เธอลูบท้องของเธอ จากนั้นก็เข้าสู่ห้วงแห่งความคิด
ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อคิดถึงความปลอดภัยของลูก เธอทำได้เพียงยอมแพ้การแก้แค้นฉู่หลินเฉินไปก่อน
ฉินซูเหลือบมองคนสองคนในข่าว และปิดทีวีอย่างไม่แยแส
...
หลังจากที่หวังอี้หลินออกจากโรงพยาบาล คุณท่านก็ให้คนไปรับเธอมาที่บ้านตระกูลฉู่
สามารถชิกในตระกูลอยู่กับพร้อมหน้า พูดคุยอย่างอบอุ่นเกี่ยวกับเด็กในท้องของเธอ
"วันแต่งงานของเธอกับอาเฉินได้กำหนดแล้วนะ ตอนนี้เธอกำลังท้อง ช่วงนี้ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ" ซ่งจิ่นหรงเตือนขึ้น
ตอนนี้หวังอี้หลินมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลฉู่อยู่ในท้องของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่พอใจกับหลานสะใภ้ และเรื่องอื้อฉาวที่เธอก่อขึ้นก็ตาม เธอก็ทำได้เพียงยอมรับมัน
ส่วนด้านคู่รักฉู่สวี่และหลิวเหวยลู่ พวกเขามีความสุขทันทีที่คิดว่าพวกเขาจะเป็นคุณปู่คุณย่าในไม่ช้า และทัศนคติของพวกเขาต่อหวังอี้หลินก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ฉู่หยุนซีพูดขึ้น "อี้หลิน ที่คุณย่าพูดก็ถูกนะ ช่วงนี้อย่าไปถ่ายละครเลย ฉันจะช่วยจัดการให้ หยุดงานไปก่อนชั่วคราวนะ"
หวังอี้หลินพยักหน้า "ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแล้วล่ะ"
จนถึงตอนนี้เธอก็ยังอิ่มอกอิ่มใจจนตัวลอย
เดิมที่คิดว่าเด็กคนนี้จะกลายเป็นภาระ แต่ตอนนี้กลับช่วยเธอได้มาก เธอไม่ต้องพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่คนในตระกูลฉู่ก็ให้ความสนใจกับเธอและลูกเป็นพิเศษ
หวังอี้หลินก้มหน้าลงและลูบท้องของเธอ ริมฝีปากของเธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
ตอนนี้ทุกคนก็คุยกันเกือบจะเสร็จแล้ว ซ่งจิ่นหรงหันกลับมาและถามฉู่หยุนซีว่า "เมื่อไหร่อาเฉินจะมาล่ะ?"
"น่าจะเกือบแล้วล่ะค่ะ พี่บอกว่าจะมาถึงก่อนเที่ยง เขาเป็นคนตรงเวลามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว" ฉู่หยุนซีพูดขึ้น
แท้ที่จริงพวกเขาก็กำลังเตรียมตัวส่งเธอไปแต่งงานจริง ๆ
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินและตระกูลฉู่มีความแตกต่างกันมาก แค่พูดถึงประธานเสี่ยวเฉินคนนั้น มีใครไม่รู้บ้าง ว่าเขาเป็นแค่ลูกที่เกิดหลังจากที่พ่อถึงแก่กรรมแล้ว? เขาไม่ได้เป็นที่โปรดปรานในบ้านเลย และในอนาคต ทรัพย์สินของครอบครัวก็จะตกเป็นของพี่ชายของเขา อย่างไรก็มาไม่ถึงมือเขาหรอก!
ฉู่หยุนซีรู้สึกหนาวในใจ เธอกำมือแน่นและกัดฟันแล้วพูดว่า "ต้องคุยด้วยเหรอ? คนที่หนูชอบคือลู่ซี นอกจากเขาหนูจะไม่แต่งกับใครทั้งนั้น!"
ฉู่สวี่ขมวดคิ้ว "ลูกชอบลู่ซีมาหลายปีขนาดนั้น เขารู้สึกอย่างไรกับลูกยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้หรอก แล้วอายุของลูกก็ไม่เด็กแล้ว ควรจะแต่งงานแล้ว กระกูลเฉินไม่ใช่ตัวเลือกที่แย่"
"นี่คือตัวเลือกของพ่อกับแม่ ไม่ใช่หนู พ่อกับแม่คิดว่าอยู่หนูบ้านนี้นานเกินไปแล้ว และก็อยากจะไล่หนูออกไปใช่ไหม?" ฉู่หยุนซีเยาะเย้ย
หลิวเหวยลู่มองเธออย่างไม่เห็นด้วย "หยุนซี พวกเราทำเพื่อลูกนะ"
ทำเพื่อเธอเหรอ?
ไม่รู้ว่าฉู่หยุนซีนึกถึงเรื่องอะไร ดวงตาของเธอมีประกายมืดเกิดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
เมื่อไรคะรอนานคะ...
รอๆๆๆอ่านต่อ...
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...