ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 695

จื่ออันลอบยิ้มออกมา หลิวเย่ว์ผู้นี้ยังไม่ลงมือ หรือว่าจะรอให้พวกเขาทำเรื่องดี ๆ กันให้เสร็จเสียก่อน? ที่จริงแล้ว การทำลายเรื่องดีของผู้อื่นนั้นก็เท่ากับว่าเป็นการฆ่าบิดามารดาของผู้อื่น

จากนั้นปากของรัชทายาทก็ส่งเสียงครวญครางออกมา ราวกับว่าทุกอย่างได้หยุดลง

เสียงของหลิวเย่ว์ค่อย ๆ ดังขึ้น “จัดการเรื่องราวจนเรียบร้อยแล้วหรือ?”

รัชทายาทและพระสนมอี๋ตื่นตกใจจนลุกกระโดดขึ้นมา พระสนมอี๋กอดผ้าห่มลุกขึ้นนั่ง เอ่ยออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว “เจ้าเป็นใครกัน?”

คนด้านนอกประตูนั้นเมื่อได้ยินเสียง ก็เปิดเข้ามาทันที สี่ตาส่งเสียงคำรามกระโจนออกไป

นางกำนัลทั้งสองคนวิ่งหนีไป ทหารองค์รักษ์ขององค์รัชทายาทต้านทานได้อยู่ชั่วคราว ทว่าสี่ตานั้นดุร้ายอย่างมาก เมื่อพัวพันกันอยู่นั้น ทั้งสองคนก็ถูกกัดเข้า จนไม่กล้าที่จะผลีผลามกันเข้าไป

หลิวเย่ว์วางกริชลงบนโต๊ะ ก่อนจะนำลูกประคำออกมาหมุนวนอยู่ในมือ เอ่ยออกมาอย่างสุภาพ “องค์รัชทายาทสินะ?”

รัชทายาทรีบใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน กรุ่นโกรธเป็นอย่างมาก “เจ้าเข้ามาได้อย่างไร? ไสหัวออกไป!”

“ออกไปนั้นต้องออกไปอยู่แล้ว รัชทายาทขอได้โปรดระงับความโกรธด้วย ศาสนสถานเป็นสถานที่สะอาด ห้ามส่งเสียงดัง!” นางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ในมือหมุนวนลูกประคำ เอ่ยออกมากับพระสนมอี๋ “หญิงผิดประเวณีท่านนี้ ท่านออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะกราบทูลกับรัชทายาท”

พระสนมอี๋ที่สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็รู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง ในตาเกิดแววสังหารขึ้น ทว่าเมื่ออยู่ในศาสนสถาน นางจึงไม่มีคนให้ใช้เพียงพอ อีกทั้งคนผู้นี้ยังเข้ามาได้อย่างไร้ซึ่งซุ้มเสียง เพียงแต่พวกเขานั้นกำลังหมกมุ่นอยู่ในกิจกรรมกันมากจนเกินไป จึงไม่ทันได้สังเกตถึง

หลังจากที่พระสนมอี๋ออกไปแล้ว จื่ออันก็ลอบมองต่อไป เดิมทีนางคิดว่าหลิวเย่ว์จะถามหากล่าวโทษเสียก่อน ก่อนจะลงมือ

ทว่าหลิวเย่ว์ไม่ได้ทำตามนั้น พระสนมอี๋เพิ่งจะเดินออกไป นางก็นำกริชออกมา แล้วกระโจนเข้าไป

จื่ออันเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นของพระสนมอี๋ ก็รู้ว่าไม่อาจที่จะหลบซ่อนได้อีก มิฉะนั้นแล้วสองแม่ลูกอี๋เอ๋อร์จะเกิดเรื่องยุ่งยากเข้า

นางกระโดดลงมาจากหลังคา ตกลงยังเบื้องหน้าของพระสนมอี๋

พระสนมอี๋มองเห็นนาง กัดฟันเอ่ยออกมา “เป็นเจ้า?”

“เป็นข้า!” จื่ออันยิ้มออกมา “พระสนมอี๋สนใจที่จะมาสักการะพระพุทธเจ้าที่นี่มากถึงเพียงนี้เชียว?”

“เซี่ยจื่ออัน ข้าไปล่วงเกินเจ้าที่ส่วนไหนกัน?” พระสนมอี๋เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

จื่ออันส่ายศีรษะ “ไม่มี พระสนมอี๋วางใจได้ ข้าปิดปากได้แน่นสนิทอย่างมาก สิ่งที่ไม่ควรเอ่ยออกมา.ข้าจะไม่เอ่ยออกไปแม้แต่คำเดียว”