“จะมาเกรงใจอะไรข้าเล่า!”
เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างมิเห็นด้วย “ข้าบาดเจ็บ เจ้าก็ดูแลข้าเช่นกันมิใช่หรือ? ข้าแค่กลัวว่าข้าจะซุ่มซ่ามแล้วดูแลเจ้าได้มิดี!”
“ดีมากแล้วเพคะ!”
หลิงอวี๋ยิ้มแล้วดึงเขาไว้ “ขึ้นมานอนเถิดเพคะ! ฟ้ายังมิสางเลย!”
“มิต้องหรอก ข้านั่งตรงนี้ก็ได้!”
เซียวหลินเทียนกังวลว่าเขาจะเบียดนาง
หลิงอวี๋ค่อย ๆ ขยับเข้าไปข้างในแล้วตบเตียงตรงที่ว่าง
“ขึ้นมาเถิดเพคะ… หม่อมฉันได้รับบาดเจ็บ มิสามารถดูแลท่านได้! หากท่านล้มป่วยไป หม่อมฉันอุ้มท่านมิไหวหรอกเพคะ!”
เซียวหลินเทียนจึงทำได้เพียงถอดรองเท้าแล้วนอนลงข้าง ๆ นางอย่างระมัดระวัง
ทั้งยังยกมือข้างหนึ่งไปช่วยห่มผ้าห่มให้หลิงอวี๋อย่างอ่อนโยนด้วย
“ทำให้เจ้าเป็นห่วงแล้ว!”
หลิงอวี๋นอนหลับมากแล้วจึงมิง่วง และกระซิบ “หม่อมฉันได้ยินหว่านเอ๋อร์บอกว่า เสด็จพ่อทรงนำโอสถบำรุงโลหิตอันล้ำค่ามาช่วยชีวิตหม่อมฉันไว้! วันหลังหม่อมฉันจะเตรียมโอสถบำรุงโลหิตให้เสด็จพ่อสักหน่อย ท่านก็เก็บไว้บ้างบางส่วน เผื่อไว้ในยามจำเป็น!”
“อืม! ข้าลืมไปว่าเสด็จพ่อยังมีโอสถบำรุงโลหิตอยู่ ครั้งนี้ที่พระองค์พระทัยกว้างถึงเพียงนี้ข้าเองก็คิดมิถึงเช่นกัน! วันหลังข้าต้องขอบคุณเสด็จพ่ออย่างดีแน่นอน!”
เซียวหลินเทียนยังคงจับมือของหลิงอวี๋อยู่ เมื่อนึกถึงเรื่องไปขอความช่วยเหลือแล้วมิได้ผลในวันนี้ เขาก็ทอดถอนใจพลางเอ่ย
“หากมิถึงยามวิกฤติ ก็คงมิได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของคนอย่างชัดเจน! สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้ข้าได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของผู้คนมากมายทีเดียว!”
เซียวหลินเทียนคิดถึงความโหดร้ายขององค์ชายเย่แล้วก็อดมิได้ที่จะบอกหลิงอวี๋เกี่ยวกับเรื่องนี้
สุดท้ายก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ย “เจ้าเองก็เห็นชัดเจนแล้วกระมัง ต่อไปอย่าได้คบหากับคนตำหนักองค์ชายเย่เลย พวกเขามิคู่ควรกับมิตรภาพของเจ้า!”
เซียวหลินมู่ยอมทุ่มเงินเป็นจำนวนมากเพื่อโสมโลหิตมากกว่าที่จะมาหาตนเอง!
เรื่องนี้คิดอย่างไรมันก็แปลกนัก
เมื่อนึกโยงไปถึงสถานะของเซียวหลินมู่ ความคิดแปลกประหลาดก็แวบขึ้นมาในหัวของหลิงอวี๋
“เซียวหลินเทียน เป็นไปได้หรือไม่ว่า คนที่เซียวหลินมู่จะช่วยเป็นคนที่มิสามารถเปิดเผยต่อหน้าทุกคนได้ หรือว่าคนผู้นี้คือนางสนมที่เขาเลี้ยงไว้ข้างนอก?”
“เขากลัวว่าจะมีคนรู้ ดังนั้นจึงมิกล้าเรียกหมอจากข้างนอก?”
เซียวหลินเทียนตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วบีบหน้าของหลิงอวี๋เบา ๆ อย่างจนใจ
“เจ้ากำลังคิดไร้สาระอะไรกัน? เซียวหลินมู่เป็นองค์ชาย หากเขาชอบใครก็แต่งงานเข้ามาเป็นชายารองก็ได้แล้ว! เหตุใดต้องปกปิดเป็นความลับเล่า!”
“ที่ปกปิดเอาไว้เช่นนี้ ทั้งยังฆ่าคนปิดปากอีก! คงเป็นเพราะหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยจะแย่ยิ่งกว่าเลี้ยงดูนางสนมไว้ข้างนอกเสียอีกน่ะสิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........