ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 717

แน่นอนว่านางย่อมไม่อาจพบกับซ่งรุ่ยหยางภายในห้องนอนได้ หากว่าก้าวออกไปแล้ว ก็คงไม่อาจเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงของไม้หนามตีลงบนกายของอ๋องเหลียง ใจของนางเจ็บปวดยิ่งนัก แต่ก็กลับจำต้องทำใจแข็ง

“ต้าเหลียงซ่งรุ่ยหยางคารวะฮองเฮาต้าโจว!” ซ่งรุ่ยหยางก้าวเข้ามาประสานมือคารวะ

“รัชทายาทตามสบายเถิด รีบนั่งลงเข้า!” ฮองเฮาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ใส่ใจเสียงที่ลอยมาจากด้านนอก

เจ้าลูกอกตัญญูนั่นดื้อรั้นจนเกินไป ถูกโบยเช่นนี้แม้แต่เสียงร้องก็ยังไม่ส่งเสียงออกมา

ซ่งรุ่ยหยางเหลือบมองไปด้านนอกประตู “ไม่ทราบว่าอ๋องเหลียงทำผิดพลาดใหญ่หลวงอะไรกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เมื่อดูจากสถานการณ์เมื่อครู่นี้ อย่างน้อยก็ถูกโบยไปแล้วหลายสิบไม้ แต่ก็ยังไม่หยุดลง เห็นได้ชัดว่าจะต้องเป็นเรื่องร้ายแรง

ฮองเฮายิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ไม่เชื่อฟัง”

ซ่งรุ่ยหยางเป็นคนที่รู้จักขอบเขต จึงไม่ถามออกมาอีก ทำเพียงเอ่ยสั่งเหล่าทูตออกไป “มา นำของขวัญที่ข้าจะมอบให้ฮองเฮาเข้ามา”

ส่วนหวงไท่โฮ่วที่ได้ยินต้าจินบอกว่าฮองเฮาจะโบยอ๋องเหลียงด้วยไม้หนามขนาดใหญ่แล้ว จึงได้รีบนำคนเข้ามา

ทว่าในตอนที่มาถึงนั้น ห้าสิบไม้ก็ถูกโบยจนเสร็จแล้ว อ๋องเหลียงในตอนท้ายอีกไม่กี่ไม้นั้น ในที่สุดก็อดทนไม่ไหวเป็นลมไปเสีย

ตอนที่ทหารองค์รักษ์เข้าไปรายงานนั้น หวงไท่โฮ่วก็ทรงเสด็จมาถึงแล้ว

เมื่อออกมาด้านนอกของวังจิ้งหนิงแล้ว ทูตกงซุนเยี่ยนก็เอ่ยออกมาอย่างครุ่นคิด “ราชวงศ์ต้าโจวนี้ช่างน่าสนใจจริง ๆ อ๋องเหลียงเกิดเรื่องขึ้นคราวนี้ ฝ่าบาทควรจะไปมาหาสู่กับรัชทายาทของต้าโจวให้มากขึ้นถึงจะถูก”

ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยอย่างเย็นชา “หุบปากของเจ้าซะ!”

กงซุนเยี่ยนจะคิดจะเอ่ยเกลี้ยกล่อมออกมาอีก ทว่าซ่งรุ่ยหยางกลับเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ออกจากวังไปยังจวนองค์หญิง เรื่องนี้ไม่รู้ว่าผู้สำเร็จราชการแทนจะรู้เข้าแล้วหรือยัง ไปแจ้งข่าวก่อนสักคำ อย่าได้ทำให้อ๋องเหลียงตายเข้าจริง ๆ เจ้าเด็กนี่ช่างน่าสงสาร!”

กงซุนเยี่ยนเอ่ย “ท้ายที่สุดแล้วผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิไม่ใช่ผู้ที่จะสืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิ อำนาจที่กุมอยู่นั้นก็เพียงแต่ชั่วคราวเท่านั้น กระหม่อมคิดว่าฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องใกล้ชิดกับเขาถึงเพียงนั้น ไม่ได้มีส่วนช่วยเหลืออะไรฝ่าบาทเลย”

ซ่งรุ่ยหยางเหลือบมองกงซุนเยี่ยน ระฆังเตือนในใจดังขึ้น ทว่าไม่ได้เปิดเผยออกมาภายนอก ยังคงเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉยดังเดิม “ไปเถิด อย่าเอ่ยออกมาให้มากความ”