ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 974

จื่ออันลดสายตาลง “ข้าประเมินเขาต่ำเกินไป”

นางคิดอยู่หลายครั้งในใจว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่มือสังหารจะถูกจับได้ พวกเขาต้องพุ่งเป้ามาที่ตนแน่ แต่ ณ เวลานั้น นางคาดเดาว่าอีกฝ่ายอาจจะกำหนดเป้าหมายไปที่เป็นจ้วงจ้วง เพราะตอนนี้จ้วงจ้วงถือเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดภายในกิจการวังหลัง อีกฝ่ายอาจหาเรื่องจัดการเพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปมีสิทธิ์กุมอำนาจบ้าง

ไม่คาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะไม่พุ่งเป้ามาที่จ้วงจ้วง แต่ซัดทอดมายังนางเสียเอง

นางแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เซี่ยจื่ออันนะเซี่ยจื่ออัน เจ้านี่ช่างเนื้อหอมอย่างน่าอัศจรรย์

“ได้ เช่นนั้นข้าจะเข้าไปคุยกับโหรวเหยาก่อน” จื่ออันกล่าว

“พ่ะย่ะค่ะ เช่นนั้นข้าน้อยขอตัวก่อน” องครักษ์ต้าจินกอบมือคำนับแล้วหันหลังจากไป

จื่ออันเข้าไปข้างใน อธิบายข้อควรระวังให้กับหมอหลวงฟัง แล้วเดินออกไปจากห้อง

เมื่อนางมาถึงห้องทรงพระอักษรขององค์จักรพรรดิ ทั้งอ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียงต่างก็อยู่ที่นั่น ท่าทีของพวกเขาดูน่าเกรงขามกว่าปกติเล็กน้อย

จื่ออันรู้แน่นอนอยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างการไต่สวนบ้าง เนื่องจากมีเจ้ากรมอาญาเข้าร่วมด้วย ทั้งยังมีเปากงกงอีกคนหนึ่ง จักรพรรดิทรงให้ความสำคัญกับการลอบสังหารในครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะกุ้ยไท่เฟย แต่เป็นเพราะเฉินไท่จวินได้รับบาดเจ็บ

ยิ่งไปกว่านั้น การปรากฏตัวของมือสังหารในวัง ถือเป็นการท้าทายพระราชอำนาจอันยิ่งใหญ่ขององค์จักรพรรดิ นี่เป็นสิ่งที่ยินยอมไม่ได้

จักรพรรดิประชวรเป็นเวลานาน เขาจึงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับกู่ร่วมชะตา เขาตัดสินจากรูปการณ์โดยรวมเท่านั้น และรูปการณ์ที่ปรากฏออกมาก็คือบุคคลสำคัญของต้าโจวเกือบจะถูกฆ่าตาย

“มือสังหารพูดอะไรบ้าง?” จื่ออันถาม

อ๋องเหลียงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ในตอนแรกพวกเขาไม่ยอมปริปากแม้ตนจะเป็นหรือตาย แต่ภายหลังเจ้ากรมอาญาตัดสินใจใช้เครื่องมือทรมานเข้าช่วย ในที่สุดก็ยอมรับสารภาพ พวกเขาสารภาพว่าพระชายาว่าจ้างพวกเขาโดยจ่ายเงินให้จำนวนมาก เพื่อลอบสังหารกุ้ยไท่เฟย”

อ๋องเยี่ยกระแอม “ตอนนี้เปากงกงได้นำเรื่องไปกราบทูลฝ่าบาทแล้ว”

“หึ!” จื่ออันยิ้มอย่างเสียไม่ได้ “ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินกุ้ยไท่เฟยต่ำเกินไปจริง ๆ”

“ข้าไม่แน่ใจว่ากุ้ยไท่เฟยเป็นแม่กู่หรือไม่ แต่หากแม่กู่กลับกลายเป็นอ๋องหนานหวาย อ๋องเจ็ดจะตกอยู่ในอันตราย”

“เจ้าเคยทดลองเพื่อสืบทราบก่อนแล้วมิใช่หรือ?” อ๋องเยี่ยถาม

“ก็ใช่…” จื่ออันไม่มีหลักฐานที่จะทำให้ทั้งสองคนเชื่อถือได้ในตอนนี้ แต่นางรู้สึกไม่สบายใจมาก และรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายดายอย่างนั้น

“อย่ากังวลเลย แม่กู่ควรเป็นกุ้ยไท่เฟยนั่นแหละ” อ๋องเหลียงกล่าว “ข้าได้ข่าวว่าอ๋องหนานหวายเคยกล่าวโทษซุนฟางเอ๋อร์ในเรื่องนี้ และครั้งนี้ซุนฟางเอ๋อร์ก็ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน ควรเป็นเพราะเหตุนี้ อ๋องหนานหวายจึงคิดว่าตนเองสูงส่ง ไม่มีใครสามารถทรยศได้”

จื่ออันกล่าว “ไม่ ซุนฟางเอ๋อร์ไม่ได้ถูกลอบฆ่าโดยคนของอ๋องหนานหวาย นางถูกกุ้ยไท่เฟยลอบทำร้ายต่างหาก”

“สองแม่ลูกสายเลือดเดียวกัน ไม่ว่าใครจะเป็นคนลอบฆ่าก็ไม่ต่างกันมิใช่หรือ? นอกจากนี้ ในการทดลองก่อนหน้า เกรงว่าแม่กู่ที่ว่าอาจถูกนำออกจากตัวไปแล้ว อันที่จริง หากแม่กู่ถูกกำจัด ลูกกู่ก็ไม่ควรเป็นพิษภัยต่อเจ้าของร่างอีกต่อไป” อ๋องเหลียงกล่าว

เรื่องต่าง ๆ ไม่ง่าย มันไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน จื่ออันยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะแม้แต่อ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียงก็ดูเหมือนจะโอนอ่อนไปตามฉากลวงโลกของกุ้ยไท่เฟย