ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 731

หลิวเย่ว์ปล่อยมือจากอาหมานทันที อาศัยก่อนที่ซ่งรุ่ยหยางยังไม่พบนาง รีบวิ่งหนีไป

อาหมานกลับคว้าแขนของนางเอาไว้แน่น เอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เมื่อครู่นี้เจ้าจะลงมือกับข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้านี่ช่างกล้าหาญดีแท้”

หลิวเย่ว์กดเสียงลงต่ำเอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เจ้าปล่อยข้านะ คนปากร้าย!”

นางเหลือบมองไปยังซ่งรุ่ยหยางอย่างรวดเร็ว แย่แล้ว เขามองมาแล้ว

ซ่งรุ่ยหยางตกตะลึงไป แทบจะคิดว่าตนเองมองผิดไป รอหลังจากที่เขาแน่ใจแล้วว่าเป็นคนคนนั้น เขาก็กัดฟันระเบิดเสียงคำรามออกมา “หลิวเย่ว์!”

หลิวเย่ว์รู้ว่าคงจะหลบไม่พ้นแล้ว ก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา ย่อกายแล้วเดินเข้ามา ใบหน้าเอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความประจบประแจง “นี่ มิใช่ว่าองค์รัชทายาทหรอกหรือ? ท่านเองก็มายังต้าโจวเช่นกัน? ช่างเป็นการบังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่นแล้ว”

ซ่งรุ่ยหยางมองมายังนางด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก “บังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่น? เป็นศัตรูคู่แค้นพบกันนอกเมืองเสียมากกว่า?”

หลิวเย่ว์หัวเราะแสร้งยิ้มออกมา “จะเป็นศัตรูกันได้อย่างไรกัน? ทุกคนต่างก็เป็นคนของต้าเหลียง”

“ข้าเป็นคนแคว้นซีหนาน”

“เหมือนกัน เหมือนกัน ตั้งแต่เล็ก ข้าก็เติบโตในต้าเหลียง” ใบหน้าของหลิวเย่ว์ดูแข็งค้างเล็กน้อย ทว่าก็ยังคงยิ้มอย่างสดใสต่อไป

ทุกคนต่างลอบมองหน้ากัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

อี๋เอ๋อร์เปิดประตูเข้ามาในเวลานี้พอดี เอ่ยเรียกนาง “ท่านแม่!”

นางมองเห็นดวงตาของซ่งรุ่ยหยางลุกโชนขึ้นด้วยเปลวเพลิงพอดี และยังจะใบหน้าที่แทบจะกลืนกินคนเข้าไปอีก “ท่านแม่?”

หลิวเย่ว์ปวดหัวขึ้นมา แย่แล้ว หากว่าเขารู้ว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของเขา จะต้องฆ่านางตายแน่ ในตอนนั้นเขาส่งคนมาไล่ฆ่านาง ใช้มีดแทงเข้ายังหน้าท้องของนาง

จื่ออันที่ยกน้ำเข้ามาก็ยืนอยู่ข้างกายของมู่หรงเจี๋ย มองไปยังท่าทางหยุดชะงักของซ่งรุ่ยหยางและหลิวเย่ว์ ยิ้มออกมาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง

“มู่หรงไข่ เจ้าอธิบายออกมาให้ชัดเจน!” อาหมานโกรธเกรี้ยวเสียจนกายสั่นเทา “เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ใส่ใจว่าข้าจะตั้งครรภ์ได้หรือไม่ ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าเจ้ามีลูกกับหญิงสาวด้านนอกนั้นนานแล้ว เจ้ารู้สึกผิดกับข้าหรือไม่?”

อ๋องหลี่ขมวดคิ้วแล้วมองไปยังอี๋เอ๋อร์ ก่อนจะมองไปยังหลิวเย่ว์ เอ่ยถามอย่างอธิบายไม่ถูกว่า “นางคือบุตรสาวของข้า?”

“ใช่แล้ว อี๋เอ๋อร์ รีบเรียกท่านพ่อเข้า!” หลิวเย่ว์เอ่ย

อี๋เอ๋อร์รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ถึงแม้ว่านางจะอยากมีพ่อมาโดยตลอด ทว่านางมองไปยังอ๋องหลี่ ในใจกลับไม่มีความรู้สึกใกล้ชิดแม้แต่เพียงน้อย

“เรียกเร็วเข้า!” หลิวเย่ว์ตะคอกออกมาเสียงดัง

“ท่านพ่อ!” อี๋เอ๋อร์ที่ถูกตะคอกใส่ ร้องเรียกออกมาทันทีโดยที่ไม่รู้ตัว