ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 656

ทันทีที่พูดจบ เฉินกงกงที่อยู่หน้าประตูตำหนักก็ตะโกนเสียงดัง “ฮ่องเต้ องค์หญิงใหญ่อานผิง โหรยเฟยเหนียงเหนียงเสด็จ…”

หยุนอี่ว์โหรวกับกู้โม่หานมาด้วยกันหรือ?

แววตาของหนานหว่านเยียนมืดสลัวลงทันใด จากนั้นก็ยืนขึ้นพร้อมกับทุกคน คารวะผู้มาเยือนด้วยความเคารพ

“ถวายบังคมฝ่าบาท องค์หญิงใหญ่อานผิง โหรวเฟยเหนียงเหนียง!”

หนานหว่านเยียนเงยหน้าขึ้นมองคนทั้งสามอย่างระมัดระวัง

ในเวลานี้กู้โม่หานสวมชุดคลุมมังกร ผมสีเข้มคล้ายกับทางช้างเผือกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ถูกเกล้าไว้ด้วยมงกุฎทอง รูม่านตาอันดุดันลุ่มลึกคู่นั้นดั่งน้ำแข็งเยือกเย็น ใบหน้าหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลงเลย แต่กลับดูน่าเกรงขาม

มือขวาของเขาจูงเกี๊ยวน้อย ค่อยๆ ก้าวเข้าไปในตำหนักทีละก้าว

เกี๊ยวน้อยเตะปลายเท้าเดินอยู่ข้างกายกู้โม่หาน ใบหน้าน้อยชมพูอ่อนละมุนหลุบตาลง ดวงตาสดใสคู่นั้นค่อนข้างเศร้าหมองและผิดหวัง

วันนี้นางสวมชุดกระโปรงยาวถึงอกสีชมพู เสื้อคลุมทับสีเขียวอ่อนคล้ายกับดอกบัวสีชมพูในสระน้ำ ละมุนละไมจนแทบละลาย ทุกคนในตำหนักใหญ่รู้สึกใจอ่อนเมื่อได้เห็น

ด้านหลังสองพ่อลูก หยุนอี่ว์โหรวอ่อนโยนและใจกว้าง ไม่ว่าจะขมวดคิ้วหรือยิ้มก็มีกิริยาสง่างามและสงบนิ่ง

กู้โม่หานอุ้มเกี๊ยวน้อยมานั่งลงบนตำแหน่งสูง หยุนอี่ว์โหรวนั่งอยู่ตำแหน่งชายาทางด้านซ้าย มีเกี๊ยวน้อยคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างกู้โม่หาน

เมื่อนางนั่งลง ท้องน้อยที่นูนออกมาเล็กน้อยก็เด่นชัดขึ้น

สองตาของหนานหว่านเยียนจ้องเขม็ง ขมวดคิ้วด้วยความเย็นชา เอามือลูบครรภ์ที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่โดยสัญชาตญาณ

สายตาที่ไม่แยแสของกู้โม่หานกวาดมองฝูงชน “ทุกท่านลุกขึ้นเถิด”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” ทุกคนลุกขึ้น แล้วเข้านั่งประจำที่ของตน

แต่ในเวลานี้เกี๊ยวน้อยที่อยู่ข้างกายกู้โม่หานกลับมีท่าทีไม่ค่อยพอใจ

เดิมทีนางผิดหวังอยู่แล้วที่ไม่ได้เจอหนานหว่านเยียนอีก แต่ตอนนี้พ่อเฮงซวยยังปล่อยให้นางนั่งข้างหญิงสารเลวอีก

เกี๊ยวน้อยบุ้ยปาก สะกิดต้นขาของกู้โม่หานด้วยมืออวบอ้วนขาวบริสุทธิ์ พลางพึมพำเสียงเบา “เสด็จพ่อ ข้าไม่อยากนั่งตรงนี้”

นางไม่อยากนั่งใกล้หญิงสารเลวผู้นี้ขนาดนี้!

กลิ่นกายของหญิงสารเลว ไม่น่าสูดดมเลยสักนิด!

แม้จะทำอะไรไม่ถูก แต่กู้โม่หานก็ยังอดทน ลูบผมด้านหลังศีรษะของเกี๊ยวน้อยอย่างเบามือและเอ็นดู “เด็กดี อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

เขาก็ไม่ต้องการอยู่ใกล้ชิดหยุนอี่ว์โหรวเช่นกัน

ที่ให้เกี๊ยวน้อยนั่งระหว่างกลาง แม้ว่าจะทำผิดต่อลูกสาว แต่เขาก็ทำเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเช่นกัน

หากเกี๊ยวน้อยทำอะไรหยุนอี่ว์โหรว เขาก็สามารถทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งได้ ถึงอย่างไรเกี๊ยวน้อยต่างหากที่เป็นคนที่เขาประคับประคองอยู่ในมือ

ในขณะเดียวกัน กู้โม่หานก็สังเกตเห็น หนานหว่านเยียนนั่งถัดจากหยุนเหิง

คิ้วรูปดาบของเขายกขึ้นเล็กน้อย ความหมายที่ลึกซึ้งฉายผ่านดวงตาของเขา

นางเป็นสาวใช้ของจวนแม่ทัพงั้นหรือ?

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงกล้าหาญนัก

กู้โม่หานคิดว่าคนในจวนแม่ทัพนั้นกล้าหาญมาแต่ไหนแต่ไร ก็แต่ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง แค่อยากจะหันกลับมาพูดอะไรสักอย่างกับเกี๊ยวน้อย ก็พบว่าเกี๊ยวน้อยกำลังจ้องมองหนานหว่านเยียนด้วยดวงตาที่ลุกโชน ปากน้อยดั่งผลเชอร์รี่ฉีกไปถึงหู

คิ้วรูปดาบของกู้โม่หานขมวดขึ้นมาทันที แววตาย้อนกลับมาที่ตัวหนานหว่านเยียนอีกครั้งอย่างอดไม่ได้

จากสระบัวเขาก็รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เกี๊ยวน้อยจะแสดงความสนใจและความรักอย่างกระตือรือร้นแก่คนแปลกหน้าหรือผู้หญิงทั่วไป

แม้ว่าสาวใช้คนนั้นจะเคยช่วยนางไว้ นางก็จะไม่พึ่งพาเช่นนั้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ลูกสาวของตัวเองจะรักใคร่สาวใช้ผู้นั้นเป็นพิเศษ

เหมือนคิดอะไรออกบางอย่าง สีหน้าท่าทางของกู้โม่หานเปลี่ยนไปทันใด มองตรงไปที่หนานหว่านเยียน

หรือว่า นางจะเป็น…