ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1012

องค์ชายเจ็ดลุกขึ้นถาม “จริงหรือ?”

“ใช่แล้ว เจ้าลุกขึ้นเถอะ ข้าจะพาเจ้าออกจากวัง ตอนนี้คนของข้าบุกเข้าไปในวังแล้ว รอจนพวกเขาสังหารเสด็จพ่อของเจ้าแล้ว ก็จะต้อนรับเจ้ากลับเข้าวังในฐานะจักรพรรดิ”

ที่ตำหนักสีอัน ในช่วงที่จัดวางกำลังป้องกันไม่นานมานี้ ล้วนถูกแทนที่ด้วยคนของนางไว้หมดแล้ว

ในยามนี้มือสังหารกำลังก่อความโกลาหลในวัง นางจึงต้องใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายเพื่อหนีออกไป ไม่เช่นนั้น หากองค์จักรพรรดิคลี่คลายความวุ่ยวายได้ นางก็ไม่อาจหนีไปไหนได้อีก

หนีไปเสียตอนนี้ หากตนชนะและสังหารองค์จักรพรรดิได้ ก็จะสามารถกลับเข้าวังได้อย่างสมเกียรติ

ถึงกระนั้น แม้ว่ากุ้ยไท่เฟยจะพยายามเค้นสมองคิดอย่างสุดกำลัง ก็ไม่อาจคาดถึงผลที่จะตามมาในภายหลังได้เลย

การกวาดล้างมือสังหารกินเวลาไปทั้งค่ำคืน ทั้งอ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียงต่างได้รับบาดเจ็บ แน่นอนว่าเป็นเพียงการบาดเจ็บเล็กน้อย นี่เป็นแผนทรมานร่างกายตัวเองเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ

จื่ออันและจ้วงจ้วงนั้นปลอดภัยดี แต่เพราะเกิดความตื่นตระหนกมากเกินไป องค์หญิงจึงล้มป่วยด้วยความกลัว

ในการกวาดล้างครั้งนี้ อ๋องเยี่ยได้ระดมกำลังคนทั้งหมดห้าพันคนจากกองทหารรักษาพระราชวัง จากหอเซี่ยฮั่นสามสิบคน และหอซู่เยวี่ยสามสิบคน

หน่วยกล้าตายที่แท้จริงไม่ได้ถูกจับกุม พวกเขาแตกพ่ายตายทั้งกองทัพ ส่วนหนึ่งตายด้วยฝีมือของทหารรักษาพระราชวังและหอเซี่ยฮั่นกับหอซู่เยวี่ย อีกส่วนหนึ่งฆ่าตัวตายด้วยการกัดยาพิษ

ส่วนในวังซีเหวยนั้นมีศพเกลื่อนกลาดอยู่ทุกหนแห่ง คาวเลือดลอยคละคลุ้ง มือสังหารกว่าสามสิบคนสิ้นชีพ และอีกสามคนหลบหนีออกไปโดยไม่ได้ถูกจับ

หลังจากองค์จักรพรรดิหนีไปยังเส้นทางลับ ลู่กงกงก็นำพระราชโองการขององค์จักรพรรดิไปที่ค่ายทหาร ระดมกำลังกวาดล้างมือสังหาร และล้อมตำหนักสีอันกับจวนผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ไว้อย่างแน่นหนา

คราวนี้กุ้ยไท่เฟยจะต้องพ่ายแพ้!

พ่ายแพ้ย่อยยับ!

บารมีน่าเกรงขามขององค์จักรพรรดินั้นทรงพลังกว่าผู้ใด ก่อนถึงรุ่งสาง ก็ได้เริ่มการตรวจค้นทั่วทั้งเมือง พร้อมกับประกาศอัยการศึก

หลังจากถูกมือสังหารก่อความโกลาหล องค์จักรพรรดิจึงถ่ายทอดคำสั่งเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ล้มป่วย เขาจะเข้าประชุมหารือในราชสำนักตอนเช้า

จื่ออันถูกเรียกตัวไปตั้งแต่ตีห้า เพื่อถวายการรักษา กินยา ฝังเข็ม ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม ขอเพียงให้เขามีกำลังวังชาประคองตนเข้าร่วมได้ตลอดการประชุมหารือในช่วงเช้า

ลู่กงกงรับมาและนำไปมอบให้องค์จักรพรรดิ องค์จักรพรรดิเปิดออกอ่านแล้วค่อย ๆ ขมวดคิ้ว

คนที่ถูกลอบสังหารเหล่านี้ ล้วนเป็นคนที่สนับสนุนผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ทั้งสิ้น

ความสมดุลได้หายไปแล้ว

อ๋องเยี่ยถอยออกไป อ๋องเหลียงยืนอยู่นอกตำหนัก เมื่อเห็นเขาออกมาก็เข้ามาถามว่า "เจ้าคิดว่าเสด็จพ่อจะทำอย่างไร? จะกำจัดอ๋องหนานหวายไปด้วยเลยหรือไม่?”

อ๋องเยี่ยยิ้มเล็กน้อย “ไม่มีทาง!”

"ทำไมกัน?"

“เพราะว่ากุ้ยไท่เฟยไม่มีทางรอดแล้ว เหลียงไท่ฟู่กับองค์ชายพิการก็ไร้ประโยชน์ คนเดียวที่สามารถยับยั้งเสด็จอาเจ็ดของเจ้าได้ มีเพียงอ๋องหนานหวายเท่านั้น ทว่า หากฝ่าบาทฟื้นตัวจากอาการป่วยแล้ว ท่านอาจจะพิจารณากำจัดอ๋องหนานหวายก็ได้”

ในฐานะจักรพรรดิ หากตนไม่สามารถควบคุมผู้มีอำนาจทางทหารได้ ก็ย่อมต้องเตรียมศัตรูไว้ให้เขา เพื่อเป็นการควบคุมกันและกัน