ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1071

ทันใดนั้นกลิ่นอายสังหารที่รุนแรงก็พุ่งออกมาจากดวงตาที่หลุบต่ำของผางเซิง…

เขาเสี่ยงชีวิตนับครั้งมิถ้วนเพื่อช่วยชีวิตจักรพรรดิอู่อัน!

หากทรราชนั่นนึกถึงความดีของตน ก็คงจะใจกว้างเปิดโอกาสให้ตนกับพระสนมฮุ่ยไปแล้ว

หากทนพระสนมฮุ่ยมิได้จริง ๆ เช่นนั้นเขาก็คงต้องเสี่ยงชีวิตฆ่าเขาเสียก่อน...

กลุ่มคนก้าวเดินกันไปที่พระตำหนักฮุ่ยจู๋

องครักษ์กองทัพหลวงบางส่วนที่ลาดตระเวนในวังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของราชองครักษ์ผาง เมื่อเห็นสิ่งนี้ก็ตกใจกัน

ท่าทางของราชองครักษ์ผาง ดูอย่างไรก็เหมือนกำลังถูกรองราชองครักษ์เฮ่อพาตัวไป!

นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น?

กระทั่งราชองครักษ์ผางเดินไปถึงที่พระตำหนักฮุ่ยจู๋ เพิ่งก้าวผ่านประตูไปก็รู้สึกได้ถึงเสียงลมที่มาจากด้านหลัง...

วินาทีต่อมา ราชองครักษ์ผางก็ถูกเฮ่อจู้กับองครักษ์กองทัพหลวงหลายคนตรึงลงกับพื้น

เฮ่อจู้เอื้อมมือออกไปคว้าดาบของราชองครักษ์ผางออกไปอย่างรวดเร็ว เขากดเข่าลงบนหลังของราชองครักษ์ผาง พลางเอ่ยอย่างแปลก ๆ

“ผางเซิง เรื่องของท่านมันแดงแล้ว... องค์จักรพรรดิเห็นแก่ที่ท่านร่วมรบกับเขา จึงให้โอกาสท่านได้อธิบาย... ส่วนดาบนี่ข้าจะเก็บไว้ให้ท่านก่อน!”

ราชองครักษ์ผางรู้สึกราวกับว่ากระดูกสันหลังของตนกำลังจะถูกเฮ่อจู้หักไป

แต่ประสบการณ์หลายปีมานี้ ทำให้เขามิใช่เด็กหนุ่มเลือดร้อนอีกต่อไปแล้ว เขาจึงนิ่งเงียบ

เมื่อครู่เขาสามารถต่อต้านได้ แต่นี่คือวังหลวง การต่อต้านของเขาจะถือว่าฝ่าฝืนพระราชโองการ และจะถูกฆ่าโดยไม่มีการละเว้น!

หากมิถึงที่สุดจริง ๆ เขาจะมิลงมือง่าย ๆ เด็ดขาด

กระทั่งถูกองครักษ์กองทัพหลวงดึงตัวขึ้นมา ราชองครักษ์ผางก็สะบัดมือพวกเขาออก จัดอาภรณ์แล้วเดินเข้าไปด้วยย่างก้าวที่มั่นคง

ในห้องโถงหลักของตำหนักฮุ่ยจู๋ จักรพรรดิอู่อันนั่งอยู่บนที่นั่งสูงด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ฮองเฮาเว่ยนั่งลงตรงที่นั่งถัดลงมาด้วยรอยยิ้มมิคล้ายยิ้ม

พระสนมฮุ่ยสวมชุดสีขาวแล้วคุกเข่าลงบนพื้นผมเผ้ายุ่งเหยิง

นางกำนัลกับแม่นมทุกคนในพระตำหนักฮุ่ยจู๋ต่างคุกเข่าลงบนพื้นตัวสั่นด้วยความกลัว

จักรพรรดิอู่อันตะคอกดุด่าทั้งสองคนในใจ แล้วสีหน้าของเขาก็ดูอึมครึมหมองคล้ำไปหมด

“ไปเอาตัวหมอหลี่มา!”

จักรพรรดิอู่อันกัดฟันบีบคั้นคำพูดเหล่านี้ออกมา

ใจราชองครักษ์ผางจมดิ่งลง

ในตอนแรกเขาคิดจะฆ่าปิดปากหมอหลี่ แต่พระสนมฮุ่ยมีจิตใจดีขอร้องให้เมตตาหมอหลี่ เขาจึงไว้ชีวิตปล่อยหมอหลี่ไป

เขาให้หมอหลี่ลาออกแล้วกลับไปบ้านเกิด ทั้งยังมอบเงินจำนวนมากให้กับหมอหลี่เพื่อการนี้ด้วย

หมอหลี่ลาออกจากตำแหน่งแพทย์หลวงอย่างเชื่อฟัง ราชองครักษ์ผางเองก็มิได้คิดอะไรมาก คิดว่าหมอหลี่ออกจากเมืองหลวงไปพร้อมกับเงินแล้ว

ไหนเลยจะคิดว่าหมอหลี่มิได้ไปไหนเลย!

หากรู้ว่าเรื่องราวมันจะมาถึงตัวเขา เขามิน่าเชื่อฟังพระสนมฮุ่ย น่าจะฆ่าหมอหลี่ไปนานแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมา

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น องครักษ์สองคนก็พาตัวหมอหลี่เข้ามา