วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 355

ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใยและความจริงใจ

ฉินซูสบตาเธอและอดไม่ได้ที่จะแสดงอารมณ์ออกมา

หยูหร่านยังไม่ได้แก้ปัญหาที่ยุ่งยากของตัวเอง แต่ก็ยังมาใคร่ครวญคิดแทนเธอ ช่างเป็นคนจิตใจดีจริง ๆ

เธอยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดขึ้น “คุณไม่ต้องเป็นห่วงเลย ฉันรู้มานานแล้ว ว่าหวังอี้หลินเป็นคนแบบไหน ฉันก็เตรียมใจไว้แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นก็จะไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสมาทำร้ายฉัน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หยูหร่านก็โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

ฉินซูวนกลับไปที่เรื่องของเธอ ฉินซูเอ่ยถาม “คุณเองตอนนี้ก็รู้แล้วว่าหวังอี้หลินให้คนปล่อยรูปเหล่านั้นออกมา คุณมีวิธีรับมือไหม?”

ฉินซูก็เคยมีประสบการณ์ถูกให้ร้ายบนโลกอินเทอร์เน็ต เธอเป็นเพียงมือสมัครเล่น ยังได้รับความทุกข์ทรมานมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหยูหร่านในฐานะนักแสดง?

ละครเรื่องใหม่ของเธอเพิ่งจะปิดกล้องไป อาชีพของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น ถ้าหากไม่จัดการเรื่องนี้ให้ดี เกรงว่าชีวิตนักแสดงของเธอจะสิ้นสุดลงเพียงแค่นี้

ในฐานะที่หยูหร่านเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เธอย่อมรู้ถึงผลลัพธ์ที่ร้ายแรงของเรื่องนี้ดี

แต่เธอไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด หากอาศัยแต่ลมปากพูด ไม่มีหลักฐานยืนยันว่าสิ่งที่พูดเป็นจริง มันก็ยากเกินไปที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง

หยูหร่ายส่ายศีรษะอย่างเศร้าสร้อย ระหว่างคิ้วที่งดงามและเป็นทุกข์ยังมีความดื้อรั้นอยู่ “ตอนนี้ยังไม่มี แต่ฉันจะไม่เลิกสืบ จะหาโอกาสและเอาหลักฐานมาให้ได้”

“พยายามดูแลตัวเองดี ๆ และใส่ใจความปลอดภัยด้วย” ฉินซูเอ่ยเตือน

ถ้าตนเองสามารถช่วยอะไรหยูหร่านได้บ้างก็คงดี น่าเสียดายที่เธอเป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีอำนาจอะไร ยิ่งไปกว่านั้นเธอกำลังจะออกจากไห่เฉิงในไม่ช้านี้แล้ว

ตกกลางคืน เสียงของความคึกคักอย่างถึงที่สุดของวัน ก็ดังขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา

หวังอี้หลินพบกับเซียวหย่งในบาร์ที่เต็มไปด้วยเสียงดังจ้อกแจ้กจอแจของเสียงเพลงที่แสบหู

เธอพาเขาไปยังมุมที่ไม่มีใครเห็น และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเยือกเย็น “ครั้งหน้าฉันจะมาหานายด้วยตัวเอง และหลังจากนี้อย่าคิดจะเอาเงินจากฉันอีก”

เซียวหย่งจุดบุหรี่และสูบมันอย่างสบาย ๆ “อย่าสิ มาหาฉันมีเรื่องอะไร?”

หวังอี้หลินเห็นว่าเขาเอาบัตรซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้ออย่างรีบร้อน และหลังจะกลับไปที่บาร์ ภายในใจเธอก็ยังไม่หมดกังวล เธอกัดฟันพูด “จำเงื่อนไขสองข้อที่ฉันบอกไว้ด้วย! หนึ่ง เด็กในท้องของเธอต้องตาย สอง ให้เธอกลับมาที่ไห่เฉิงไม่ได้อีกตลอดไป!”

เซียวหย่งโบกมือ รำคาญเล็กน้อย “รู้แล้วน่า ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ทำให้ตายไปเลยง่ายเสียกว่า ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้ด้วย”

หวังอี้หลินจ้องเขาเขม็งและพูดเตือน “นายกล้าเหรอ! ฆ่าคนจริง ๆ ฉันกับนายก็ถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้อง! นายอย่าดูถูกประสิทธิภาพการจัดการกับคดีฆาตกรรมในปัจจุบันจะดีกว่า!”

เซียวหย่งขมวดคิ้ว “เอาล่ะ ยังไงซะฉันก็ติดต่อผู้ซื้อไว้เรียบร้อยแล้ว ถึงตอนนั้นขายเธอไปในภูเขาใหญ่ ไม่มีคนช่วยเหลือ ก็อย่าคิดว่าจะออกมาชั่วชีวิตเธออีกเลย วางใจเถอะ”

หวังอี้หลินกระตุกมุมปากด้วยความพึงพอใจ ถึงตอนนี้เธอถึงจะปล่อยมือ

...

หลังจากโครงการสิ้นสุด ฉินซูก็ยื่นใบลาออก

หานโม่หยางรู้ว่าเธอไม่เหมาะสมจะทำงานต่อไป เพราะสถานการณ์ของลูกในท้อง เขาไม่ได้พูดอะไรมาก และยอมรับกับการลาออกของเธออย่างตรงไปตรงมา อีกทั้งยังจ่ายเงินเดือนพิเศษให้เธอด้วย ถือเป็นการยอมรับความสามารถในการทำงานของเธอ