วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 27

หลังจากฉินซูอ่านข้อมูลจบ ก็พบว่าเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้ก็บ่ายโมงกว่าแล้ว

เธอยังไม่ได้กินมื้อเที่ยง

จึงนำข้อมูลในมือวางลงด้านข้าง แล้วเดินเข้าห้องครัวไป

ตอนที่กลับมาเธอได้แวะซื้อผักมาด้วย พอที่จะทำอาหารกินสักมื้อ

ฉินซูเติบโตในชนบท เธอสามารถทำอาหารได้ตั้งแต่ยังเด็ก สำหรับเธอแล้ว การทำอาหารกินเองสะดวกกว่าการออกไปกินข้างนอก

ขณะกำลังล้างผัก โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์แปลก เธอก็ปฏิเสธที่จะรับสาย ช่วงปีนี้ การโฆษณาและขายของทางโทรศัพท์มีมากเกินไปจริง ๆ

อย่างไม่คาดคิด เบอร์นั้นโทรมาอีกครั้ง

ฉินซูขมวดคิ้ว

“เสี่ยวซู”

เสียงปลายสายทำให้ฉินซูตกใจ

เสียงนั้นคือพ่อบุญธรรมของเธอ จงจื้อหย่วน

ตั้งแต่ถูกส่งเข้ามาตระกูลฉู่ เขาก็ไม่เคยติดต่อเธอมาเลย

เธอกลืนคำว่า “พ่อ” ลงไป แล้วพูดอย่างเย็นชา “โจวซือฉินหมดปัญญากับฉันแล้ว ตอนนี้ก็ถึงคราวคุณออกโรงแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงของจงจื้อหย่วนอ่อนล้า “เสี่ยวซู เรื่องที่ให้ลูกแต่งงานเข้าไปในตระกูลฉู่ พ่อขอโทษลูกจริง ๆ เป็นเพราะพ่อกังวลกับบริษัทมากเกินไป จนทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้น! พ่อไม่กล้าขอให้ลูกยกโทษให้พ่อ…”

เมื่อฟังคำพูดที่ดูไร้หนทางและสำนึกผิดของเขา ฉินซูก็อดไม่ได้ที่จะบีบโทรศัพท์มือถือจนแน่น

โจวซือฉินใจร้ายกับเธอมาโดยตลอด แต่จงจื้อหย่วนกลับใจดีกับเธอในทุก ๆ วัน ตอนที่เธอโดนโจวซือฉินกลั่นแกล้ง เขาจะช่วยพูดแทนเธออยู่เสมอ

ควรจะเชื่อเขาไหม?

ฉินซูกัดริมฝีปากและพูดออกไปว่า “ฉันขอถามเรื่องเดียว โจวซือฉินขู่ว่าจะหยุดการรักษาของคุณย่า เรื่องนี้คุณมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยไหม?”

“เป็นไปได้ยังไง? ฉันไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย นั่นคือแม่ฉันนะ โจวซือฉินกล้าดียังไง!”

น้ำเสียงของจงจื้อหย่วนประหลาดใจ เขาไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะสงสัย

“งั้นคุณโทรหาฉันมีเรื่องอะไร?”

ในเวลาเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความให้ฉู่หลินเฉิน บอกสถานที่ของเธอให้เขาทราบ เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าใจผิดเหมือนก่อนหน้านี้

ฉู่หลินเฉินไม่ตอบ

เธอก็ไม่ได้สนใจ วางโทรศัพท์ลงและสวมแว่นกันแดดลงบนใบหน้า

ทันทีที่เดินเข้าไปในบริษัทของพ่อบุญธรรม ก็ได้ยินเสียงคนจำนวนมากเอะอะโวยวายอยู่ภายในห้องโถงใหญ่

“แซ่จง คุณเป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้!”

“คืนเงินที่หามาอย่างยากลำบากของเรา!”

“จะคืนเป็นเงินหรือคืนด้วยชีวิต! ถ้าไม่อยากนอนโรงพยาบาล ก็คายเงินที่กลืนของพวกเราออกมา!”

ฉินซูคิดไม่ถึงว่าจะมีคนจำนวนมากขนาดนี้ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือถอยหลังออกไป

ในเวลาเดียวกัน จงจื้อหย่วนที่ถูกปิดล้อมด้วยคนจำนวนมากหันมามองเห็นเธอพอดี

“ลูกสาวของฉันมาแล้ว! เธอเป็นคุณหนูของตระกูลฉู่ เธอมีเงิน พวกคุณไปเอาเงินที่เธอได้!”

ทันทีที่พูดจบ เหล่าเจ้าหนี้ต่างก็ค่อย ๆ หันสายตามองไปที่ฉินซู