ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 944

“เจ้ามาที่นี่อีกทีตอนเที่ยงสิ” สนมเหมยพูด “หายากยิ่งที่เจ้าจะนึกถึงเขา ข้าจะกระตุ้นให้เขาตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”

“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ค่อยกลับมาที่นี่ในตอนเที่ยงอีกครั้ง” จื่ออันตอบด้วยรอยยิ้ม

นางไม่สามารถรอจนถึงเที่ยงได้แน่นอน ดังนั้นจื่ออันจึงไปหาเขาถึงสำนักศึกษา ในสำนักศึกษา ใต้เท้าเหวินกำลังทำหน้าตาโกรธเคือง ใต้เท้าเหวินคืออาจารย์ที่มู่หรงเจี๋ยมอบหมายให้มาสอนองค์ชายสาม แทนที่อาจารย์คนก่อนหน้า

ใต้เท้าเหวินเป็นมหาบัณฑิต ลูกศิษย์ของมหาบัณฑิตหยวน แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสี่สิบปี แต่เขาก็มีการศึกษาสูงและมีชื่อเสียงโด่งดัง มู่หรงเจี๋ยชื่นชมเขาเป็นอย่างยิ่ง

“ใต้เท้าเหวิน!” จื่ออันเข้าไปถามเขา

เมื่อใต้เท้าเหวินเห็นจื่ออันตรงมาหา เขาก็ยืนขึ้นและคำนับทักทาย “พระชายามาที่นี่ด้วยเหตุใด? ข้อน้อยขออภัยที่ไม่ได้ต้อนรับท่านอย่างดี”

“ไม่ต้องสุภาพมาก ข้ามาที่นี่เพื่อพบองค์ชายสาม เขาอยู่ที่ไหน?” จื่ออันมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเขา

“ไม่อยู่ขอรับ ข้าน้อยกำลังโกรธเขาอยู่พอดี ครู่นี้เขาบอกว่าปวดท้อง จึงขอไปห้องน้ำ แต่เข้าไปครึ่งชั่วยามก็ยังไม่กลับมาเสียที ข้าน้อยจึงสั่งให้เด็กไปตามหาเขา แต่กลับไม่เห็นเขาอยู่ที่นั่น นับตั้งแต่ข้าน้อยเป็นอาจารย์สอนเขามา เขาไม่เคยเหลวไหลเช่นนี้มาก่อน คาดเดาว่าเขาน่าจะกลับไปทำนิสัยแบบเดิม ก่อนหน้านี้ตอนที่อาจารย์ฉีสอนเขา เขาเคยบอกว่าองค์ชายชอบโดดเรียน” ใต้เท้าเหวินกล่าวอย่างขมขื่น

“ครึ่งชั่วยามที่แล้วเลยหรือ?” จื่ออันขมวดคิ้ว “เขาปวดท้องจริงรึ?”

“ข้าน้อยคิดว่าเขาน่าจะปวดจริง เขายกมือกุมท้อง บ่นว่าตนเองเจ็บปวดเหลือเกิน จากนั้นก็วิ่งออกไปเหมือนจะไปเข้าห้องน้ำ ข้าน้อยรออยู่ประมาณหนึ่งเค่อ แต่จนแล้วจนรอดกลับไม่เห็นเขากลับมา จึงส่งบัณฑิตคนอื่นไปตาม ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย ขันทีที่อยู่ใกล้กับห้องน้ำบอกว่าเขาไม่ได้ผ่านมาทางนี้ด้วยซ้ำ”

หัวใจของจื่ออันเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่นางยังคงปลอบโยนใต้เท้าเหวินด้วยสีหน้าปกติ “อืม ข้าจะสั่งคนให้ออกตามหา หากได้รับการยืนยันว่าเขาโดดเรียนจริง ข้าจะลงโทษเขาอย่างรุนแรงแน่นอน”

“ขอบพระทัยพระชายา” ใต้เท้าเหวินโค้งคำนับ

“ด้วยความยินดี!" จื่ออันหันหลังกลับและจากไป หลังจากออกมาแล้ว นางสั่งการตาวเหล่าต้า “กระจายคำสั่งของข้าออกไป ส่งคนจากตำหนักฮุ่ยชิงออกตามหาองค์ชายสาม”

“ขอรับ!” ตาวเหล่าต้ารับคำสั่งก็เตรียมจากไป

“ก็ดี” จ้วงจ้วงสั่งให้ฉินจือไปเชิญป้าอาเฉอ

วันนี้เหล่าไท่จวินไม่อยู่ นางออกจากวังไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้

เมื่อป้าอาเฉอได้ยินว่าองค์ชายสามหายไป จากนั้นก็ขอเหรียญทองแดงจากฉินจือสามเหรียญ แล้วโยนมันลงบนโต๊ะ ครั้นแบ่งเหรียญทองแดงออกตามตำแหน่งก็ขมวดคิ้ว

“เขายังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในวัง เขาถูกลักพาตัวออกไป” ป้าอาเฉอพูด

จื่ออันและจ้วงจ้วงมองหน้ากัน หากอยู่นอกวังแล้วคงยากที่จะตามหา

สนมเหมยถาม “แม่เฒ่ารู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในวังจากการโยนเหรียญทองแดงแค่นี้น่ะหรือ?”

ป้าอาเฉอพูดอย่างเฉยเมย “ท่านบรรพชนชำนาญการทำนายและโหราศาสตร์ ข้าติดตามนางมาหลายปี พอได้วิชาครูพักลักจำมาบ้างเล็กน้อย”