่พูดเรื่องไร้สาระแล้ว ดื่มให้หมดเลย คืนนี้ผมจะดูแลพี่เอง!"

ฉู่หลินเฉินหรี่ตาของเขาและมองไปที่ของเหลวในแก้ว จริง ๆ แล้วเขาเห็นใบหน้าที่สงบนิ่งและเฉยเมยของฉินซู