ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 301

ฤกษ์งามยามดีนั้นเป็นช่วงเที่ยง และในตอนเที่ยงนั้นเกี้ยวเจ้าสาวก็จะมาถึงหน้าประตู

จื่ออันเพิ่งจะกลับมายังจวนมหาเสนาบดีเมื่อก่อนเที่ยงนี้ เฉินหลิวหลิ่วต้อนรับนางกลับมา “เมื่อครู่นี้ข้าหาเจ้าไม่เจอ เอ่ยถามเสี่ยวซุนถึงได้รู้ว่าเจ้าส่งฮูหยินกลับจวนตระกูลหยวนไปแล้ว ซีเหมินเสียวเย่วผู้นี้ชอบกินอุจจาระสุนัขซะจริง ๆ ถึงกลับกล้าเอ่ยว่าปีนักษัตรของนางขัดแย้งกัน ต่อให้ขัดแย้งกันจริง จะต้องเป็นนางที่เป็นอนุภรรยาขัดแย้งกับฮูหยิน นางควรจะเลือกวันอื่นแต่งเข้ามา มีที่ไหนที่บ้านหลักจะต้องหลีกทางให้นางกัน? ในหัวสมองคงจะมีแต่อุจจาระหนู”

จื่ออันมองมายังเฉินหลิวหลิ่ว ก่อนหน้านี้นางสวมแต่ชุดที่ดูทะมัดทะแมง ดูไม่มีความเป็นหญิงสาว แต่วันนี้กลับสวมกระโปรงจับจีบสีพระจันทร์ที่รอบเอว ด้านนอกกระโปรงปักลายดอกไห่ถังเล็ก ๆ มวยผมสองข้างขึ้น พอยิ้มออกมาคิ้วสวยโค้งงอน ลักยิ้มเล็ก ๆ มีเสน่ห์ดูอ่อนหวาน

หากนางไม่เอ่ยปากออกมา จะดูราวกับหญิงสาวที่มีชีวิตชีวาสวยงาม

“มานี่สิ เจ้ามิใช่ว่าอยากจะรู้จักกับพี่ชายทั้งสิบสองคนของข้ารึ? ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จัก” เฉินหลิวหลิ่วลากจื่ออันพร้อมเอ่ยอย่างยินดี

จื่ออันยังมิทันได้หายใจออกมา ก็ถูกนางลากไปยังโถงรับรองแขก ถูกแยกออกจากฝูงชน นำไปยังริมทะเลสาบ

“ท่านพี่!”

ชายทั้งสิบสองคนหันหน้ากลับมาพร้อมกัน

จื่ออันดวงตามึนเบลอ

ดวงตามึนเบลอจริง ๆ

นางรู้ว่าเฉินหลิวหลิ่วมีพี่ชายสิบสองคน แตนางไม่รู้ว่าทั้งสิบสองคนนั้นหน้าตาเหมือนกันราวกับแกะ

และพวกเขายังจะสวมเสื้อคลุมโทนสีเดียวกันอีกด้วย อายุดูแล้วก็ต่างกันไม่มากนัก ที่สำคัญคือรูปลักษณ์ดูดีเป็นอย่างมาก

รัชสมัยต้าโจวนี้ ช่างอุดมไปด้วยชายงามและสาวงามจริง ๆ

“คุณหนูใหญ่เซี่ย!” แม่ทัพเฉินทั้งสิบสองนายโค้งมือคำนับให้แก่จื่ออันพร้อมกัน

จื่ออันกล้ารับรองได้ว่า ทั้งสิบสองคนนี้เดินไปที่ใด​จะต้องกลายเป็นจุดสนใจเป็นแน่

จื่ออันกำลังคิดที่จะมอบการคำนับกลับคืน​ แต่ข้างหูของนางกลับได้ยินเสียงแปลก ๆ ลอยมา​ “ต้องการร่างทั้งร่างติดกลับไปหรือไม่? เจ้าจ้องมองจนตาดำใกล้จะถลนออกมาแล้ว ตนเองไม่รู้หรือ?​ ไม่เคยพบเจอชายหนุ่มจนโง่งมไปซะแล้ว”

“เจ้าเข้ามานี่ ข้ามีเรื่องจะพูดกับเจ้า” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา

จื่ออันย่อตัวคำนับให้แก่พี่ชายทั้งสิบสองของเฉินหลิวหลิ่ว “ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”

“คุณหนูใหญ่เดินดี ๆ” ตั้งแต่ที่เหล่าไท่จวินกับไปเอ่ยแจ้งกับทุกคนว่า ภายในครึ่งปีนี้เซี่ยจื่ออันจะทำให้เฉินหลิวหลิ่วและเซียวท่าครองคู่กัน เซี่ยจื่ออันจึงได้กลายเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลเฉิน

ทุกคนต่างคาดหวังให้นางเริ่มลงมือ พยายามที่จะให้เฉินหลิวหลิ่วแต่งออกไปโดยเร็ววัน

จื่ออันคิดว่ามู่หรงเจี๋ยมีเรื่องสำคัญที่จะเอ่ยกับนาง แต่หลังจากที่ลากนางไปอีกด้านนึงแล้ว เขากลับเอ่ยเสียงกร้าวอย่างเย็นชาว่า “ต่อไปหากสายตาเจ้ายังกล้าที่จะจ้องมองชายอื่น ข้าจะควักลูกตาเจ้าออกมา”

จื่ออันเอ่ยตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าจ้องมองชายอื่นเมื่อไหร่กัน? เพราะมิใช่ว่าพวกเขาหน้าตาเหมือนกันหรอก? พูดไปแล้ว ทำไมพวกเขาถึงได้มีรูปร่างน่าตาเหมือนกันนัก?”

“เหมือนกันที่ไหน? สายตาเจ้าคงจะมีปัญหาแล้วกระมัง? พวกเขาเพียงแค่เป็นแฝดสามเท่านั้น”