"เหลยจึ นายกำลังจะทำอะไร?" ซินยวี่พูดอย่างไม่พอใจ แม้แต่เขาก็ดูออกว่าสีเหลยกำลังตื๊อสุดชีวิต
“ฉันแค่ชวนคุณฉินไปกินข้าว ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ” สีเหล่ยกลอกตามาที่เขา และมองที่ฉินซูด้วยท่าทางสบาย ๆ แต่ก็มีแววกดดัน รอให้เธอตอบ
“ขอโทษด้วย ฉันไม่มีเวลาจริง ๆ ค่ะ” ฉินซูปฏิเสธอย่างหนักแน่น
เมื่อซินยวี่ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พูดทันทีว่า “คุณฉิน ผมจะไปส่งคุณเองครับ”
“ดีเลยค่ะ” ฉินซูพยักหน้า
เมื่อเห็นทั้งสองคนจากไปโดยไม่หันกลับมามอง สีเหลยก็แอบกัดฟัน "เจ้าซินยวี่คนนี้นี่..."
“คุณชายสี พวกเรากินข้าวสองคนก็ดีแล้วนี่คะ ทำไมเราต้องไปเชิญคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาทำลายบรรยากาศด้วยคะ?” หญิงสาวในอ้อมแขนของเธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
สีเหลยเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจเล็กน้อย “เธอกำลังสอนว่าฉันควรทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?"
หญิงสาวตกใจกับความเย็นชาในดวงตาของเขา และรีบพูดว่า "ไม่ใช่..."
"เธอกลับไปเถอะ" สีเหลยเบื่อขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาเอามือออกจากเอวของเธอ
หญิงสาวตกใจชะงัก ดวงตาเปียกชื้น เธอกัดริมฝีปากและพูดขึ้นเบา ๆ "คุณชายสี พวกเราเพิ่งจะคบกันวันนี้เองนะคะ..."
สีเหลยพ่นลมหายใจเบา ๆ และก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ตอบ ภาพด้านหลังของเขานั้นไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ
แสร้งทำเป็นอ่อนแอและน่าสงสาร และหากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาเกรงว่าเขาคงจะหมดความสนใจในผู้หญิง
ไม่สนุกเลย สู้ชวนพี่ ๆ ออกไปดื่มก็ไม่ได้
พอตกกลางคืน ไฟก็สว่างขึ้น
ในร้านเหล้า สีเหลยที่เป็นคนนัดทุกคนไว้ เรียกฉู่หลินและคนอื่น ๆ มา ส่วนซินยวี่ติดธุระจึงมาไม่ได้
สีเหลยดื่มไปเยอะมาก เขาก็เผลอเล่าเรื่องที่เห็นซินยวี่และฉินซูเมื่อตอนกลางวัน
ฉู่หลินเฉินที่นั่งอยู่ในมุมมืดของห้อง มือของเขาที่กำลังถือแก้วไวน์ชะงักลง สีหน้าของของมืดมนและอธิบายไม่ได้
เขามองดูโทรศัพท์ เป็นสายจากหวังอี้หลินที่โทรเข้ามา
เมื่อเห็นชื่อนี้ เขามีสีหน้าประหลาดใจ หลังจากลังเล เขาก็รับโทรศัพท์
"หลินเฉิน สัปดาห์หน้าจะเป็นวันหมั้นของเราแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้เลือกชุดเลย คุณช่วยพาไปดูพรุ่งนี้ได้ไหม?” หวังอี้หลินถามอย่างระมัดระวังด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
เรื่องงานหมั้นฉู่หลินเฉินได้ให้คนจัดการทั้งหมดแล้ว มีแค่เรื่องชุดเท่านั้น ที่หวังอี้หลินไม่อยากยืมมือคนอื่นทำให้ จะต้องเลือกด้วยตัวเองเท่านั้น
ในงานหมั้น เธอจะต้องเป็นคนที่ดูโดดเด่นและน่าตื่นตาตื่นใจที่สุด
"พรุ่งนี้ฉันไม่ว่าง ฉันต้องไปทำงานนอกสถานที่" ฉู่หลินเฉินพูดขึ้น
ใจของหวังอี้หลินหม่นหมองลงอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
แต่เธอก็ไม่ได้แสดงออกมา เธอแกล้งพูดขึ้นอย่างใจกว้าง "ถ้างั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้ว คืนนี้คุณพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ ตอนไปทำงานนอกสถานที่ก็ดูแลร่างกายให้ดีนะคะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
เมื่อไรคะรอนานคะ...
รอๆๆๆอ่านต่อ...
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...