ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1076

มู่หรงเจี๋ยยิ้มช้า ๆ “ฆ่าเจ้า? จะเป็นไปได้อย่างไร เจ้าไม่ได้มีกู่ร่วมชะตาอยู่ในตัวหรอกรึ? ข้าแค่มาที่นี่เพื่อบอกเจ้าว่า ข้าได้ทำสิ่งที่เจ้าไม่เคยทำสำเร็จ รอให้ข้าขึ้นสู่บัลลังก์และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดของแผ่นดินก่อนเถิด แน่นอนว่าเจ้ายังตายไม่ได้ หากกู่ร่วมชะตายังไม่ได้รับการแก้ไข เจ้าไม่สามารถตายไม่ว่าวันไหน ๆ ก็ตาม”

กล่างจบก็ยืนขึ้นแล้วสั่งอ๋องเหลียงว่า “ส่งคนมาเฝ้าตำหนักอ๋องหนานหวายอย่างใกล้ชิด อ๋องหนานหวายจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ทำร้ายอ๋องหนานหวายไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ ไว้ข้าจะกลับมาตัดสินใจหลังจากเรื่องสำคัญเสร็จสิ้นแล้ว”

“ขอรับ!” อ๋องเหลียงตอบรับ

อ๋องหนานหวายมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วมองไปที่อ๋องเหลียง “มู่หรงซิน เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? นั่นคือพ่อของเจ้านะ เจ้ากล้าก่อกบฏกับเขาจริง ๆ หรือ?”

อ๋องเหลียงกล่าวอย่างสงบ “เสด็จพ่อของข้าไม่เคยให้เกียรติข้าเลยสักครั้ง เช่นนั้นข้าเจริญรอยตามเสด็จอา ดีกว่าเป็นองค์ชายที่ไร้ประโยชน์เช่นในตอนนี้”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยกับอ๋องเหลียงว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องฟังกลอุบายของเขา จงอยู่ฝ้าที่นี่ ประเดี๋ยวข้าจะออกไปเปิดประตูเมือง” พูดจบแล้วเขาก็เดินออกไป

อ๋องเหลียงยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู พลิกดาบยาวในมือเล่นไปด้วย

ชางชิวและอ๋องหนานหวายหันมองหน้ากันด้วยสายตาตกตะลึง

การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป ขณะนี้พวกเขาไม่ต่างจากนกที่บินพลาด ทำให้มีโอกาสร่วงตกลงไปอยู่ในกรง และตอนนี้ก็ติดกับดักแล้วจริง ๆ

อ๋องหนานหวายคิดอย่างรวดเร็ว หากคืนนี้มู่หรงเจี๋ยสำเร็จ เขาจะสามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้ทันที ถึงเวลานั้น อ๋องฉีก็จะพาเซี่ยจื่ออันไปยังเป่ยโม่ แน่นอนว่าเป่ยโม่ต้องยอมรับความสามารถของพระชายามู่หรงเจี๋ย และยินดีรักษาขอบเขตให้มั่นคง หลังจากนั้น เพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศให้ยั่งยืน ป่านนั้นใครจะบังอาจกล่าวหาว่าเขาเป็นคนทรยศที่แย่งชิงบัลลังก์ล่ะ? เกรงว่าทุกคนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเขา และอวยพรให้อายุยืนหมื่นหมื่นปี ขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างราบรื่น

ชางชิวก้าวไปข้างหน้า ส่ายหัวเบา ๆ พูดด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งว่า “ข้าน้อยไม่ได้ทำเช่นนี้เพื่อประโยชน์ของตนเอง เพียงรู้สึกว่าน่าเสียดายยิ่งนักที่ท่านอ๋องถูกองค์ชายผู้สำเร็จราชการหลอกใช้เช่นนี้”

“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไร เสด็จอาหลอกใช้ข้าตรงไหน?” อ๋องเหลียงจ้องเขม็งมองเขา

ชางชิวก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว “ท่านอ๋อง ท่านควรคิดให้รอบคอบลึกซึ้ง หากองค์ชายผู้สำเร็จราชการครองประเทศนี้ได้จริง ๆ เขาจะเก็บท่านไว้จริงหรือ?”

อ๋องเหลียงมองเขา “จะพูดอะไรก็พูดมาตามตรง ไม่จำเป็นต้องเล่นลิ้นทำให้เกิดความสับสน”