ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1028

จื่ออันรู้สึกว่าคุกหินนี้อาจไม่ได้ใช้สำหรับกักขังผู้คนแต่แรก ดังนั้นอาจมีกลไกอยู่ภายในนี้

เพียงแต่ผนังเรียบมาก ทั้งยังมีเถาวัลย์อยู่ด้านบน พวกมันเติบโตได้อย่างดี การที่พวกมันสามารถขยายพันธุ์ได้ หมายความว่าบริเวณนี้น่าจะมีความชื้นที่เหมาะสม หรือที่นี่จะอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำกัน?

กลไกจะอยู่ที่ด้านบนหรือเปล่านะ? แต่เพดานด้านบนสูงตั้งสองสามฟุต นางไม่สามารถกระโดดขึ้นไปได้เลย กำแพงโดยรอบก็เรียบจนปีนขึ้นไปไม่ได้

ต่อให้ประตูหินจะเปิดออก ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่คนประเภทที่นางจะรับมือได้

วันเวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ในวันนี้ โดยที่กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ให้น้ำหรือข้าวแม้แต่หยดเดียวแก่นาง

นางรู้สึกว่านางสามารถอดทนต่อความหิวได้ แต่ความกระหายของนางเป็นสิ่งที่ไม่อาจทนไหว นางรู้สึกกระหายน้ำตั้งแต่วินาทีที่ขึ้นมาบนภูเขา ต่อมานางถูกวางยาพิษ ขั้นตอนการล้างพิษทำให้ร่างกายนางเสียน้ำมากเกินไป

นางเลียริมฝีปากที่แห้งผาก จิตใจยังคงเต้นรัวเร็วไม่ยอมหยุด

นางรู้ว่าขณะนี้ทุกคนต้องวิตกกังวล และมุ่งความสนใจไปที่การค้นหาปูพรมใกล้กับวัดเจิ้งกั๋วอย่างแน่นอน

นางลุกขึ้นนั่ง ใช่ ทุกคนย่อมมุ่งเป้ามาที่วัดเจิ้งกั๋ว สมาชิกหอเซี่ยฮั่นของอ๋องเยี่ย รวมถึงหอซูเยวี่ยค่อนข้างคุ้นเคยกับพื้นที่รอบ ๆ วัดเจิ้งกั๋วดี ดังนั้นกุ้ยไท่เฟยไม่มีทางซ่อนนางไว้ใกล้กับวัดเจิ้งกั๋วอย่างแน่นอน

แม้ว่าสถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่ตอนนี้นางไม่สามารถเสี่ยงได้ จื่ออันสรุปได้ว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้วัดเจิ้งกั๋ว แต่อยู่ห่างจากวัดเจิ้งกั๋วอย่างน้อยห้าสิบลี้

หลังจากพวกเขาเริ่มออกค้นหา นางรู้สึกว่าอาจต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์กว่าจะมาถึงจุดนี้

ถึงตอนนั้นนางกลัวว่าตนเองจะอดตายเสียก่อน

เมื่อไม่ได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก นางจึงต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหาเอาเอง

ยิ่งไปกว่านั้น นางไม่สามารถทนหิวโหยแบบนี้ได้

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็เคาะประตูหิน “มีใครอยู่ไหม? ข้าอยากพบกุ้ยไท่เฟย”

“หลังจากที่เจ้าเขียนจดหมายเสร็จ เจ้าย่อมได้เห็นเขาแน่”

จื่ออันส่ายหัว “ไม่ หากข้าต้องเขียนจดหมายฉบับนี้จริง ข้าต้องแน่ใจก่อนว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ต้องกังวลไป ข้าเพียงต้องการเห็นหน้าเขา ไม่ต้องการคุยกับเขา”

กุ้ยไท่เฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามต่อ “ยังมีเงื่อนไขใดอีก?”

“ข้าขออาหารและน้ำ!” จื่ออันเลียริมฝีปาก “ข้าหิวและกระหายน้ำมาก นอกจากนี้ หากมีเครื่องนอนบนภูเขา กรุณานำมาให้ข้าใช้นอนด้วย ที่นี่หนาวเย็นเกินไป”

“ไม่มีเครื่องนอนใดทั้งสิ้น แต่ข้าจะให้คนนำเตาถ่านมาให้เจ้าผิงไฟ”

จื่ออันยิ้มอย่างขมขื่น “ที่นี่เป็นห้องสุญญากาศ หากท่านนำเตาถ่านเข้ามา ข้าจะยังหายใจออกอยู่หรือ?"

“เช่นนั้นก็ช่วยไม่ได้ ช้าจะให้คนหาหญ้ามาให้ สถานที่แห่งนี้ไม่สะดวกสบายเหมือนในรั้วในวัง หวังว่าพระชายาจะเข้าใจ” หลังจากกุ้ยไท่เฟยพูดจบแล้ว นางก็โบกมือ ขอให้ใครสักคนไปพาตัวตาวเหล่าต้าเข้ามา