วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 310

ฉู่หลินเฉินกระพริบตาเล็กน้อยและพูดว่า "เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันจะขอให้คุณนายจางช่วย เธอคืออาจารย์ TM ที่มือเชื่อเสียงเรื่องการออกแบบชุด เธอคงออกแบบชุดที่สวยให้เธอได้"

“จริงเหรอคะ?” หวังอี้หลินไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจของเธอได้ แต่เธอก็ลังเลอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ตนเองได้ทำให้อาจารย์ TM ขุ่นเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วเธอจะช่วยออกแบบชุดให้ตนเองเหรอ?

"เธอจะยอมไหมคะ?" หวังอี้หลินถามขึ้น

"เธอจะมาที่งานหมั้นของเราด้วย เรื่องชุดฉันจะพูดกับเธอเอง"

เมื่อวางสาย ฉู่หลินเฉินก็เปิดเบอร์ของถังโม่และกดโทรออกทันที

ถังโม่ตอบรับคำขอของเขา ด้วยมิตรภาพที่มีกับตระกูลฉู่ เธอก็ตอบตกลงเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่เธอค่อนข้างยุ่ง เพราะไม่นานหลังจากสร้างแบรนด์ใหม่ของบริษัท เธอก็กำลังวางแผนจัดงานแสดงที่สำคัญ

เธอต้องการคนที่มีความสามารถมาช่วย

ก่อนเลิกงาน เธอเรียกเวินหลีมาหาและพูดขึ้น "เสี่ยวหลี ฉันได้รับภารกิจที่ต้องทำ เราจะต้องออกแบบชุดให้ว่าที่เจ้าสาวในงานหมั้น ฉันอยากให้เธอรับงานนี้ไป"

"อาจารย์ ฉันเหรอคะ? ฉันเกรงว่าความสามารถของฉันยังไม่ถึง เขาตั้งใจมาหารอาจารย์ คงเป็นเพราะติดตามผลงานของอาจารย์มาก่อน ฉันมีคุณสมบัติไม่พอหรอกค่ะ ฉันคงรับงานนี้ไม่ได้" เวินหลีโบกมือและพูดอย่างรวดเร็ว

"ไม่ลองแล้วเธอจะรู้ได้ยังไง?" ถังโม่ยิ้มและให้กำลังใจ “การออกแบบไม่ได้ดูที่ประสบการณ์อย่างเดียวเท่านั้น บางครั้งก็ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์มากกว่า เธอมีความอ่อนไหวเป็นพิเศษต่อแฟชั่นและความสวยงาม ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ แผนการออกแบบที่เธอทำคราวก่อน ก็ออกมาสมบูรณ์แบบมากไม่ใช่เหรอ?"

"อาจารย์...." เวินหลีรู้สึกเขินที่ได้รับคำชม ใบหน้าเธอแดงก่ำ

ถังโม่ลูบหัวเธอ "ไม่ต้องกังวลนะ การออกแบบของเธอครั้งนี้ อาจารย์จะช่วยตรวจสอบให้เอง เธอพยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ จริงสิ นี่คือข้อมูลของลูกค้า เธอลองทำความเข้าใจก่อนได้เลย"

"เอ่อ" เวินหลีรับข้อมูลมาอย่างงง ๆ และเตรียมจะออกไป

จู่ ๆ เธอก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นได้และพูดขึ้น "จริงสิ อาจารย์คะ วันนี้ฉันไม่ได้กลับบ้านกับอาจารย์นะคะ ฉันมีนัดกินข้าวกับพี่เสี่ยวซู"

"อืม เธอไปเถอะ กินเสร็จก็โทรหาฉันนะ ฉันจะให้อี้เฟยไปรับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันนั่งรถกลับเองดีกว่า" เมื่อพูดจบ เวินหลีก็รีบเก็บข้อมูลและออกไป

ทันทีที่เวินหลีปรากฏตัว ฉินซูก็เห็นอารมณ์เศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ

ความรู้สึกของเด็กน้อยคนนี้ เขียนอยู่บนใบหน้าเธอทั้งหมด แค่มองก็รู้แล้ว

"เสี่ยวหลี ทำไมเธอหน้าบึ้งขนาดนั้น? เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?" ฉินซูถามหลังจากรอให้เธอนั่งลง แล้วยื่นแก้วน้ำให้

เวินหลีถือแก้วไว้ในมือทั้งสองข้าง โน้มตัวของเธอ และยื่นใบหน้ากลมเล็ก ๆ ต่อหน้าฉินซู

"พี่เสี่ยวซู อาจารย์มอบงานที่ยากมากให้ฉัน"

"หือ?" ฉินซูผงะ เธอโล่งใจขึ้นที และพูดด้วยรอยยิ้ม "อาจารย์เขาทำดีกับเธอขนาดนั้น คงไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอลำบากแน่นอน นี่ก็คงอยากจะทดสอบเธอ แค่ตั้งใจทำมันก็พอแล้ว"

"ไม่ใช่ พี่ยังไม่รู้" เวินหลีถอนหายใจและสารภาพออกมา "เธอให้ฉันออกแบบชุดคู่หมั้นของคุณชายฉู่สำหรับใช้ในงานหมั้น เพราะหวังอี้หลินที่มักจะทำตัวเป็นศัตรูกับพี่ ฉันไม่อยากออกแบบชุดให้คนแบบนั้นเลยสักนิด"

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉินซู