ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 175

“มา ๆ เซียวหลินเทียน ท่านมาทำความรู้จักกับเครื่องมือเหล่านี้สักหน่อย อีกประเดี๋ยวหม่อมฉันจะให้ท่านช่วยส่งอะไรท่านจะได้ส่งให้ได้ทันที!”

หลิงอวี๋เข็นเซียวหลินเทียนไปที่หน้าโต๊ะ ชี้เครื่องมือผ่าตัดของนางให้เขารู้จักทีละอัน

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้วจ้องเครื่องมือที่ดูแปลกตาเหล่านี้ เขาไม่เข้าใจว่าหลิงอวี๋พยายามจะทำอะไร

แต่ความทรงจำของเขานั้นน่าทึ่งมาก หลิงอวี๋พูดไปครั้งเดียวก็จำทุกอย่างได้เลย

เดิมทีเรื่องพวกนี้ให้หลิงซินทำก็ได้ แต่หลิงซินยังเด็กนัก หลิงอวี๋กลัวว่านางเห็นเลือดออกแล้วจะสติแตก จึงให้นางออกไปเฝ้าประตูไว้

หลิงอวี๋หยิบแอลกอฮอล์ออกมา ฆ่าเชื้อที่มือของเซียวหลินเทียน แล้วสวมถุงมือปลอดเชื้อให้เขา พลางเอ่ยอย่างอดทน

“เมื่อสวมถุงมือแล้ว อย่าสัมผัสสิ่งอื่นใดเป็นอันขาด เพื่อหลีกเลี่ยงการปนเปื้อนของเชื้อโรค มันจะทำให้แผลของหลิงซวนติดเชื้อได้!”

ลู่หนานเห็นเซียวหลินเทียนถูกหลิงอวี๋ควบคุมไว้เช่นนั้น ก็ทั้งอยากรู้ทั้งอยากหัวเราะ

เขาเคยเห็นเซียวหลินเทียนมีท่าทีซื่อ ๆ เช่นนี้เมื่อใดกัน!

"ข้าสามารถทำสิ่งใดได้บ้างขอรับ?"

ลู่หนานถามอย่างกระตือรือร้น

“ข้าต้องเจาะเลือดจากเจ้าเพิ่มอีก! ประเดี๋ยวเจ้าอาจจะรู้สึกเวียนหัว เดี๋ยวกลับไปเจ้าต้องกินน้ำตาลทรายแดงและไข่เสริมสุขภาพของเจ้าสักหน่อย กินติดต่อกันไปสักสองสามวันก็หายแล้ว!”

หลิงอวี๋หยิบถุงเลือดออกมา แล้วดูดเลือดของลู่หนานออกมาอย่างไม่ได้เกรงใจ

ลู่หนานเคยอยู่ในสนามรบ เขารู้ว่าการเสียเลือดเล็กน้อยไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด ดังนั้นจึงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

หลิงอวี๋ดูดเลือดออกมาสี่ร้อยซีซีในครั้งเดียว ขณะที่ดึงเข็มลู่หนานออกมา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอก

“พระชายาอ๋องอี้ บ่าวพาพี่น้องสองคนมาด้วย! แล้วก็ ขันทีเซี่ยก็มาด้วยเจ้าค่ะ!”

ซุ่ยเอ๋อร์เอ่ยจากข้างนอก

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว ขันทีเซี่ยมาทำอันใด?

เกิดเรื่องกับนางกำนัลน้อยในวังที่ทำงานทั่วไป ขันทีเซี่ยถึงกับต้องมาดูด้วยตัวเองเลยหรือ?

หลิงอวี๋ก็ประหลาดใจเช่นกัน จากนั้นก็ได้ยินขันทีเซี่ยเอ่ยขึ้นมาจากข้างนอก

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านอ๋องอี้ หลิงซวนเป็นเยี่ยงไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ? กระหม่อมได้ส่งคนไปเชิญหมอถังแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนยิ่งรู้สึกประหลาดใจ สายตาของเขาจ้องไปที่หลิงซวน

นางกำนัลผู้นี้มีที่มาเยี่ยงไรกัน ขันทีเซี่ยจึงต้องเชิญหมอถังผู้เป็นหัวหน้าสำนักหมอหลวงมาเลยหรือ?

สายตาของหลิงอวี๋จ้องไปที่เซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนเม้มริมฝีปาก แล้วเบือนหน้าไปทางข้างนอก

"ข้าจะทำแน่นอน!"

หลิงอวี๋รู้สึกว่าขันทีเซี่ยมีบางอย่างแปลก ๆ แต่นางไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ เมื่อเห็นว่าชุ่ยเอ๋อร์พาพี่น้องสองคนมาด้วย นางก็รีบเจาะเลือดไปทดสอบทันที

ขันทีเซี่ยยืนอยู่ที่มุมนอกบ้านพับแขนเสื้อขึ้น มองอย่างเงียบ ๆ สักพักหนึ่ง แล้วจึงหันหลังเดินออกไป

ทุกย่างก้าวของเขามันดูค่อนข้างเหนื่อยล้า

เซียวหลินเทียนมองเห็นได้จากหน้าต่าง ขันทีผู้เป็นที่โปรดปรานของท่านพ่อมาโดยตลอดผู้นี้ เป็นครั้งแรกเลยที่แผ่นหลังเขาดูอ่อนแรงเช่นนี้

หากเซียวหลินเทียนมองเห็นแววตาของขันทีเซี่ยในตอนนี้ เขาคงจะตกใจน่าดู

ดวงตาทั้งสองของขันทีเซี่ยเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ฝังลึก!

เขาไม่ได้เดินไปไหนไกล เขามองไปที่ตำหนักเหยาหัวของฮองเฮาเว่ยจากที่ห่างไกลในสวนดอกไม้

ไม่มีใครรู้เลย ขันทีเซี่ยเข้ามาในวังเมื่ออายุสิบสามปี เขากับครอบครัวตัดขาดความสัมพันธ์กันไปแล้ว

จนกระทั่งเมื่อสองปีก่อน เขาบังเอิญชนเข้ากับหลิงซวนที่ศาลาในสวนโดยไม่ตั้งใจ

ขันทีเซี่ยได้ยินสำเนียงของนางว่ามาจากที่เดียวกับตนเอง

ขันทีเซี่ยสอบถามนางอย่างสงสัย ถึงได้พบว่าหลิงซวนเป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเขาเอง...