ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 871

เหตุใดหวงไท่โฮ่วจะไม่รู้ว่าเขากำลังประวิงเวลา? นางเพียงกลัวว่าหากคนกลุ่มนั้นบุกเข้ามาจริง ๆ อาจไม่สามารถต้านรับไหว

หมอหลวงเดินเข้า ๆ ออก ๆ ขาเข้าเดินเข้าไปพร้อมกับหม้อน้ำร้อน จากนั้นก็นำหม้อเดิมออกมาเปลี่ยนถ่าย ประหนึ่งมีใครกำลังคลอดบุตร

มู่หรงเจี๋ยเข้าไปดู พบว่าปรสิตกาฝากถูกตัดทิ้งออกไปหมดแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าผู้คนด้านในคงใช้น้ำร้อนเพื่อล้างแผล ไม่คาดคิดว่าบนพื้นหยกขาวจะยังสะอาดไร้รอยเลือด

มุมปากของเขากระตุก เสร็จพี่จักรพรรดิรักความสะอาดเกินไปแล้ว ตนเองกำลังรับการผ่าตัดอยู่แท้ ๆ ยังมัวห่วงว่าพื้นจะสกปรกหรือไม่

“เป็นอย่างไรบ้าง? ยังทนได้อยู่หรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยเดินเข้ามาพลางเอ่ยถาม

แม้ว่าร่างกายขององค์จักรพรรดิจะถูกผนึกไว้ครึ่งหนึ่ง แต่เขายังคงมีสติตื่นรู้อยู่ เขาพยักหน้า “ข้ายังพอทนได้”

มู่หรงเจี๋ยตอบกลับอย่างเฉยเมย “ข้าไม่ได้ถามท่าน ข้าถามภรรยาของข้าต่างหาก นางเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งวันแล้ว”

“ออกไปให้พ้น!” จักรพรรดิตวาดกร้าวด้วยความโกรธ ก็แค่สุนัขอีกตัวหนึ่งที่แต่งภรรยาแล้วลืมพี่ชายตนเอง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกดีเล็กน้อย โชคดีที่เขาไม่ได้สั่งประหารเซี่ยจื่ออันตั้งแต่แรก

มู่หรงเจี๋ยยื่นเหยือกไปข้างหน้า “จิบเพื่อเสริมกำลังใจให้ตัวเองหน่อยสิ?”

“ไปให้พ้นนะ!” เมื่อจื่ออันได้กลิ่นน้ำส้มสายชูก็โกรธมาก เขาเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ ก่อนหน้านี้เคยพกเหยือกสุราติดตัว ตอนนี้กลับเปลี่ยนมาพกเหยือกน้ำส้มสายชูเสียอย่างนั้น

มู่หรงเจี๋ยยักไหล่ “ไม่ดื่มก็ช่าง ข้าดื่มเอง”

จื่ออันใช้ผ้าฝ้ายซับเลือดบนบาดแผล ก่อนจะทาผงแป้ง เพื่อให้แผลแห้งเร็วขึ้น จำเป็นต้องใช้ผงสมุนไพรพิเศษ เนื่องจากถ้าแผลไม่แห้งสนิทดีแล้ว การสวมผิวหนังปลอมทับจะทำได้ยากยิ่ง

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ มันจะลากยาวไปอีกนานแค่ไหนกัน อีกอย่าง ตั้งแต่ต้นจนจบเรายังไม่เห็นมู่หรงเจี๋ยปรากฏตัวเลย ข้าไม่อาจรู้ได้ว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไรอยู่”

“เจ้าเห็นแผลหน้าผีบนแขนของฝ่าบาทจริงหรือ?” เหลียงไท่ฟู่ถามย้ำอีกครั้ง

“จริงสิ เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน ตอนที่เราเข้าไป เซี่ยจื่ออันกำลังทำอะไรสักอย่างกับแผลหน้าผีของเขา มันดูน่ากลัวมาก”

ราชครูเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยจื่ออันคนนี้น่าทึ่งมาก นางจะสามารถรักษาพระอาการแผลหน้าผีของฝ่าบาทได้หรือไม่?”

“เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ไม่เคยมีใครรู้วิธีรักษาแผลหน้าผีมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น หากเซี่ยจื่ออันสามารถรักษาได้จริง เหตุใดนางถึงไม่รีบถวายการรักษาให้เร็วกว่านี้ล่ะ? มู่หรงเจี๋ยรู้ทั้งรู้ว่าฝ่าบาทประชวรด้วยโรคอะไร เขาหรือจะไม่บอกเซี่ยจื่ออัน?”