ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 889

อ๋องหนานหวายและสมาชิกราชวงศ์บางส่วนก็เดินตามขึ้นมาแล้วเช่นกัน หลังจากที่สมาชิกราชวงศ์ขึ้นมาแล้ว ขุนนางระดับรองลงมาในราชสำนักก็ทยอยตามขึ้นมาด้วย ส่วนคนที่เหลือยังอยู่ด้านล่าง

แท่นบูชาขนาดใหญ่นี้สามารถรองรับคนได้สองร้อยถึงสามร้อยคน ตอนนี้สมาชิกราชวงศ์รวมถึงขุนนางระดับรองลงมา ร่วมด้วยองครักษ์ของมู่หรงเจี๋ย รวมแล้วเพียงหนึ่งร้อยกว่าคนเท่านั้น แท่นบูชายังมีพื้นที่ว่างอีกมาก

ก่อนอื่น จักรพรรดิเดินไปยังขอบแท่นบูชา พิงราวบันไดพร้อมกับโบกพระหัตถ์ให้คนด้านล่าง พระพักตร์แย้มพระสรวล แม้ว่าเขาจะอ่อนแอ แต่ก็ยังคงแผ่รังสีสง่างามที่จักรพรรดิพึงมี

อากาศวันนี้สงบสดใส ไร้มวลเมฆ มีเพียงสายลมที่พัดแรงเป็นพิเศษ ซึ่งไม่ดีต่อพระอาการของจักรพรรดิ โรคผื่นผีเสื้อไม่เหมาะสำหรับการต้องลมนาน ๆ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยหลังจากยืนอยู่ได้ระยะหนึ่ง จึงต้องรีบพยุงตัวเองไว้

เที่ยงตรง พิธีบวงสรวงสวรรค์ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยามครึ่งนับตั้งแต่ออกจากวัง

ในบรรดาสมาชิกราชวงศ์ อ๋องหนานหวายไม่โดดเด่นเลย เนื่องจากเขาจงใจก้าวถอยหลังเล็กน้อย ปกปิดตัวตนไว้ครึ่งหนึ่ง

เขาจ้องมองที่พระพักตร์ของจักรพรรดิ พบว่าเป็นจริงอย่างที่ซุนฟางเอ๋อร์พูด ผิวหน้าของเขาแปลกมาก แม้บริเวณอื่นราบเรียบ แต่ก็ยังมีจุดที่เป็นรอยย่น ซึ่งสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เขาจ้องมองอย่างระมัดระวังเพื่อดูว่าสามารถมองเห็นรอยผื่นแดงภายในผ่านผิวปลอมได้หรือไม่ แต่เห็นได้ชัดว่าฝีมือของจื่ออันนั้นประณีตมาก แทบมองไม่เห็นรอยแดงเลย ทั้งยังผสานเข้ากับผิวจริงได้เป็นอย่างดี บริเวณจอนไม่มีรอยแยกที่ผิดสังเกต

นอกจากนี้ เขายังเห็นเซี่ยจื่ออันปลอมตัวเป็นผู้ชาย จึงอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย นางแต่งตัวกลมกลืน ทาผิวดำคล้ำ แต่น่าเสียดายที่สำหรับเขาแล้วยังสามารถมองเห็นนางได้ภายในแวบเดียว

เจ้าหน้าที่สำนักหอดูดาวหลวงจุดธูปสามดอกแล้วมอบให้จักรพรรดิ ทรงถือไว้ในพระหัตถ์ และคำนับด้วยความเคารพต่อโต๊ะบวงสรวงสามครั้ง จากนั้นจึงปักธูปลงในกระถางธูปด้วยพระองค์เอง

หลังจากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนฟูก ขุนนางทุกคนคุกเข่าตามทันที อ๋องหนานหวายเองก็คุกเข่าลงเช่นกัน

เมื่อมือสังหารทุกคนพุ่งตรงไปหาจักรพรรดิ ใครคนหนึ่งก็ตะโกนลั่น “คุ้มกัน คุ้มกัน!”

อ๋องหนานหวายเป็นคนแรกที่รีบเข้าไปคว้าตัวจักรพรรดิ ก่อนที่เขาจะมองเห็นใบหน้าของอีกฝ่าย มือก็รีบเหยียดออกและผลักพระองค์ไปที่ราวบันได เพื่อให้เผชิญหน้ากับผู้คนที่อยู่เบื้องล่าง พลางตะโกนว่า “คุ้มกัน คุ้มกัน!”

เมื่อเห็นว่าอ๋องหนานหวายผลักจักรพรรดิออกไปพ้นทางแล้ว มือสังหารหลายคนก็กระจัดกระจายกันไปราวกับนกแตกฝูง คนเหล่านี้ล้วนเป็นจอมยุทธ์วิชาตัวเบา ทหารองครักษ์ก็ไม่มีทางไล่ตามพวกเขาทัน ทว่ามู่หรงเจี๋ยตามทัน ปรากฏว่าคนเหล่านั้นถูกจัดการก่อนแล้ว ใช่แล้ว ทั้งหมดถูกยาพิษ

จื่ออันเย้ยหยัน หยิบเชือกบ่วงบาศออกมา แล้วปล่อยออกไป เชือกบ่วงบาศลอยออกจากมือนางและบินตรงไปยังมือสังหารเหล่านั้น กระทั่งมันพันรอบปากเขาถึงสองรอบ ก่อนจะชักกลับคืนมา

ทุกคนอุทานเสียงดัง อ๋องหนานหวายไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ เพียงจ้องมองไปยังผู้คนที่อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นว่าผู้คนแค่ปิดปากและร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ จึงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของจักรพรรดิด้วยรอยยิ้มเย็นที่มุมปาก

แต่แล้วเขาก็ต้องตกตะลึง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของจักรพรรดิไม่มีสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด ผิวยังคงเรียบเนียน เป็นธรรมชาติมากกว่าเดิมเสียอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้น?