วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 375

หานโมหยางไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้

อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่เข้าใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา

ในเวลานี้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และทรยศบนใบหน้าของเธอ ทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บที่หัวใจ

“มีของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณในห้องถัดไป ฉันเชื่อว่าคุณจะชอบ ไปดูไหม?”

เธอพูดอย่างมีความสุข และส่งหานโม่หยางที่กำลังสงสัยออกไป

ไม่นาน ก็มีเสียงของชายหญิงที่ทำให้คนฟังจินตนาการไปไกลดังขึ้นจากห้องข้าง ๆ

หานเหมิงยกยิ้ม ดวงตาแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกถากถาง

…

แม้ว่าฉู่หลินเฉินจะออกจากไห่เฉิง แต่การเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงานก็ไม่หยุดลง ซ่งจิ่นหรงเข้ามาดูแลทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับงานแต่งงานเป็นการส่วนตัว

หวังอี้หลินตั้งตารอคอยงานแต่งงานด้วยอารมณ์ที่มีความสุข

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงมีความกังวลอยู่ในใจ และเธอไม่สามารถปล่อยมันไปได้

ทุกคนในตระกูลฉู่ให้ความสำคัญกับเด็กในห้องของเธอเป็นอย่างมาก ไม่มีสักวินาทีเดียวที่จะไม่เป็นห่วงเธอ หลิวเหวยลู่ถึงขั้นแนะนำให้เธออาศัยอยู่ในบ้านตระกูลฉู่ก่อนถึงงานแต่งงาน

แน่นอนว่าหวังอี้หลินไม่อยากถูกจ้องมองทุกวัน ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธคำเชิญของหลิวเหวยลู่อย่างแนบเนียน

เธอออกจากบ้านตระกูลฉู่ และกลับไปบ้านของตนเอง

เมื่อปราศจากความสนใจจากคนในตระกูลฉู่ สุดท้ายเธอก็ติดต่อเซียวหย่งอย่างวางใจ

เรื่องที่จะให้เขาไปจัดการกับฉินซู สุดท้ายก็ทำเรื่องพังไม่เป็นท่า เธอจึงไม่อยากจะเก็บเขาเอาไว้

ตอนนี้ผลออกมาว่าเธอท้องอีก เมื่อคิดว่าเด็กคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับเขา… ก็ยิ่งไม่สามารถเก็บเขาไว้ได้อีกต่อไป

หวังอี้หลินสวมเสื้อคลุมสีดำคลุมตัวเองแน่น และปรากฏตัวขึ้นในห้องของโรงแรม

เธอเห็นเขานอนอยู่บนโซฟา กลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั้งตัว เหมือนผู้ชายที่ใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าไปวัน ๆ

"ในนี้มีเงินอยู่สองล้าน รวมกับอีกหนึ่งล้านที่เคยให้นายไปคราวก่อน มันเพียงพอสำหรับไปอยู่ที่อื่น ใช้จ่ายได้ทั้งชีวิต" พูดจูบเธอก็โยนบัตรธนาคารให้เซียวหย่ง

ทันทีที่เขาได้ยินคำว่าเงิน เซียวหย่งก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา เขารีบรับบัตรนั้นเอาไว้

อย่างไรก็ตาม เขาค่อย ๆ เข้าใจความหมายของหวังอี้หลิน และสีหน้าของเขาแสดงความไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ

เซียวหย่งหัวเราะ ทิ้งบัตรลงข้าง ๆ

"นาย?" หวังอี้หลินมองเขาและขมวดคิ้ว

"เธออยากจะไล่ฉันเหรอ? อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เธอกำลังจะแต่งงานกับฉู่หลินเฉิน เธอกลัวฉันจะทำให้เธอต้องเดือนร้อน" เซียวหย่งพูดด้วยความพาล

หวังอี้หลินเองก็ไม่ปฎิเสธ "ถ้านายยังอยู่ที่นี่ ยังไงก็ต้องถูกตามเจอ แล้วฉันก็จะเดือดร้อน"

"ฮ่าฮ่า พูดได้ดี กลัวฉันจะขอเงินจากเธอไปเรื่อย ๆ หรือว่ากลัวฉู่หลินเฉินจะรู้ว่าเธอเคยมีเรื่องอย่างว่ากับฉันเหรอ?" เซียวหย่งกลอกตาและยกมือขึ้น "จะส่งฉันไปก็ต้องบริสุทธิ์ใจหน่อยสิ แค่สองล้านเนี่ย มันไม่สมกับตำแหน่งภรรยาทายาทตระกูลฉู่ของเธอเลยนะ"

ที่แท้ก็เพราะเงินน้อยเกินไป