ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1075

“แปลกตรงไหน? มีอะไรในโลกนี้ที่ข้าไม่กล้าทำบ้างหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะนั่งลงด้วยท่าทางหยิ่งผยอง

“เจ้าต้องการจะทำอะไร? คิดจะฆ่าข้าอย่างนั้นหรือ? อย่าลืมเสีย ทั้งเจ้าและข้าต่างก็มีกู่ร่วมชะตาเหมือนกัน!” อ๋องหนานหวายลุกขึ้นนั่ง หยิกมือตัวเองมากกว่าสิบครั้ง ใบหน้าของเขาเดิมทีก็ย่ำแย่มากแล้ว ตอนนี้ยิ่งเมื่อเขาเห็นมู่หรงเจี๋ย หน้าก็ยิ่งซีดขาวลงไปอีกด้วยอารามตกใจ

ชางชิวตะโกน “ใครก็ได้ ใครก็ได้…”

อ๋องเหลียงกล่าวอย่างสงบ “ไม่จำเป็นต้องร้องตะโกนให้มากความ ข้ามาที่นี่เพื่อถ่ายทอดเจตจำนงของฝ่าบาท จึงสั่งให้ทุกคนถอยออกไปหมดแล้ว คนที่ยืนอยู่ข้างนอกตอนนี้ล้วนเป็นคนจากตำหนักอ๋องเหลียง”

“อ๋องเหลียง เวลานี้ฝ่าบาททรงให้ความสำคัญกับอ๋องเหลียงอย่างมาก ท่านต้องคิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำอะไร อย่าถูกผู้อื่นหลอกใช้เอาได้” ชางชิวกล่าว

อ๋องเหลียงแสยะยิ้ม “เสด็จพ่อเป็นคนสั่งให้ข้ามาที่นี่ เจ้าไม่รู้หรือ? ข้าเพียงมาที่นี่ตามคำสั่ง จะเป็นการถูกหลอกใช้ได้อย่างไร? ดูเหมือนว่าข้างกายของเสด็จอาแปดจะมีคนไม่รู้กาลเทศะ ช่างไม่มีมารยาท และพูดจาไม่สุภาพทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าข้ากับเสด็จอา”

ใบหน้าของชางชิวแข็งทื่อเล็กน้อย “ข้า ชางชิว คารวะอ๋องเหลียงและองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์”

“เจ้าหยิ่งยโสถึงขนาดใช้คำว่าข้าต่อหน้าสมาชิกราชวงศ์เชียวรึ?” อ๋องเหลียงกล่าวอย่างสงบ

ซางชิวรีบคุกเข่าลงแล้วกล่าวว่า “ข้าน้อยชางชิว คารวะองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ คารวะอ๋องเหลียง”

“ไร้มารยาทสิ้นดี!” อ๋องเหลียงตวาดเสียงเข้ม แสดงออกว่าตนกำลังไม่สบอารมณ์

ชางชิวลุกขึ้นยืน ในตอนแรกเขาทั้งตระหนกและตกใจกลัว แต่แล้วก็ค่อย ๆ สงบลง เขาไม่อาจปล่อยให้ความหงุดหงิดครอบงำจิตใจ อ๋องเหลียงคงแค่อยากทำให้เขาโกรธเพื่อรบกวนความคิดของเขา

อ๋องหนานหวายจ้องไปที่มู่หรงเจี๋ย “เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

มู่หรงเจี๋ยเปิดถ้วยบนโต๊ะแล้วกล่าว “คิดว่าข้าต้องการอะไรล่ะ? ข้าเพียงได้ยินข่าวว่าเจ้าป่วย ก็เลยมาเยี่ยมเจ้าอย่างไรเล่า”

“ไม่ว่าข้าจะต้องการทำอะไร ข้าก็จะทำทุกอย่างตามที่เจ้าเคยต้องการ หน้าไม้เหล่านี้เป็นอาวุธชั้นดี อาวุธจากแคว้นต้าเยว่นั้นไม่ธรรมดาอยู่แล้ว พวกมันไม่ได้ด้อยกว่าอาวุธที่ผลิตโดยตระกูลของแคว้นเหลียง” มู่หรงเจี๋ยสรรเสริญหน้าไม้ชุดนี้ยกใหญ่

อ๋องหนานหวายกรีดร้องต่อไป “เจ้าจงใจกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อก่อกบฏใช่หรือไม่?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ตัวเขาเองก็ตกใจจนสะดุ้งโหยงเช่นกัน ใช่ เหตุใดเขาถึงไม่เคยคิดเกี่ยวกับจุดประสงค์ของมู่หรงเจี๋ยที่จะกลับมายังเมืองหลวงเลยล่ะ? บางทีอีกฝ่ายอาจไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขาเท่านั้น แม้ว่าการป้องกันในเมืองหลวงจะแน่นหนา แต่ก็มีกำลังคนไม่เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากสงครามกับเป่ยโม่ยังไม่เริ่มต้น เขาอาจเรียกกองทหารจำนวนมากกลับมายึดวังหลวงได้

เขากลับมาพร้อมกับกองทัพ มันจะต้องเป็นเช่นนั้นแน่

“กบฏ?” มู่หรงเจี๋ยยิ้มอย่างเย็นชาและจ้องมองเขา “อีกไม่นานโลกนี้ก็จะเป็นของข้าแล้ว ยังมัวกล่าวถึงการกบฏอยู่ไย? ข้าทำก็เพียงเพื่อสร้างความสงบเรียบร้อยจากความสับสนวุ่นวายของบ้านเมืองเท่านั้น จักรพรรดินั้นโง่เขลาและไร้ความสามารถ เอาแต่เลี้ยงดูคนทรยศจอมประจบประแจงเช่นเจ้า ราชวงศ์ต้าโจวจะย่อยยับในน้ำมือเขาไม่ช้าก็เร็ว ข้าต้องการปกป้องมรดกที่สืบต่อกันมานานนับศตวรรษนี้ให้กับบรรพบุรุษของเราเท่านั้น”

“เจ้าคิดจะควบคุมวังหลวง? คิดจะฆ่าข้าด้วยอย่างนั้นหรือ?” อ๋องหนานหวายเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาทันที