ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1069

“อาอวี๋ ดูเหมือนสภาพจิตใจเจ้าจะดีขึ้นมากแล้ว!”

เซียวหลินเทียนเห็นใบหน้าของหลิงอวี๋มีสีเลือดฝาดก็รู้สึกโล่งใจ

เขาให้หานเหมยกับคนอื่น ๆ ออกไปแล้วก็รีบเอ่ย “เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว! อาอวี๋ เจ้ารีบช่วยข้าคิดหาวิธีว่าจะช่วยพระสนมฮุ่ยกับราชองครักษ์ผางได้อย่างไรทีเถิด!”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างสับสน “เกิดเรื่องอันใดขึ้นเพคะ?”

เซียวหลินเทียนรีบเล่าเรื่องที่ราชองครักษ์ผางบอกกับตนให้หลิงอวี๋ฟังอย่างรวดเร็วแล้วสุดท้ายก็เอ่ย

“ข้าเชื่อว่าสิ่งที่ราชองครักษ์ผางพูดคือความจริง! แต่ข้ามิค่อยเชื่อสิ่งที่พระสนมฮุ่ยบอกนัก!”

“คนเราหากไม่มีความสัมพันธ์กับคนอื่นจะท้องโดยไม่มีเหตุผลได้เยี่ยงไรกัน!”

ครั้งที่แล้วหลิงอวี๋ได้รับบุญคุณของพระสนมฮุ่ย ยังคิดอยู่ว่าจะตอบแทนพระสนมฮุ่ยอย่างไร หลังจากฟังคำพูดของเซียวหลินเทียน นางก็สูดลมหายใจและเป็นกังวลแทนพระสนมฮุ่ย

“พระสนมฮุ่ยตั้งครรภ์จริงหรือเพคะ? มิได้เข้าใจผิดใช่หรือไม่?”

ในวังมิเท่าข้างนอก หากพระสนมฮุ่ยถูกคนลอบวางแผนจริง ๆ หลังจากเกิดเรื่องนางจะมิสังเกตเห็นได้เยี่ยงไร!

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่สามารถรับใช้ในตำหนักพระสนมฮุ่ยได้ ก็น่าจะเป็นคนสนิทของนางมิใช่หรือ หรือพวกนางเองก็มิสังเกตเลยแม้แต่น้อย?

“ใครตรวจชีพจรของพระสนมฮุ่ยแล้วบอกว่านางตั้งครรภ์? เขาวินิจฉัยผิดหรือไม่?”

หลิงอวี๋คิดไปก็เอ่ยถามไปด้วย

“หมอหลี่ เขาเองก็เป็นหมอหลวงที่เป็นนักพรตเต๋าเช่นกัน แม้ว่าทักษะการแพทย์ของเขาจะมิเท่าถังถีเตี่ยน แต่ชีพจรเช่นการตั้งครรภ์ก็มิน่าจะมีการวินิจฉัยผิดพลาดหรอก!”

เมื่อเซียวหลินเทียนพูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ หัวใจก็กระตุก แล้วเอ่ยกับหลิงอวี๋ “เจ้ารอข้าประเดี๋ยว!”

เซียวหลินเทียนรีบวิ่งออกไปแล้วตะโกน “ลู่หนาน!”

ลู่หนานกำลังคุยกับองครักษ์ผู้หนึ่ง เมื่อได้ยินดังนั้นก็วิ่งมา “ท่านอ๋อง มีสิ่งใดจะรับสั่งหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“ไปดูที่บ้านของหมอหลี่ว่าเขาประจำการอยู่หรือไม่ หากไม่ก็ให้เขารีบออกจากเมืองทันทีแล้วหาที่ซ่อนสักสองสามวัน!”

“เจ้าเพิ่งจะหลุดพ้นจากประตูผีมา จะเข้าวังได้เยี่ยงไร! เจ้ากลัวว่าจะมิทำให้ข้าตกใจจนตายหรือไร?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างกังวล “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ารู้สึกแย่เพียงใดที่เห็นเจ้านอนหายใจรวยรินแล้วคิดว่าอีกมินานเจ้าจะสิ้นลมหายใจไป?”

“ข้าอยากให้คนที่ถูกธนูยิงเป็นข้า ดีกว่าการมองเห็นเจ้ามิรู้ว่าเป็นหรือตายแต่มิสามารถทำสิ่งใดได้!”

“นอนลงเถิด อย่าไปที่ใดเลย! แม้ว่าฟ้าจะถล่มลงมาข้าก็จะมิยอมให้เจ้าทรมานตัวเองเช่นนี้!”

หลิงอวี๋ถูกมือใหญ่ของเขากดให้นอนลงบนเตียง แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะโกรธแต่เขาก็ยังมิกล้าออกแรงที่มือมากนัก

นางรู้สึกทั้งปลื้มใจทั้งซาบซึ้งใจ การแสดงอารมณ์อย่างกะทันหันของเซียวหลินเทียนทำให้นางมองเห็นความจริงใจที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความโหดเหี้ยมของเขา!

“เซียวหลินเทียน หม่อมฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงอาการป่วยหนึ่งที่มีคนมีเนื้องอกในท้อง ท้องก็นูนเหมือนกำลังตั้งครรภ์ และชีพจรก็เหมือนกับว่ากำลังตั้งครรภ์เช่นกัน! แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นอาการป่วยเพคะ!”

หลิงอวี๋จับมือเซียวหลินเทียน พลางเอ่ยอย่างร้อนใจ “หรือว่าพระสนมฮุ่ยจะมีเนื้องอกเช่นกัน แล้วหมอหลี่วินิจฉัยผิด ดังนั้นจึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น!”