วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 356

ฉินซูออกมาจากห้องทำงานและพบกับหานเหมิง

เธอนั่งอยู่บนรถเข็น บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งความเสียดาย “คุณฉิน คิดไม่ถึงเลยว่าเราเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน เธอก็จะไปจากไห่เฉิงซะแล้ว”

“พบและจากเป็นเรื่องปกติ ลาก่อนค่ะคุณหาน” ฉินซูพูดอย่างเรียบเฉยและเดินผ่านเธอไป

“หวังว่าเราจะมีวาสนาได้เจอกันอีก” คำพูดของหานเหมิงดังมาจากทางด้านหลัง

ฉินซูไม่ได้ตอบอะไร เธอเดินตรงไปด้านหน้าโดยไม่หันหลังกลับ

เธอพูดในใจเงียบ ๆ ไม่เจอกันอีกดีที่สุด!

เธอลาออกและจากไปด้วยตัวเอง มันก็หมายถึงอยากไปให้ไกลจากพวกเขาไม่ใช่เหรอ?

อีกด้านหนึ่ง จางอี้เฟยก็ดำเนินการขั้นตอนลาออกเสร็จเรียบร้อยแล้วเช่นกัน

เขาจองตั๋วไปต่างประเทศแล้ว และออกไปเร็วกว่าฉินซูสองวัน

ก่อนออกเดินทาง ฉินซูเรียกหาเวินหลี ทั้งสามคนได้มารวมตัวกันอีกครั้ง

ระหว่างรับประทานอาหาร เวินหลีเงียบไม่พูดไม่จาและหม่นหมองมาก

พี่อี้เฟยและพี่เสี่ยวซูต่างก็กำลังจะจากไป หลังจากนี้ก็เหลือเธอเพียงแค่คนเดียว ภายในใจจึงรู้สึกทุกข์เป็นธรรมดา

เมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ใกล้จะถึงเวลาสิ้นสุด เวินหลีจึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

เธอมองไปยังฉินซูอย่างอาลัยอาวรณ์ “พี่เสี่ยวซู พี่ไปครั้งนี้แล้วจะยังกลับมาอีกไหม?”

ฉินซูยิ้มอย่างคลายกังวล “ต้องกลับมาแน่นอนสิ ไห่เฉิงเป็นบ้านเกิดของฉันนะ ฉันชอบที่นี่”

เธอจากไปครั้งนี้เนื่องมาจากการคิดพิจารณาเรื่องความปลอดภัยของลูกเธอ รอจนการขัดแย้งที่ยืดเยื้อยาวนานของสองตระกูลหานและตระกูลฉู่จบลง หรือรอจนถึงตอนที่คนเหล่านั้นไม่สนใจเธออีก เธอก็จะกลับมาใช้ชีวิตปกติธรรมดาของเธอ

มือที่กำแน่นของเวินหลีผ่อนคลายลงเล็กน้อย ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า “งั้นก็ดีมากเลยค่ะ ฉันกลัวว่าพี่จะไปแล้วไม่กลับมาอีก”

ก่อนหน้านี้ที่เธอได้ติดต่อเพื่อนของจางอี้เฟย ที่เป็นเจ้าของบ้านที่เธอเช่าอยู่ก่อนแล้วเพื่อที่จะคืนบ้าน

คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะคืนเงินค่าเช่าให้เธอ ฉินซูยืนกรานที่จะไม่รับ

ก่อนหน้านี้เธอวางแผนที่จะเช่าระยะยาว และยังปรับปรุงบ้านไปแล้ว ผลคือเธออาศัยอยู่ได้เพียงแค่สองเดือนก็จะออกไป เท่ากับเธอผิดสัญญา

เธอจะรับเงินก้อนนั้นโดยไม่รู้สึกละอายใจได้อย่างไรกัน

การจัดกระเป๋าสัมภาระเป็นเรื่องยุ่งยากมากสำหรับคนอื่น แต่สำหรับฉินซูแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายดายมาก

เธอไม่ใช่คนที่ชอบช้อปปิ้ง สไตล์การใช้ชีวิตก็รู้ว่าอะไรจำเป็นไม่จำเป็น

ตอนที่ออกไป เธอถือกล่องใบเล็กติดตัวไปเพียงแค่หนึ่งใบ ของอื่น ๆ ก็ขายเป็นของมือสองแล้วก็ทิ้งไปบางส่วน หรือไม่ก็ให้เวินหลีไปแล้ว

ก่อนออกเดินทางเธอได้รับโทรศัพท์จากหวังอี้หลิน