วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 362

ฉู่หลินเฉินหยุดฝีเท้าทันทีเมื่อได้ยินชื่อของฉินซู “เธอ? เกิดอะไรขึ้น?”

หวังอี้หลินที่ถูกเว่ยเหอประคองอยู่ตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ในดวงตาที่หลบซ่อนก้มต่ำของเธอ เป็นประกายวาบขึ้นมา คิ้วของเธอขมวดเข้ากันอย่างรวดเร็ว

หยูหร่านชี้ไปที่หวังอี้หลิน “เธอ เธอให้เซียวหย่งฉวยโอกาสทำร้ายฉินซูตอนที่ออกจากไห่เฉิง!”

“ฉันไม่ได้ทำ!” หวังอี้หลินแหงนหน้าขึ้นมา ในเวลาประเดี๋ยวเดียวบนใบหน้าของเธอ กลายเป็นดอกสาลี่ต้องหยาดฝน เธอพูดด้วยใบหน้าของคนที่ไร้ความผิด “หลินเฉิน เธอใส่ร้ายฉัน ฉันไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้”

“แล้วเธอจะอธิบายสิ่งที่เซียวหย่งพูดเมื่อสักครู่อย่างไร? ฉันรู้ว่าคนนั้นที่เขาพูดหมายถึงฉินซู! เธอเป็นคนทำร้ายฉินซู!”

หยูหร่านพูดเน้นย้ำ เธอมองไปที่ฉู่หลินเฉินอย่างร้อนใจ “คุณชายฉู่ ตอนนี้ฉินซูอาจจะตกอยู่ในอันตราย เห็นแก่ฐานะที่คุณกับเธอเคยเป็นสามีภรรยากัน ได้โปรดช่วยเธอด้วยนะคะ!”

นอกจากฉู่หลินเฉิน หยูหร่านก็คิดไม่ออกแล้ว ว่าจะมีใครที่สามารถช่วยฉินซูได้ภายในช่วงระยะเวลาอันสั้นนี้

“หลินเฉิน คุณอย่าไปเชื่อเธอนะ ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ อึก…” หวังอี้หลินรีบพูด ทันใดนั้นคิ้วของเธอก็ขมวด ราวกับว่าเจ็บปวดจนจะเป็นลม

ดวงตาของฉู่หลินเฉินสั่นไหวเล็กน้อย เขาพูดคำสั้น ๆ ธรรมดา ๆ สามคำ “ฉันรู้แล้ว”

พูดจบก็พาหวังอี้หลินจากไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นหลังของเขาจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว ร่างกายของหยูหร่านสั่นไหวราวกับว่าหัวใจจมลงสู่ก้นบึ้ง

ฉู่หลินเฉินไม่ยอมช่วยฉินซู ทำอย่างไรดี?

เธอสามารถทำอะไรเพื่อฉินซูได้บ้าง?

สิ่งที่หยูหร่านครุ่นคิดอยู่ในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องรูปภาพเหล่านั้นของตัวเอง แต่เธอคิดถึงความปลอดภัยของฉินซู

อย่างไรก็ตาม ชีวิตของฉินซูอาจตกอยู่ในอันตราย!

หยูหร่านคิดอะไรขึ้นมาได้ เธอรีบหาโทรศัพท์มือถือของตนเองแล้วโทรหาฉินซู

เมื่อคิดย้อนกลับไป หยูหร่านก็ตกใจ เธอพูดอย่างลังเล “ฉินซู ตอนที่คุณส่งข้อความให้ฉัน คุณไม่ได้อยู่กับเซียวหย่งใช่ไหม? คุณเสี่ยงอันตรายขนาดนี้เพื่อช่วยฉันใช่ไหม…”

“อย่ากังวลเลย ถ้าฉันไม่มั่นใจความปลอดภัยของตัวเอง ฉันก็จะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามหรอก”

หยูหร่านได้ฟังก็รู้สึกเย็นวาบที่หลังทันที ฉินซูกำลังตั้งครรภ์อยู่ แล้วมาทำเรื่องที่คาดไม่ถึงเช่นนี้ เธออยากรู้จริง ๆ ว่าฉินซูเอาชนะเซียวหย่งได้อย่างไร

แต่เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปาก เธอก็อดทอดถอนใจไม่ได้ “โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร ไม่เช่นนั้นฉันจะโทษตัวเองไปจนตายแน่ ๆ”

ฉินซูยิ้ม “ฉันไม่ได้ทำแบบนี้เพื่อคุณเท่านั้น หวังอี้หลินก็คิดทำร้ายฉันด้วยไม่ใช่เหรอ? ฉันทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นการให้บทเรียนแก่เธอ ให้เธอรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายที่จะจัดการฉัน”

“อื้ม!” หยูหร่านพยักหน้า ภายในใจอดไม่ได้ที่จะชื่นชมศรัทธาฉินซูอย่างเต็มที่

แต่ทว่า...

“ฉันคิดว่าเมื่อสักครู่ คุณชายฉู่เข้าข้างเธอมาก เกรงว่าเรื่องนี้อาจจะไม่เป็นไปตามที่เราหวัง” หยูหร่านพูดอย่างจนปัญญา