ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 251

แม่นมหยางตอบกลับ​ “ฮูหยินเดินเหนื่อยแล้ว​ กำลังพักผ่อนอยู่ด้านใน​ เจ้าอย่าเข้าไปรบกวน”

ป้าชุ่ยยู่ตอบ​ “ได้​ ข้าเพียงแต่อยู่ในป่าไผ่ขุดหน่อไม้​ ใช่แล้ว​ ได้ยินมาว่าแม่นมชื่นชอบหน่อไม้เป็นพิเศษ​ ข้าขุดส่งไปให้ที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนสักหน่อนึงหรือไม่?”

แม่นมหยางหันกลับไปมองยังนาง​ ใจสั่นหวั่นไหวเล็กน้อย​ “มีหน่อไม้รึ?”

“มีเจ้าค่ะ​ เป็นหน่อไม้ที่อร่อยเป็นพิเศษ​ วันนี้มาได้ถูกเวลานัก​ อย่างนั้นแม่นมก็ไปขุดกับข้าไหม?” ป้ายชุ่ยยู่เอ่ยชวน

แม่นมหยางชอบหน่อไม้​ เป็นฮูหยินผู้​เฒ่ารู้เข้าโดยบังเอิญในตอนที่เข้าวังไปถวายพระพร​ นางชื่นชอบมากเป็นพิเศษ​ เพื่อที่จะได้กินมัน​ นางถึงกับไปขุดมาจากหนานซานด้วยตนเอง

แม่นมหยางหันไปมองที่ห้องพักครู่นึง​ “แต่ว่าฮูหยินยังอยู่ที่นี้”

“มิมีผู้ใดมารบกวนฮูหยินที่นี่หรอก​ ทุกคนต่างก็อยู่ในสวนดอกไม้ด้านหน้า​” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยออกมา

“งั้นก็ได้” แม่นมหยางมิได้ลังเลอีกต่อไป​ จึงลุกขึ้นยืน

ป้าชุ่ยยู่เผยยิ้มมองไปยังนาง​ เดินไปยังป้าไผ่พร้อมกัน​ มือขวาที่กวัดแกว่งอยู่ด้านหลัง ส่งสัญญาณให้ทหารยามสองนายที่แอบอยู่หลังศาลาออกไป

หากว่าป้าชุ่ยยู่มิอาจแยกแม่นมหยางออกมาได้แล้วนั้น​ ทั้งสองคนก็จะบังคับนำนางออกไป​ นางเป็นคนของฮองเฮา​ ฮูหยินผู้เฒ่าคิดว่า​ หากไม่ต้องใช้กำลังกับนางก็พยายามอย่าใช้

ทหารยามสองนายออกไปแล้ว​ สวนดอกไม้ด้านหลังแห่งนี้ก่อนที่ทุกคนจะมานั้น​ ดูเงียบสงบ

ครู่นึง​แม่นมหยางออกมาจากป่าไผ่​ แต่มีเพียงนางคนเดียวที่ออกมา

นางเร่งรีบกับไปยังห้องพัก​ นำหยวนซื่อออกมารอส่งให้เสี่ยวซุนใต้ต้นไม้​ จากนั้นนางจึงแอบอยู่ในความมืด​ รอดูเหตุการณ์​ทั้งหมด

หลังจากนั้นครู่นึง​ ก็พบว่าหลิวซื่อนำคนคนนึงมา​ ใบหน้านางเต็มไปด้วยความโกรธ​ เมื่อมาถึงที่นี่ก็หมุนหาทั้งสี่ทิศ​ แต่ก็ไม่พบว่ามีคนอยู่

มองเฉินเอ้อร์เดินเข้าห้องพักไปแล้ว​ สาวใช้เร่งรีบจากไป

ภายในอากาศ​มีกลิ่นบางอย่างลอยมา​ กลิ่นค่อนข้างสับสนอบอุ่น​ กลิ่นหอมละมุนนี้ลอยมาจากหน้าต่างของห้องพัก

แม่นมหยางเผยดวงเย็นเยียบ​ เข้าไปในห้องพัก​ คงไม่ง่ายนักที่พวกเขาจะออกไป

ในขณะเดียวกัน​ เสี่ยวชุนที่ไปส่งหยวนซื่อกลับไปที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนนั้น​ ก็เร่งออกจากจวนไป​ ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมกับหญิงร่างใหญ่คนนึง

สวนดอกไม้ด้านหลังที่เงียบสงบก็ค่อย ๆ มีผู้คนเดินเข้ามา​ เริ่มด้วยฮูหยินผู้เฒ่านำชุยไท่เฟย และเหล่าไท่จวินเข้ามา​ ฮูหยินผู้เฒ่าทำราวกับตั้งใจ และไม่ตั้งใจมองไปยังห้องพักแห่งนั้น​ แต่มิได้รีบนำคนไป

ทั้งสามคนเดินเล่นกันอยู่ริมน้ำครู่นึง​ ชุยไท่เฟยเอ่ยยิ้ม “ดูสิ บอกว่าจะมาพักให้เงียบสงบที่นี่สักครู่​หนึ่ง จู่ ๆ ก็มีคนเข้ามา”