วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 357

“ฉันส่งรถไปรับเธอเพื่อออกจากเมืองแล้ว”

น้ำเสียงของหวังอี้หลินดังออกมาจากปลายสาย

“ฉันไปเองได้” ฉินซูพูด ในสายตาเธอเห็นรถเก๋งสีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างช้า ๆ

“ไม่ได้ ฉันต้องแน่ใจว่าเธอได้ออกไปจากไห่เฉิง ฉันถึงจะให้เงินหนึ่งล้านที่รับปากไว้กับเธอ คนของฉันจะไปส่งเธอที่สถานีรถประจำทางอีกเมืองหนึ่ง เธอค่อยนั่งรถที่นั่นออกไป” น้ำเสียงเผด็จการของหวังอี้หลินทำให้ไม่มีทางหนีทีไล่เพื่อเจรจาเลยแม้แต่นิดเดียว

ฉินซูมองดูรถเก๋งสีดำจอดอยู่ตรงหน้าเธอ กระจกรถลดต่ำลง เซียวหย่งโบกมือให้เธอ “คุณฉิน หวังอี้หลินให้ฉันมารับเธอ”

เมื่อเห็นว่าเป็นเขา ใจของเธอกระตุก เธอพูดอย่างเย็นชากับปลายสายโทรศัพท์ “ตกลง ฉันจะทำตามที่เธอพูด”

จากนั้นเธอจึงเปิดประตูรถด้านหลัง แล้วเข้าไปนั่งอย่างให้ความร่วมมือ

เซียวหย่งเหลือบมองเธอผ่านทางกระจกมองหลังและเหยียบรถออกไป

ฉินซูก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ เมื่อเจอบัญชีผู้ใช้ของหยูหร่านเธอก็ส่งข้อความไป【วันนี้คุณต้องไปเดินสายโปรโมทละครเรื่องใหม่ใช่ไหม?】

หยูหร่านตอบกลับอย่างรวดเร็ว【ใช่ค่ะ】

เธอส่งอีกหนึ่งข้อความตามมา【คุณถึงไหนแล้ว? ทุกอย่างราบรื่นดีใช่ไหมคะ? ไม่ได้พบคนคนนั้นใช่ไหม?】

ฉินซูแหงนหน้าเหลือบมองเซียวหย่งที่กำลังขับรถและฮัมเพลง อยากจะบอกเธอว่าตนเองกำลังอยู่บนรถเขา

แต่ว่า เกรงว่าจะทำให้เธอตกใจหากพูดเช่นนี้

【ฉันมีวิธีที่จะช่วยคุณพิสูจน์เรื่องรูปภาพแล้ว กิจกรรมของคุณเริ่มเมื่อไหร่?】

【อีกสักประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ】หยูหร่านตอบกลับ เธอถามด้วยความดีใจ【คุณมีวิธีอะไรเหรอ?】

【ถ้าคุณเชื่อฉันก็ฟังฉันนะ อีกเดี๋ยว...】

ฉินซูอธิบายชี้แจงให้หยูหร่านรับรู้ จากนั้นก็จบบทสนทนา

ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับเซียวหย่ง ที่กำลังใช้สายตาจับจ้องมองมาที่เธอผ่านกระจกมองหลัง

เซียวหย่งเหลือบมองเธอ ดวงตาสีแปลกมองผ่านมา

เขายื่นขวดน้ำให้เธอ “ไม่มียา เธอดื่มน้ำไปก่อน เดี๋ยวแวะจะซื้อยาให้ทีหลัง”

“ขอบคุณ” ฉินซูรับน้ำมา

ภายใต้การจ้องมองของเซียวหย่ง เธอเปิดฝาขวดน้ำแล้วดื่มไปสองจิบ

ถ้าไม่ชิมน้ำนี้อย่างระมัดระวัง จะแยกแยะความแตกต่างอะไรไม่ออกเลย

เมื่อเห็นว่าฉินซูดื่มน้ำแล้ว ในที่สุดสีหน้าของเซียวหย่งก็ผ่อนคลายลง มุมปากของเขาก็โค้งขึ้น

ฉินซูมองดูวิวนอกหน้าต่าง และพูดลอย ๆ ขึ้นมา “อี้หลินให้นายมาส่งฉันออกไป เธอน่าจะเชื่อใจนายมากใช่ไหม?”

ขั้นตอนแรกของแผนเป็นไปอย่างราบรื่น เซียวหย่งภาคภูมิใจมาก เขาเบื่อที่จะอ้อมค้อมจึงพูดอย่างไม่คิด “ทั้งหมดก็เป็นเพราะเงินน่ะสิ ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน ใครจะช่วยเธอทำเรื่องแบบนี้”