ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1158

ฉินโจวพักอยู่ที่หมู่บ้านมู่ไจ้ ดังนั้นสิ่งแรกที่นางจะทำเมื่ออยู่ที่นี่ คือปล่อยตัวหมอจากกรมฮุ่ยหมิน

หลังจากที่หมอเหล่านั้นได้รับความช่วยเหลือจากฉินโจว พวกเขาก็ร้องไห้อย่างขมขื่น และกล่าวหาจื่ออันอย่างพร้อมเพรียง ขณะที่จื่ออันทำเพียงคลี่ยิ้มอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้แก้ตัว

ฉินโจวรับฟังและมองจื่ออันด้วยสายตาเย็นชาเป็นครั้งคราว

ฉินโจวแทรกแซงการรักษาของจื่ออัน ซึ่งใบสั่งยาของนางทุกฉบับจะต้องได้รับการตรวจสอบโดยหมอจากกรมฮุ่ยหมิน

ชาวบ้านหมู่บ้านมู่ไจ้งงงวยกับการปล่อยตัวหมอเหล่านั้นของฉินโจว พวกเขาคิดว่าฉินโจวไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจึงแจ้งให้นางรับทราบ

ฉินโจวตำหนิ “ราชสำนักเป็นผู้ส่งหมอจากกรมฮุ่ยหมินมาที่นี่ หากเจ้ากักขังพวกเขา ก็เท่ากับทำผิดกฎหมายและเป็นการดูหมิ่นองค์จักรพรรดิ อีกทั้งบนเขาแห่งนี้ขาดแคลนหมอ พระชายาและโหรวเหยาเสี้ยนจู่ไม่ได้รับอนุญาตให้ทำการรักษาเพียงลำพัง ดังนั้นจึงต้องร่วมรักษาและวินิจฉัยโรคร่วมกับหมอของเรา”

ชาวบ้านหมู่บ้านมู่ไจ้เงียบลงหลังจากได้ยินคำพูดของฉินโจว

หัวหน้าหมู่บ้านปลอบใจทุกคน แต่ก่อนที่จะจากไปเขาได้พูดกับฉินโจวว่า “ท่านแม่ทัพ หมอเหล่านั้นไม่เคยทำงานหรือแม้แต่ทำการรักษาผู้ป่วย มันคงจะเป็นการดีกว่านี้หากท่านแม่ทัพสั่งพวกเขาให้ทำงานขอรับ”

ฉินโจวขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากได้ยิน “พวกเขาไม่รักษาผู้ป่วยงั้นรึ เซี่ยจื่ออันไม่ยอมให้พวกเขาทำใช่หรือไม่?”

หัวหน้าหมู่บ้านตอบ “ท่านแม่ทัพ ข้าเกรงว่าท่านเข้าใจพระชายาผิดแล้ว แท้จริงพระชายาไม่เคยใส่ความแพทย์เหล่านั้นเลย และยังเอ่ยปากขอให้พวกเขาช่วยวินิจฉัยและรักษาผู้ป่วย ถึงกระนั้น พวกเขากลับตอบว่าผู้ป่วยในเขตตะวันตกป่วยด้วยโรคติดต่อ ไม่มีทางรักษาให้หายได้ เหตุใดถึงต้องใช้เงินและความพยายามไปกับคนเหล่านั้น?”

เดิมทีฉินโจวไม่เชื่อในสิ่งที่ชาวบ้านกล่าว แต่นางรู้ว่าหลานสาวของหัวหน้าหมู่บ้านแต่งงานกับฉินเล่อเฟิง ซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกตระกูลฉิน ก่อนหน้านี้นางเคยได้พบเจอและพูดคุยกับหัวหน้าหมู่บ้านอยู่บ่อยครั้ง จึงได้รู้ว่าเขาเป็นคนฉลาด

แม้ชาวบ้านคนอื่น ๆ จะถูกเซี่ยจื่ออันหลอกลวง แต่หัวหน้าหมู่บ้านคงไม่สับสนเพียงนี้

ถึงกระนั้นเขาก็ยังพูดเช่นนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าหมอเหล่านี้...

ความสงสัยเกิดขึ้นภายในใจของฉินโจว ดังนั้นนางจึงสั่งให้พวกหมอไปยังเขตตะวันตกด้วยตนเอง

คนเหล่านี้ไม่เคยไปยังเขตใต้ด้วยซ้ำ แต่เหตุใดจู่ ๆ ตอนนี้ถึงอยากไปเขตตะวันตก?

แม้การขัดคำสั่งของฉินโจวจะเป็นเรื่องร้ายแรง แต่เขตตะวันตกเต็มไปด้วยผู้ติดเชื้อ และแม้แต่ซูมู่ผู้มีร่างกายแข็งแรงยังติดเชื้อ แล้วพวกเขาจะเหลือรอดรึ?

ฉินโจวและทหารสองสามคนเดินไปยังถนนสายต่าง ๆ ในเกียวโต แม้ถนนหนทางจะไม่เจริญรุ่งเรืองเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ยังคงเงียบสงบดังเดิม

ตอนนั้นเองนางพลันนึกถึงพื้นที่โรคระบาดที่เต็มไปด้วยเศษสิ่งก่อสร้างและภูเขาซากศพ หัวใจของนางก็รู้สึกราวกับถูกฉีกทึ้ง ที่นี่คือแผ่นดินเกิดของนาง แต่กลับไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย

ฉินโจวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเขตชานเมืองหลวง เพื่อตามหาหมอเท้าเปล่า

นางรู้ดีว่าทักษะการรักษาของหมอเท้าเปล่าไม่ดีนัก แต่ก็ยังดีกว่าคว้าน้ำเหลว

ทันทีที่เดินทางออกจากเมือง นางก็เจอกับหมอเท้าเปล่าถือกล่องยาเดินไปตามถนนสายหลัก

เขามีอายุประมาณห้าสิบปี เสื้อผ้าซอมซ่อ ผมรุงรัง และใบหน้าดูเหนื่อยล้า

นางก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขาอย่างรวดเร็ว “เจ้าเป็นหมอหรือไม่?”

เมื่อถูกขวางทางอย่างกะทันหัน เขาจึงเงยหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าตอบ “ขอรับ”