ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 990

จุดพักเปลี่ยนม้านั้นไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่เลย เมื่อไปถึงจึงขับไล่ทุกคนออกไป

นี่ถือเป็นฐานทัพชั่วคราวของเขา ใช้สำหรับบัญชาการและจัดการเรื่องต่าง ๆ ในเมืองหลวง

ก่อนที่เขาจะออกจากเมืองหลวง เขาได้ส่งคนออกไป บอกว่า หากรอครบกำหนดแล้วกุ้ยไท่เฟยยังไม่วางยาพิษเฉินไท่จวินอีก นั่นหมายความว่านางรู้แผนการของเขาแล้ว ให้ใครสักคนลอบสังหารนางได้ทันที ไม่ว่ากุ้ยไท่เฟยจะตายด้วยวิธีใดก็ตาม จุดประสงค์ของเขาในการประสบความสำเร็จจะต้องบรรลุ

คืนนั้นมีข่าวมาส่งว่ากุ้ยไท่เฟยมิได้วางยาพิษ มือสังหารทั้งหลายจึงปฏิบัติตามแผนลอบสังหาร แต่มือสังหารทั้งเจ็ดกลับล้มตายในตำหนักสีอัน เฉินไท่จวินได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ส่วนกุ้ยไท่เฟยปลอดภัยดี ทว่าซุนฟางเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไป

เมื่อได้ยินข่าวนี้ อ๋องหนานหวายก็รับรู้ทันทีว่าแผนการล้มเหลว ท่านแม่ล่วงรู้ถึงการกระทำของเขา

เพราะเป็นไปไม่ได้ที่คนของเขาจะโจมตีซุนฟางเอ๋อร์ อย่างน้อยก็ในตอนนี้

เวลานี้ซุนฟางเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นหมดสติ เป็นการยากที่จะเอาชีวิตรอดภายในตำหนักนั้นไปได้

“กุ้ยไท่เฟยให้ความสำคัญกับซุนฟางเอ๋อร์เสมอ ต่อให้นางรู้ว่าข้ากำลังคิดการใดอยู่ ถึงอย่างไรก็ต้องเก็บซุนฟางเอ๋อร์ไว้ข้างกาย นางเป็นผู้ให้คำปรึกษาแนะนำที่ดี ช่วยเหลือได้แม้กระทั่งวางยาพิษ แล้วเหตุใดถึงต้องฆ่านางด้วย?” อ๋องหนานหวายหารือกับชางชิว ที่ปรึกษาของเขา

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็ค้นพบสาเหตุ

ครั้งหนึ่งเขาปวดท้อง จึงเรียกหมอมาจับชีพจร พบว่าตนเองถูกวางยาพิษ

เขานึกถึงสุราหมักที่กุ้ยไท่เฟยมอบให้เขาก่อนออกเดินทาง ในเวลานั้น นางบอกว่าเดิมทีมันถูกเตรียมไว้สำหรับมู่หรงเจี๋ย ทว่านางตัดสินใจมอบให้เขาแทน

เขาแค่นเสียงหัวเราะอย่างโกรธเคือง “ท่านแม่ ท่านส่งคนมาอยู่เคียงข้างข้ากี่คนกันแน่? ถึงได้ล่วงรู้ทุกย่างก้าวของข้า เสมือนรู้จักหลังมือของตนเอง”

นางคงรู้แล้วว่าเขาจงใจจะวางยาพิษนาง ดังนั้นนางจึงมีมาตรการโต้กลับ

“ท่านอ๋อง ข้าน้อยได้รับจดหมายจากนกพิราบส่งสาร!” ทหารยามเข้ามาพร้อมกับถือกระบอกไม้ไผ่เล็ก ๆ ไว้ในมือ

“ถูกต้อง นางต้องการให้ข้ากลับไปอยู่ภายใต้คำสั่งของนางดังเดิม” อ๋องหนานหวายลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่าง เอามือไพล่หลัง สีหน้าลังเลไม่แน่ใจ

“ท่านอ๋อง ท่านควรยุติความบาดหมางกับกุ้ยไท่เฟยเสีย สันนิษฐานว่าทางด้านกุ้ยไท่เฟยก็น่าจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท้ายที่สุด ทุกคนต้องได้รับในสิ่งตนเองต้องการอยู่ดี” ชางชิวแนะนำ

น้ำเสียงของอ๋องหนานหวายเย็นชา “ชางชิว เจ้าลองตรองดูดี ๆ ว่าการที่นางต้องการฆ่าซุนฟางเอ๋อร์นั่นหมายความว่าอย่างไร?”

ชางชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าทันที “นางสังหารซุนฟางเอ๋อร์ นี่พิสูจน์ได้ว่านางไม่ใช่แม่กู่”

“หากนางไม่ใช่แม่กู่ เช่นนั้นเป็นใครล่ะ?” จู่ ๆ อ๋องหนานหวายก็หันศีรษะกลับมา แววตาของเขาดูโหดเหี้ยม

ชางชิวมองไปที่อ๋องหนานหวย เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก “ท่านอ๋อง เราต่างถูกกุ้ยไท่เฟยหลอกมาโดยตลอด”

“ก่อนหน้านี้ซุนฟางเอ๋อร์เคยกล่าวว่าแม่กู่อยู่ในร่างข้า ทว่าต่อมาข้าได้ตรวจสอบและเฝ้าสังเกตท่านแม่อยู่สักพัก ในที่สุดถึงได้ข้อสรุปว่า กุ้ยไท่เฟยก็คือแม่กู่ต่างหาก เราถูกนางทำให้เข้าใจผิด”