วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 226

เป็นไปไม่ได้!

เขาก่นด่าอยู่ในใจ และกรอกเหล้าเข้าปาก

ในตอนท้ายของการดื่ม สีเหลยมองไปที่ฉู่หลินเฉินที่นอนอยู่บนโซฟา มุมปากของเขากระตุกยิ้ม

"จะทำยังไงดีล่ะ ก่อนหน้านี้ยังพาไปส่งพี่สะใภ้ให้ช่วยจัดการได้ ตอนนี้ไม่มีพี่สะใภ้แล้ว พี่เฉินเมาแบบนี้ ใครจะช่วยจัดการ"

สีเหลยมองไปรอบ ๆ ในห้อง และพูดกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไกลที่สุด "เฮ่อเฟ่ย? นายอายุเยอะที่สุดในนี้แล้ว เป็นพี่ใหญ่ ช่วยดูแลเขาหน่อยได้ไหม?"

"คำก็แก่สองคำก็แก่ นายอยากตายหรือไง?" เฮ่อเฟ่ยยิ้ม แต่ในใจไม่ยิ้มไปด้วย

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าแมวป่าตัวน้อยที่บ้านบ่นเรื่องอายุของเขาเมื่อวานนี้ ตอนนี้เขาจึงอยากจะต่อยสีเหลยให้ตาย

สีเหลยหันไปมองเฉินหยุนจื้อข้าง ๆ เขา แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่มีสติ จึงต้องยกเลิกแผนนี้ไป

"ซินยวี่ นายไม่มีแฟนอยู่ที่บ้าน นายจัดการได้ไหม?"

ซินยวี่ยิ้มจาง ๆ พร้อมหยิบสูทขึ้นมา "ขอโทษนะ แม่ไม่ให้ฉันพาผู้ชายเข้าบ้าน"

พูดเสร็จเขาก็หมุนตัวเดินออกไป

"ให้ตายเถอะ เจ้าเด็กหน้าไหว้หลังหลอกนี่จู่ ๆ ก็ทำตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ไปได้นะ!" สีเหลยมองที่หลังของเขาและอดด่าเขาไม่ได้

ในท้ายที่สุด เขาทำได้แค่รับภาระนั้นเอง

สุดท้ายเขาก็พยุงฉู่หลินเฉินขึ้นอย่างยอมรับชะตาชีวิต

ระหว่างทาง สีเหลยรู้สึกปวดหัวเมื่อเขาคิดได้ว่า บ้านพักของฉู่หลินเฉินไม่ให้คนนอกเข้าไปได้ง่าย ๆ

ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ที่จะสามารถทิ้งเขาไว้ที่ห้องรับแขกแล้วออกมาเลยได้ เพราะมีฉินซูคอยดูแลเขา แต่ตอนนี้ในบ้านพักตากอากาศไม่มีแม้แต่เงาของผีสักตัว ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา…

เขาไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบของเจ้านายผู้ล้ำค่าคนนี้ได้

ขณะที่สีเหลยกำลังเป็นกังวล เขาก็เห็นข่าวบนอินเตอร์เน็ต

หวังอี้หลินกระแอม "แม่ เพื่อนของเขาพาเขามาส่ง ให้หนูช่วยดูแล"

เมื่อจางเหวินเห็นการส่งสายตาเตือนจากลูกสาว เธอจึงได้เบนสายตาไปทางอื่น พร้อมพูดขึ้น "นี่เป็นโอกาสที่ดี ลูกสาว ดูแลคุณชายฉุ่ให้ดีนะ"

เธอพูดพลางกระพริบตา เป็นการซ่อนความนัยบางอย่าง

หวังอี้หลินรับรู้ เธอพยักหน้า “เรียกพ่อลงมาหน่อย ให้พ่อช่วยพาเขาไปที่ห้องของหนู”

จางเหวินรีบไปตามหวังเจิ้นฮวา

เมื่อฉู่หลินเฉินอยู่บนเตียงของลูกสาวตัวเอง จางเหวินก็บีบท่อนแขนของเขา "เป็นล่ำเป็นสันดีจริง ๆ !"

หวังอี้หลินไม่สบายใจ "เรียบร้อยแล้ว พ่อกับแม่รีบออกไปเถอะ หนูจะดูแลคุณชายฉู่เอง"

"คืนนี้ยังอีกยาวไกล ค่อยเป็นค่อยไปนะ" จางเหวินยิ้มอ่อนก่อนปิดประตูลง