ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 374

ในตอนนี้เรื่องที่ทำให้มหาเสนาบดีเซี่ยยุ่งยากใจนั่นก็คือจะพาต้องหยวนซื่อไปด้วยหรือไม่

หากพาไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าหยวนซื่อจะเอ่ยคำพูดใดที่ไม่เหมาะสมออกมาหรือไม่ โดยเฉพาะในช่วงนี้เมื่อได้พูดคุยกับนางนั้น นางจะมีท่าทีหยิ่งผยองและเย็นชาออกมา

แต่ถ้าหากไม่นำนางมาด้วย นางอย่างไรแล้วก็เป็นถึงเสี้ยนจู่ และยังเป็นฮูหยินใหญ่ของมหาเสนาบดีเซี่ย ซีเหมินเสี่ยวเยว่แต่งเข้ามาแล้วนั้น ถึงแม้จะเป็นภรรยารอง แต่ว่าเพราะว่าสถานะเสี้ยนจู่จึงมิอาจให้ผู้อื่นล่วงเกินได้ ดังนั้นฮูหยินเสี่ยวเยว่จึงยังคงเป็นอนุภรรยา

ท่านกั๋วกงเชิญจวนมหาเสนาบดีนั้น ไม่ได้รวมถึงสะใภ้ แม้จะพูดว่าเชิญคนทั้งจวน ถ้าไม่นำหยวนซื่อไปด้วย ก็จะพูดไม่ได้แล้ว

ในตอนที่มหาเสนาบดีเซี่ยกำลังลำบากใจอยู่นั้น จื่ออันได้สั่งให้เสี่ยวซุนมาแจ้งข่าวว่า หยวนซื่อร่างกายไม่ค่อยจะสบาย คงไปจวนกั๋วกงไม่ได้แล้ว

มหาเสนาบดีเซี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาสั่งเสี่ยวซุนว่า “เช่นนั้นเจ้าให้คุณหนูใหญ่เตรียมตัวให้พร้อม อีกประเดี๋ยวก็จะออกเดินทางกันแล้ว”

ที่จริงเขาไม่หวังให้จื่ออันไปด้วย แต่ว่าวันนี้เป็นเพียงการร่วมทานอาหารกันมื้อนึงเท่านั้น นางคงจะไม่ก่อเรื่องเดือดร้อนอะไรออกมา

เมื่อคิดถึงครั้งก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเพราะทางฝั่งของเขานั้นที่ลงมือก่อน จนทำให้เรื่องราวมันบานปลาย เชื่อว่าหากทางฝั่งจวนกั๋วกงนั้นไม่ลงมือกับนาง นางก็คงจะไม่ก่อเรื่องอะไรขึ้นมา

นอกจากนี้แล้ว เมื่อถึงจวนกั๋วกงแล้ว นางเองก็มีเพียงลำพังคนเดียว ฝั่งตรงข้ามล้วนแต่เป็นคนของตระกูลซีเหมิน และทางฝั่งจวนมหาเสนาบดีที่นางสามารถนำไปด้วยได้นั้น มีเพียงแค่สาวใช้คนหนึ่ง และก็เด็กรับใช้อีกคน หากว่านางกล้าที่จะก่อเรื่องในจวนกั๋วกงแล้ว นางก็คงจะไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแล้ว

เมื่อคิดจนถึงสุดท้ายแล้ว เขากลับรู้สึกว่า เซี่ยจื่ออันหากก่อเรื่องเข้าสักเรื่องคงจะดีที่สุด ให้นางได้เจอดีเข้าบ้าง บางทีวันข้างหน้านางอาจจะรู้จักยับยั้งชั่งใจ

เขาเอาความคิดนี้เอ่ยออกมากับซีเหมินเสี่ยวเยว่ ซีเหมินเสี่ยวเยว่เผยยิ้มออกมา “หากว่าท่านพี่ไม่เอ่ยออกมา ข้าเองก็มีแผนการไว้แล้วเหมือนกันเจ้าค่ะ”

“แล้วเซียงท่านพี่รู้หรือไม่ว่ากลับบ้านฝั่งมารดาในวันนี้นั้น มีผู้ใดร่วมอยู่ด้วย?” ซีเหมินเสี่ยวเยว่เผยยิ้มร้ายกาจ

“ผู้ใด?” มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยถาม

“ไท่เป่าขององค์รัชทายาท ใต้เท้าซีเหมิน” ซีเหมินเสี่ยวเยว่เอ่ยเสียงเบา แววตาเผยความพึงพอใจออกมา ถึงตอนนี้ทั้งตระกูลจิ้นกั๋วกงที่เห็นจะลงมือได้ ก็คือท่านราชครูซีเหมินผู้นี้

“อะไรนะ? ซีเหมินไท่เป่าก็ไปด้วยงั้นรึ?” มหาเสนาบดีเซี่ยประหลาดใจเป็นอย่างมาก จะต้องรู้ว่าท่านผู้เฒ่าผู้นี้นั้น เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่ร่วมงานต่าง ๆ หากว่าในเมืองหลวงนี้นั้นผู้ที่มีชื่อเสียงสูงส่งนั้น มีเพียงเขาและมหาบัณฑิตหยวนก็ไม่มีผู้อื่นแล้ว

มหาบัณฑิตหยวนได้เกษียณกลับบ้านเกิดไปแล้ว ในเมืองหลวงนี้สายสัมพันธ์ต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ กระจัดกระจายออกไป แต่ว่าซีเหมินไท่เป่านั้นเคยเป็นถึงราชครูขององค์จักรพรรดิพระองค์ก่อน ก่อนที่จะเกษียณกลับมาอยู่บ้านนั้นก็มีอำนาจเพิ่มขึ้น มีอิทธิพลต่อผู้คนมากมาย เขาเป็นคนที่โดดเด่นและมีชื่อเสียงอย่างแท้จริง