ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1013

อ๋องเหลียงนั้นไม่ได้มีความเข้าใจในรัฐกิจอย่างละเอียดลึกซึ้งเช่นอ๋องเยี่ย

เขาพูดอย่างหดหู่ "เช่นนั้นที่เสด็จอาเจ็ดกำลังทำตอนนี้ มีจุดประสงค์อะไรกัน?"

“เขาไม่ได้ต่อสู้เพื่ออำนาจ สิ่งที่เขาปกป้องมีเพียงแผ่นดินของต้าโจว และประชาชนของต้าโจวเท่านั้น” อ๋องเยี่ยพูดอย่างสงบนิ่ง และเดินไปข้างหน้าพลางเอามือไพล่หลัง “เป็นเพราะเขาบริสุทธิ์เช่นนี้ ข้าจึงได้ยอมยื่นมือเข้าไปช่วย”

ดังที่อ๋องเยี่ยกล่าว กุ้ยไท่เฟยถูกออกหมายจับ เสนาบดีจำนวนมากที่เคยสมรู้ร่วมคิดกับกุ้ยไท่เฟยเองก็ต้องโทษจำคุก และเมื่อคิดบัญชีย้อนหลัง ก็ลากขุนนางใหญ่ที่ร่วมกันบีบบังคับให้จักรพรรดิสละราชสมบัติกับเหลียงไท่ฟู่ และองค์ชายพิการออกมาได้ส่วนหนึ่งด้วยเช่นกัน

ดังนั้นสถานการณ์ปัจจุบัน คือเก็บคนของเหลียงไท่ฟู่ส่วนหนึ่งเอาไว้ควบคุมอ๋องหนานหวาย และเก็บคนของอ๋องหนานหวายส่วนหนึ่งเอาไว้ เพื่อควบคุมผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อีกที

ตำหนักองค์จักรพรรดิได้ประกาศผลการตรวจสอบ การลอบสังหารที่ตำหนักสีอันนั้นเป็นแผนที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเซี่ยจื่ออันบงการ แต่จุดประสงค์ไม่ใช่เพื่อลอบสังหารจริง ๆ แต่เพื่อข่มขวัญกู้ไท่เฟย

แต่กุ้ยไท่เฟยมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่จริง และคิดก่อการกบฏ นางจึงพาองค์ชายเจ็ดไป คิดพยายามควบคุมโอรสสวรรค์บัญชาเจ้าผู้ครองแคว้น เนื่องจากการลอบสังหารพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิกระตุ้นให้นางลงมือล่วงหน้า พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิจึงไม่ถูกเอาผิด เพราะความชอบและความผิดหักล้างกัน

เรื่องทั้งหมดไม่ได้กล่าวถึงอ๋องหนานหวาย

การดึงจื่ออันเข้ามามีส่วนร่วมในเรื่องนี้ เพื่อต้องการลดทอนชื่อเสียงของนาง หากชื่อเสียงของจื่ออันลดลง ก็ย่อมลดความุ่งหวังของปวงชนในตัวมู่หรงเจี๋ยด้วยเช่นกัน

สามีและภรรยาคือคนคนเดียวกัน

บทสรุปเช่นนี้ อยู่ในการคาดการณ์ของจื่ออันและอ๋องเยี่ยแล้ว

แต่จ้วงจ้วงกลับรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้กล่าวกันว่าจะให้จื่ออันต้องโทษ เพราะกุ้ยไท่เฟยคือกุ้ยเฟยของอดีตองค์จักรพรรดิ องค์จักรพรรดิในฐานะลูกชายนั้น ไม่สามารถลงโทษกุ้ยเฟยของอดีตองค์จักรพรรดิได้

แต่ว่าตอนนี้ ในเมื่อนางถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหากบฏ และโทษของการกบฏนั้นยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่นใด จึงไม่มีข้อถกเถียงถึงความเคารพต่ออดีตองค์จักรพรรดิ ในเวลานี้จึงไม่จำเป็นต้องนำจื่ออันเข้ามาเกี่ยวข้อง

อย่างไรก็ตาม เรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นเพียงชั่วครั้งคราว ไม่นานจ้วงจ้วงก็เข้าใจว่า หากเขาไม่ดึงคนของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาเกี่ยวข้อง เขาจะควรค่าในโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ได้อย่างไร?

“ครั้งนี้พระโพธิสัตว์คุ้มครองจริง ๆ ข้าวางแผนจะพาฝ่าบาทออกไปไหว้พระที่วัดเจิ้งกั๋ว” สนมเหมยเอ่ย

จื่ออันพูดขึ้น "ตอนนี้ยังจับตัวกุ้ยไท่เฟยไม่ได้ ท่านจะออกจากวังหรือ? มันอันตรายเกินไป"

สนมเหมยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "ไม่สำคัญ ข้าคุยเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว ฝ่าบาทเองก็รู้สึกว่าช่วงนี้เกิดเรื่องมากมาย จึงควรไปที่สักการะที่วัดเจิ้งกั๋วและขอพรให้พระโพธิสัตว์คุ้มครองต่อไป ฝ่าบาทตรัสว่าตอนนี้ทั้งเมืองกำลังตามหากุ้ยไท่เฟย นางไม่มีทางทำชั่วได้อีกต่อไปแล้ว ยามนี้นางไม่มีเวลาแม้แต่จะซ่อนตัวด้วยซ้ำ แล้วจะกล้าออกมาอีกหรือ?”

ในเมื่อองค์จักรพรรดิเห็นด้วย จื่ออันย่อมไม่อาจพูดอะไรได้

จื่ออันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ข้าเองก็อยากกลับจวนไปเยี่ยมท่านแม่เหมือนกัน เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้าจะไปด้วยกันกับสนมเหมย” นางไปตัวคนเดียวยังพอว่า แต่หากพาองค์ชายสามไปด้วย จื่ออันรู้สึกไม่วางใจเลยจริง ๆ

อ๋องเจ็ดฝากความหวังกับองค์ชายสามไว้มาก หากเกิดอะไรขึ้นกับองค์ชายสาม แผนทั้งหมดของเขาคงจะยุ่งเหยิงแน่

“เช่นนั้นก็ยอดเลย!” สนมเหมยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม