วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 66

คุณย่าตระกูลฉู่ก็เป็นแบบนี้แล้ว หากไม่ระวังแค่เพียงนิดเดียวก็อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ คิดไม่ถึงเลยว่าฉินซูเธอจะแข็งข้อในช่วงเวลานี้ โง่จริง ๆ!

ถ้าคุณย่าเสียชีวิตคามือเธอขึ้นมา หึหึ ตระกูลฉู่คงไม่ปล่อยเธอไว้แน่!

เมื่อคิดได้ดังนี้ หวังอี้หลินกลอกตาพลางหันไปพูด "คุณหญิงฉู่คะ เราลองให้ฉินซูทำดูไหม ไม่รู้ว่าเมื่อไรคุณหมอจะมาถึง อาการของคุณย่ารอช้าไม่ได้นะคะ"

หลิวเหวยลู่มองดูอาการของซ่งจิ่นหรง เธอชั่งน้ำหนักในใจ และพยักหน้าอย่างจำใจ

เธอพูดเสริมขึ้นอีกว่า "ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เธอก็คงรู้ผลที่จะตามมานะ"

ฉินซูไม่ได้พูดอะไร เธอนั่งลงข้างกายของคุณท่าน

หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจอีกครั้งกับการรักษาที่ได้รับจากฉินซู ในทางกลับกัน คุณท่านและคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะเป็นมิตรกับคุณหวังมากกว่า

เขายังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น การกระทำของฉินซูก็ดึงความสนใจของเขาไปเสียก่อน

ฉินซูไม่ได้แตะต้องตัวคุณท่านทันที แต่เธอกลับเปิดกระเป๋าที่วางอยู่ข้างตัว และนำห่อผ้าที่มีรูปร่างยาวออกมา

เมื่อเปิดห่อผ้าออกก็พบว่าเป็นเข็มเงินครบชุด หลินเฟิงตกใจ คุณนายฉู่ทำสิ่งนี้ได้ด้วยหรือ....?

หลิวเหวยลู่และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจกับเข็มเงินชุดนี้

"นี่ เธออย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้านะ" ฉู่หยุนซีเตือนขึ้นอย่างประหม่า

หวังอี้หลินแอบยิ้มย่องอยู่ในใจ

เธอไม่เข้าใจเกี่ยวกับเข็มเงินพวกนี่ แต่ก็รู้ว่าไม่สามารถใช้กับร่างกายคนตามอำเภอใจได้

เธอจำได้ว่าฉินซูเคยเล่าว่า คุณย่าของเธอเป็นคนสอนวิธีใช้เข็มเงินนี้ แต่คุณยายของเธอก็เป็นแค่เพียงหมอประจำหมูบ้านในชนบท ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด

ตอนที่เรียนอยู่เธอก็ไม่เคยเห็นฉินซูใช้เข็มมาก่อน เห็นได้ชัดว่าฝีมือเธอยังไม่ถึงขั้น แต่เธอไม่อยากขายขี้หน้าต่อหน้าคนอื่น ก็เลยต้องเอาออกมาโชว์คนอื่นหรือ?

ถ้าหากว่าเข็มเล่มเดียวนั้นทำให้คุณท่านไปสวรรค์ ชีวิตของฉินซูก็คงจบเห่แน่

หลินเฟิงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน "คุณชายฉู่ คุณนายฉู่กำลังช่วยคุณท่านนะครับ"

ฉู่หลินเฉินเป็นความห่วงปลอดภัยของคุณย่า ด้วยความรีบร้อน เขาจึงไม่ได้สนใจว่ามีตนอยู่รอบข้าง

แต่เมื่อหลินเฟิงพูดขึ้น เขาจึงตั้งสติได้ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงเล็กน้อย "อาการของคุณย่ามีความเสี่ยงมาก เธอไม่ควรทำอะไรสุ่มสี่สุ่มสุ่มห้า อีกเดี๋ยวหมอก็มาแล้ว"

ฉินซูพูดอย่างปกติ "เมื่อกี้ฉันใช้เข็มเพื่อให้คุณย่าได้ระบายอากาศ และเลือดที่อุดตันในหลอดเลือดของท่านออก ตอนนี้ชีวิตของท่านยังไม่พ้นขีดอันตราย"

ฉู่หลินเฉินมองใบหน้าที่ไม่หวาดหวัดของเธอ แต่ไม่มีเหตุผลที่จะต้องสงสัยเธออีก

ฉู่หยุนซีพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า "พูดอย่างกับรู้จริง แค่ใช้เข็มมั่ว ๆ ไม่กี่เข็มนี่ก็ช่วยได้แล้วเหรอ?"

พูดจบเธอก็เอนตัวไปข้างหน้าอย่างอดไม่ได้ เธอตรวจสอบดูอย่างละเอียด

"เอ๊ะ เหมือนคุณย่าจะกลับมาหายใจแล้วนะ เลือดที่หูก็ไม่ไหลแล้วด้วย...." เธอหันมามองฉินซูอย่างเหลือเชื่อ อ้าปากค้าง แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร