ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 649

จื่ออันมองไปยังหานชิงชิว “ว่ามาเถิด บอกเรื่องที่เจ้ารู้ออกมา ส่วนเรื่องการตายของเหยาจื่อ ข้าจะไม่ถามไถ่ และก็ไม่แจ้งไปทางด้านจวนขององค์หญิง”

หานชิงชิวไม่เชื่อนาง “ท่านจะรักษาคำสัญญาหรือ?”

“ข้าขอใช้สถานะของพระชายาสาบาน หากว่าข้าบอกออกไป ขอฟ้าผ่าลงมา” จื่ออันเอ่ย

นางจะไม่เอ่ย ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่ทัพซูชิงที่อยู่บนหลังคานั้นจะไม่เอ่ยออกมา

ทว่าหานชิงชิวไม่รู้ว่าเป็นซูชิง คิดเพียงแต่ว่าเป็นทหารองค์รักษ์ของนาง หากว่านางสาบานออกมาว่าจะไม่เอ่ย ทหารองค์รักษ์เป็นคนของนาง แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะเอ่ยออกมาเช่นกัน

นางนั่งลงอย่างสลดใจ เอ่ยออกมา “ไม่ผิด เป็นองค์จักรพรรดิ ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับข้า”

นางจุดตะเกียง แสงตะเกียงส่องสว่างจนมองเห็นทุกอย่างในห้อง ที่นี่ดูหรูหราอย่างมาก แม้แต่เก้าอีกไม้ก็ยังทำจากไม้มะฮอกกานี

นางมองไปรอบ ๆ และรู้ว่าบางทีทุกอย่างอาจจะมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว

หานชิงชิวเอ่ยออกมาอย่างขมขื่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ อันที่จริงแล้ว เรื่องตระกูลของนางที่ตกต่ำนั้นเป็นรุ่นของบิดา นางยังไม่ทันได้ถือกำเนิดออกมา ครอบครัวก็ยากจนเป็นอย่างมากแล้ว

จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “บรรพชนของเจ้ามีชื่อเสียง ก็เป็นเรื่องของตระกูลเจ้า ไม่อาจจะเป็นเพราะว่าตระกูลของเจ้าตกต่ำ ถึงได้เอามาทำร้ายเจ้านายที่ดีต่อเจ้าเป็นอย่างมาก องค์หญิงดีต่อเจ้าเป็นอย่างมาก”

“ใช่ ดีไม่น้อย นางยังอนุญาตให้ข้าใช้นามเดิมของตระกูล ในบรรดาสาวใช้ทั้งสี่ มีเพียงข้าหานชิงชิวเท่านั้นที่สามารถใช้นามเดิมของตระกูล แต่ว่าแล้วอย่างไรกัน? อย่างไรเสียข้าก็เป็นเพียงแค่บ่าว ต่อให้ภายหน้าองค์หญิงจะรักใคร่โปรดปรานเพียงใด อนุญาตให้ข้าได้แต่งออกไป อย่างมากสุดก็ประทานให้กับทหารองค์รักษ์ นั่นก็ถือว่าสูงที่สุดแล้ว ข้าสามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตของข้าได้ หากเปลี่ยนเป็นท่านแล้ว ท่านจะทำอย่างไร?”

จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเฉยเมย “อย่างน้อยข้าก็ไม่มีทางที่จะหักหลังคนที่ดีกับข้า อย่าได้เอาหลักการการเป็นคนของเจ้าแพร่กระจายไปทั่ว เจ้ามีความน่าสงสารของเจ้า แต่ไม่ได้หมายความว่าเจ้าสามารถกระทำชั่วร้ายออกมาได้”