วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 258

แต่จนกระทั่งทุกคนแยกย้ายกันไป ไม่มีใครเดินขึ้นไปหาฉินซูเพื่อขอโทษเธอ

อย่างไรก็ตาฉินซูไม่ได้สนใจนัก

เธอดึงสายตากลับมา จ้องมองลงไปที่พื้น และมองดูหญิงชราที่ล้มลงกับพื้น “ถ้าเอวคุณเจ็บจริง ๆ ฉันตรวจให้ได้นะคะ”

หญิงชรายืนขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำ และมองซ้ายมองขวาแล้วพูดเรื่องอื่น "เอ่อ ต้องโทษที่พื้นมันลื่นเกินไป!"

หลังจากบ่นออกมา เธอก็มองไปที่ฉินซูอย่างไม่เต็มใจ และพูดว่า "สาวน้อย ยังไงก็ขอโทษด้วย ฉันเป็นคนขี้กังวล เลยเข้าใจเธอผิดไป"

“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉินซูกระตุกยิ้มที่ริมฝีปากของเธอ

ตอนนี้รถพยาบาลเบอร์ 120 ที่โทรไปก็มาถึง และพยาบาลก็พาหญิงตั้งครรภ์ออกไป

ก่อนจากไป เธอหันไปมองที่ฉินซูและพูดว่า “คุณฉิน ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณนะคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่เมื่อครู่นี้ฉันไม่สามารถยืนหยัดเพื่อช่วยคุณได้”

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงเด็กในท้อง เด็กจะไม่เป็นอะไรคะ คุณรอเป็นแม่คนอย่างสบายใจเลย"

อีกฝ่ายคิดไม่ถึงว่าฉินซูยังจะปลอบใจเธออีก เธอรู้สึกซาบซึ้ง และพยักหน้าด้วยความตื้นตัน จากนั้นก็จากไปพร้อมกับพยาบาล

ฉินซูสวมหน้ากากอนามัยอีกครั้ง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอหยิบมันออกมาดู และพบว่ามันเป็นหมายเลขของคนแปลกหน้า

ฉินซูกดรับสาย และได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์

“เธอเห็นความจริงใจของฉันไหม?”

ฉินซูเลิกคิ้ว เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองดูทีวีในตอนนี้ “ฉันเห็นแล้ว แล้วไงต่อ?”

"เข้าร่วมตระกูลฉู่" คำพูดของฉู่หลินเฉินเรียบง่ายและตรงไปตรงมา

ฉินซูยิ้มอย่างอดไม่ได้และพูดอย่างชัดเจนว่า "ฉันขอปฏิเสธ"

“ฉันไม่ได้แสดงความจริงใจแก่เธอไปแล้วหรือไง?” ฉู่หลินเฉินควบคุมอารมณ์

“แต่ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าถ้าที่คุณแสดงความจริงใจแล้ว ฉันจะเข้าร่วมตระกูลฉู่”

ทันทีที่เธอเดินเข้ามา เธอขึ้นเสียงและพูดว่า "คุณพ่อคะ พี่คงบ้าไปแล้วจริง ๆ เขาจัดงานแถลงข่าวขึ้นเป็นพิเศษเพื่อบอกเรื่องของฉินซู และครอบครัวของเราทั้งหมดให้ทุกคนรู้ นี่ไม่ใช่การทำร้ายมาที่เราเองเหรอ? แบบนี้คนอื่นจะพูดถึงตระกูลเรายังไง?”

ซ่งจิ่นหรงพูดอย่างไม่พอใจ “พี่ชายของหลานถูกต้องแล้วที่ทำแบบนี้ เห็นสิ่งที่โพสต์บนอินเทอร์เน็ตเมื่อเร็ว ๆ นี้แล้วใช่ไหม? ฉินซูถูกตำหนิแทนตระกูลฉู่ของเรา เราไม่สามารถปล่อยให้เธอแบกรับคำด่าทอและการว่าร้ายคนเดียวได้!"

ฉู่สวี่พยักหน้าและมองไปที่ฉู่หยุนซี "คุณย่าของลูกพูดถูก อย่าตื่นตระหนกไปเลย"

“คุณย่ากับคุณพ่อ…” ฉู่หยุนซีมองพ่อและย่าของเธอด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาไม่ได้เห็นชื่อเสียงของตระกูลว่ามีคุณค่ามากที่สุดหรอกเหรอ ทำไมตอนนี้ทุกคนถึงได้เข้าข้างฉินซูแบบนี้?

ฉู่สวี่เห็นเธอทำหน้าไม่พอใจก็ขมวดคิ้ว "นิสัยแบบนี้ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ สินะ อีกสองวันคุณย่าของลูกจะไปประชุมแลกเปลี่ยนงานปักของเพื่อน ลูกไปกับท่านเถอะ ไม่มีอะไรทำก็เรียนการปักซะ จะได้แก้นิสัย สร้างนิสัยใหม่!"

"หนูแค่..." ฉู่หยุนซีอยากจะปฎิเสธ ไม่มีใครในครอบครัวนี้คิดถึงเธออีกแล้ว

เธอต้องกลับเข้าบริษัทโดยเร็วที่สุด กลับมาทวงตำแหน่งผู้จัดการ อย่างน้อยก็เป็นสิทธิของเธอเอง

"ตกลงค่ะ จริง ๆ หนูก็สนใจในงานปักนะ หนูจะไปกับคุณย่าเอง!" เธอเปลี่ยนน้ำเสียงและพูดอย่างเชื่อฟัง