ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 895

ซุนฟางเอ๋อร์มองดูนางลุกขึ้น ใบหน้าของนางมืดมนมาก ใช่แล้ว หากนางใช้ผิวหนังสองชั้น ชั้นในมีอุณหภูมิและความชื้นของผิวหนัง และชั้นนอกมีชั้นกันลม มันก็จะสามารถต้านทานได้อีกหนึ่งชั่วยาม วิธีการง่าย ๆ เช่นนี้ นางคิดไม่ถึงได้อย่างไร?

นางรู้สึกอึดอัดมาก นางคิดว่าตัวเองฉลาดมาโดยตลอด เมื่อรู้ว่ามีผู้หญิงอีกคนที่ฉลาดกว่าตัวเอง ความรู้สึกนี้ช่างอึดอัดเสียจริง

เหตุใดนางถึงด้อยกว่าเซี่ยจื่ออันในทุกด้าน? แผนการที่เตรียมไว้อย่างดีถูกเซี่ยจื่ออันทำลายได้อย่างง่ายดาย

ทำให้นางถูกท่านอ๋องดุอยู่นาน

ส่วนเรื่องการตายของมือสังหาร นางรู้เลยว่ามือสังหารไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของอ๋องหนานหวาย แต่ตายด้วยน้ำมือของเซี่ยจื่ออัน เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะปล่อยให้มือสังหารซัดทอดไปถึงอ๋องหนานหวาย

หลังจากกลับมาที่เรือนชิงหนิง ซุนฟางเอ๋อร์ก็บอกกุ้ยไท่เฟยและอ๋องหนานหวายเรื่องผิวหนังสองชั้น แล้วอ๋องหนานหวายก็หัวเราะเยาะนางทันที “ซุนฟางเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าตัวเองฉลาด แต่เจ้าเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บของเซี่ยจื่ออันด้วยซ้ำ ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าถูกคนตระกูลซุนไล่ออกจากบ้าน”

ดูเหมือนว่าซุนฟางเอ๋อร์จะคุ้นเคยกับคำดูถูกของอ๋องหนานหวายแล้ว นางไม่ได้ปฏิเสธ แต่เพียงอดทนต่อคำดูถูกที่รุนแรงทุกประเภทอย่างเงียบ ๆ

กุ้ยไท่เฟยเป็นคนช่วยพูดให้ซุนฟางเอ๋อร์ “เอาล่ะ ฟางเอ๋อร์จะรู้ได้อย่างไรว่าเซี่ยจื่ออันฉลาดแกมโกง? นางทำได้ดีมากแล้ว”

กุ้ยไท่เฟยไม่พอใจความผิดพลาดของซุนฟางเอ๋อร์ในครั้งนี้ นางคิดว่าซุนฟางเอ๋อร์ควรคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบ แล้วตอนนี้ทั้งสองคนนั้นก็หลุดมือไปอย่างสูญเปล่า

แต่นางไม่สามารถช่วยอ๋องหนานหวายตำหนินางได้ นางยังคงเข้าใจหลักการพระเดชพระคุณ

อ๋องหนานหวายยืนขึ้นอย่างเย็นชา “ช่างมันเถิด ข้าไม่อยากพูดอะไรกับเจ้ามากเกินไป เจ้าไปคิดดู ถ้ามีอะไรผิดพลาดอีก ข้าคงอยู่เคียงข้างเจ้าไม่ได้”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินจากไปอย่างเย็นชา

ซุนฟางเอ๋อร์ยืนขึ้นคำนับ “ท่านป้า ฟางเอ๋อร์ขอตัวนะเพคะ”

แต่หลังจากติดตามอ๋องหนานหวายมาหลายปี แม้ว่าเขาจะใช้งานนาง แต่เขาก็ไม่เคยปฏิบัติต่อนางด้วยความกรุณา

นางสงสัยว่านางควรจะติดตามเขาต่อไปหรือไม่

หลังจากแต่งงานกับเขา ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็เป็นได้แค่พระชายาที่ไม่เป็นที่โปรดปราน แม้ว่าเขาจะได้ครองอาณาจักรในอนาคต เขาก็จะไม่ยกนางเป็นฮองเฮา ในใจของเขามีเพียงโหรวเหยาเสมอ แม้ว่าโหรวเหยาจะแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งก็ตาม

นางเต็มไปด้วยสิ่งที่อยากจะพูด แต่นางไม่มีเพื่อนให้ระบาย

นางออกไปร้านเมรัยคนเดียว อยากเมามาย แต่ก็ไม่กล้า ในฐานะที่ปรึกษานางต้องมีสติตลอดเวลา

แม้จะเจ็บปวดก็ต้องมีสติอยู่เสมอ