ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1036

การปะทะที่รุนแรงครั้งนี้ ทำให้ทั้งหัวหน้าคนชุดดำและเซียวหลินเทียนต้องถอยหลังไปคนละสองก้าว

เซียวหลินเทียนรู้สึกเจ็บปวดที่บริเวณง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ ราวกับว่ามันฉีกขาด เลือดไหลออกมาตามรอยแยก

หัวหน้าคนชุดดำเองก็มิได้ได้เปรียบไปกว่ากัน ง่ามมือของเขาก็ฉีกขาดเช่นกัน ดาบเกือบจะหลุดจากมือ

เขาแอบตื่นตระหนกในใจ มิคาดคิดว่าเซียวหลินเทียนแม้อายุยังน้อยแต่กลับมีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้

หัวหน้าคนชุดดำมิกล้าเข้าปะทะแบบตัวต่อตัวอีกต่อไป ร่วมมือกับคนอื่น ๆ เพื่อโจมตีกระหนาบเข้า

เซียวหลินเทียนรู้สึกกดดันอย่างมาก เขาขบฟันแน่น ดาบยาวฟาดฟันไปยังมือสังหารที่อยู่ใกล้ที่สุด

เซียวหลินเทียนเรียกใช้กำลังภายในทั้งหมดของเขา เห็นว่าความสามารถโดยรวมของมือสังหารเหล่านี้เหนือกว่าฝั่งของตนมาก

พวกเขามิสามารถตั้งรับได้เป็นเวลานานนัก ฉะนั้นต้องฆ่าให้ได้มากที่สุดก่อนที่ศัตรูจะเข้าใจความแข็งแกร่งของฝ่ายตนอย่างถ่องแท้

มือสังหารบางคนมิรู้จักประมาณกำลังตน อุกอาจฟาดดาบเข้ามา แต่เซียวหลินเทียนเพียงแค่หลอกล่อ แล้วเปลี่ยนทิศทางดาบด้วยความเร็วสูง กวาดไปที่หน้าอกและใบหน้าของพวกเขา...

มือสังหารเหล่านี้รู้สึกเหมือนมีงูสีเงินนับมิถ้วนปรากฏอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนหลายคน...

บางคนถูกกรีดที่หน้าอก บางคนก็ถูกเฉือนใบหน้าไปครึ่งหนึ่ง...

หัวหน้าคนชุดดำฉวยโอกาสที่เซียวหลินเทียนกำลังสังหารพวกเขา โจมตีเข้ามาจากด้านข้าง

จ้าวซวนรีบไปช่วยเซียวหลินเทียน หากแต่เขามิใช่คู่ต่อสู้ของหัวหน้าคนชุดดำ พลันถูกหัวหน้าคนชุดดำแทงที่ไหล่

เซียวหลินเทียนหันกลับมาเพื่อช่วยป้องกัน ทว่าก็ยังช้าเกินไป ถูกหัวหน้าคนชุดดำแทงแขนข้างที่ถือดาบ เลือดไหลทะลักออกมาตามข้อมือทันที...

เซียวหลินเทียนกัดฟัน มิสนใจแขนที่บาดเจ็บของตน ยันดาบออกไปอย่างมั่นคง...

หัวหน้าคนชุดดำเห็นประหนึ่งงูสีเงินพุ่งตรงมาที่ใบหน้าของเขาโดยตรง จึงถอนดาบออกไปเพื่อป้องกันตัวตามสัญชาตญาณ...

ไหนเลยจะฉุกใจคิดว่าจ้าวซวนเปลี่ยนดาบไปอยู่ในอีกมือหนึ่งที่มิบาดเจ็บอย่างรวดเร็ว ร่วมมือกับเซียวหลินเทียนแทงเข้ามา

ดาบของเซียวหลินเทียนฟาดที่ดาบของจ้าวซวน ทำให้ดาบของจ้าวซวนช้อนขึ้นจากด้านล่าง...

เขาจะทิ้งสหายพี่น้องของตนแล้วหนีเอาตัวรอดได้อย่างไร!

“อดทนไว้ ความช่วยเหลือคงใกล้จะมาถึงแล้ว!”

เซียวหลินเทียนฟาดดาบคร่าชีวิตมือสังหารคนหนึ่ง สายตาของเขาสำรวจทั่วทั้งลาน ประเมินว่าพวกเขาจะมีโอกาสหนีออกไปได้มากน้อยเพียงใด

หัวหน้าคนชุดดำใบหน้าเปื้อนเลือด เขามิสนใจบาดแผลของตนแต่กลับหัวเราะเยาะเย้ยแล้วตะโกนว่า “อ๋องอี้ วันนี้คือวันตายของเจ้า ต่อให้รอความช่วยเหลือมาถึงก็มิทันแล้ว…”

“พี่น้องทั้งหลาย รีบจัดการให้เสร็จสิ้น…”

เมื่อเขาพูดจบ สำเนียงที่แปลกประหลาดก็ทำให้เซียวหลินเทียนฟังออกทันทีว่านี่คือมือสังหารจากฉีตะวันออก...

ความโกรธของเซียวหลินเทียนพุ่งขึ้นถึงขีดสุดในทันที คนเหล่านี้เป็นคนที่องค์ชายหนิงส่งมางั้นหรือ?

เมื่อครู่หลิงอวี๋ทำให้พวกเขาเสียหน้า ดังนั้นองค์ชายหนิงจึงแสร้งทำเป็นยอมสงบศึกโดยดี ทว่าในความเป็นจริงกลับส่งคนมาฆ่าตนกระนั้นหรือ?