ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1061

เซียวหลินเทียนคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ ต้องทูลองค์จักรพรรดิอู่อัน จึงเข้ามาคุยกับหลิงอวี๋แล้ววางแผนเข้าวัง

“เซียวหลินเทียน หลังจากที่ท่านคุยกับองค์จักรพรรดิแล้วก็ไปเยี่ยมไทเฮาเสียหน่อยเถิดเพคะ ดูว่าอาการของไทเฮาดีขึ้นแล้วหรือไม่!”

หลิงอวี๋ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ จึงเอ่ยกำชับออกไป

“ได้… เช่นนั้นเจ้าก็พักผ่อนเสียเถิด ข้าไปก่อน...”

เซียวหลินเทียนเข้าวังไปด้วยหัวใจที่หนักหน่วง

แต่สิ่งที่เซียวหลินเทียนมิคาดคิดก็คือ เรื่องที่องค์ชายเย่มีโสมโลหิตแต่กลับนิ่งดูดายมิช่วยเหลือได้แพร่กระจายไปทั่วราชสำนักในชั่วข้ามคืน

บางคนยังเล่าเรื่องที่ตอนแรกหลิงอวี๋ช่วยเหลือพระชายาเย่กับลูกชายอย่างเติมไข่ใส่สีด้วย

ความคิดเห็นของราษฎรทั้งหมดต่างมุ่งตรงไปที่องค์ชายเย่ ดุด่าหาว่าเขาไร้ความเมตตาและเนรคุณ

เรื่องนี้ไปถึงหูจักรพรรดิอู่อันก่อนที่เซียวหลินเทียนจะเข้าวังเสียอีก

จักรพรรดิอู่อันโกรธจัดทันที ก็แค่โสมโลหิตมูลค่าหนึ่งแสนมิใช่หรือ?

หากองค์ชายเย่มอบมันให้กับเซียวหลินเทียน ก็มิจำเป็นที่ตนต้องเอาโอสถบำรุงโลหิตที่มีมูลค่ามากกว่าโสมโลหิตออกมาช่วยหลิงอวี๋น่ะสิ?

เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธมาก ยังมิทันที่เซียวหลินเทียนจะเข้าวัง เขาก็เรียกองค์ชายเย่เข้าวังแต่เช้าแล้ว

“เจ้าลูกสารเลว ดูสิ่งที่เจ้าทำเข้าสิ ก็แค่โสมโลหิตมิใช่รึ? พี่ชายของเจ้ารอที่จะเอามันไปช่วยพี่สะใภ้ของเจ้าอยู่ แต่เจ้าตระหนี่มิยอมเอามันออกมา!”

“เจ้าดูเถิด ตอนนี้ผู้คนเอ่ยถึงเจ้าเยี่ยงไร? เนรคุณ นิ่งดูดายเห็นคนจะตายแล้วมิช่วย… เจ้ารอมิไหวที่จะทะเลาะกับพี่น้องถึงเพียงนั้นเชียวรึ?”

จักรพรรดิอู่อันรู้สึกชิงชังเป็นอย่างยิ่ง

แม้ว่าตอนนี้ทั้งสี่แคว้นจะสงบศึกกันชั่วคราว แต่สงครามอาจปะทุขึ้นเมื่อใดก็ได้

“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อทิทรงทราบหรอกว่าเสด็จพี่สี่บังคับลูกเยี่ยงไร เขาเอาดาบมาขู่ลูก บอกว่าหากลูกมิมอบโสมโลหิตให้ เขาจะฆ่าลูก…”

“จูหลานพยายามอย่างที่สุดที่จะปกป้องลูกและขอร้องเขา เขาจึงได้ปล่อยลูกไป!”

“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อทรงรู้จักลูกดี ปกติแล้วลูกเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวหรือพ่ะย่ะค่ะ? แม้ว่าลูกจะมิกล้าพูดว่าลูกเห็นเงินทองเป็นสิ่งไร้ค่า แต่ลูกเคยตระหนี่ถี่เหนียวกับพี่ชายและเสด็จตั้งแต่เมื่อใดกันพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อเซียวหลินมู่เอ่ยถึงเรื่องความรู้สึก น้ำตาแห่งความคับข้องใจก็ร่วงหล่นลงมา

“เสด็จพ่อ ลูกรู้ว่าท่านพี่สี่กังวลเรื่องชีวิตของพี่สะใภ้ ดังนั้นจึงมิตำหนิที่เขาได้ยินข่าวลือมาแล้วจะทุบตีหรือฆ่าลูก!”

“ลูกแค่เกลียด มิรู้ว่าผู้ใดจงใจทำเช่นนี้ กล้าปล่อยข่าวลือเช่นนี้ออกไป ยั่วยุให้ลูกกับเสด็จพี่สี่ขัดแย้งกัน…”

“เรื่องที่ลูกถูกใส่ร้ายว่าเนรคุณมันมิสำคัญหรอกพ่ะย่ะค่ะ แค่กลัวว่าเสด็จพี่สี่จะต้องเสียเวลาในการช่วยพี่สะใภ้เพราะข่าวลือเช่นนี้! เช่นนั้นจะทำให้ลูกปวดใจพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินมู่พูดออกมาล้างมลทินให้กับตนเอง ทั้งยังฟ้องเรื่องเซียวหลินเทียนโดยมิทิ้งร่องรอยใด ๆ ทำให้จักรพรรดิอู่อันรู้เรื่องที่เซียวหลินเทียนใช้ดาบกับตนด้วย...