ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 177

ลู่หนานมองที่ถุงเลือด เลือดของเขาไหลลงมาตามท่อเข้าสู่ร่างกายของหลิงซวนทีละหยด!

สิ่งนี่้ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ!

เขาช่วยชีวิตหลิงซวน เลือดของเขาไหลเวียนอยู่ในร่างกายของนาง...

นี่มันก็หมายความว่านอกจากญาติสนิทของเขาแล้ว นางก็ยังถือเป็นญาติของเขาด้วยเช่นกันไม่ใช่หรือ!

"พระชายา..."

“หลิงอวี๋!”

ลู่หนานกับเซียวหลินเทียนเอ่ยปากพูดพร้อมกัน

ลู่หนานเห็นว่าเซียวหลินเทียนมีเรื่องจะพูด จึงทำได้เพียงอดทนไว้ก่อน

“พวกเจ้าจะพูดสิ่งใด?” หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างแปลกใจ

เซียวหลินเทียนไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องคนอื่น แต่เมื่อเห็นหลิงอวี๋ช่วยรักษานางกำนัลในวังอย่างใส่ใจในวันนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเตือนนาง

“เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่า หลิงซวนไปทำให้จ่างหนิงขุ่นเคือง!”

“แม้ว่านางจะรอดพ้นจากความตายมาได้! แต่ขอเพียงนางอยู่ในวังเพียงหนึ่งวัน สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็จะเกิดขึ้นอีก!”

หลิงอวี๋ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อครู่นางยุ่งอยู่กับการช่วยชีวิตไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!

ตอนนี้ได้รับการเตือนจากเซียวหลินเทียนจึงนึกเรื่องนี้ขึ้นมา

สิ่งนี้มันเป็นปัญหาจริง ๆ!

หลิงอวี๋มองหลิงซวนที่ยังคงหลับอยู่ แล้วเริ่มครุ่นคิด

หลิงซวนกับตนไม่เหมือนกัน!

หลิงอวี๋ยังได้ชื่อว่าเป็นพระชายาอ๋องอี้ ถึงจะสร้างความขุ่นเคืองให้กับท่านหญิงจ่างหนิง ก็ไม่มีใครมาแตะต้องนางได้ตามแต่ใจ!

แต่ครั้งนี้หลิงซวนก่อเรื่องเช่นนี้ หากนางอยู่ในวัง ไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องตาย!

ลู่หนานมองหลิงอวี๋ตาปริบ ๆ สิ่งที่เขาอยากจะพูดคือก็สิ่งที่เซียวหลินเทียนพูดนี่เอง

“ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะไปขอความเมตตาจากไทเฮา! ขอให้ปล่อยหลิงซวนออกจากวัง!”

หลิงอวี๋หันมองไปทางเซียวหลินเทียน

“หากหลิงซวนสามารถออกจากวังได้อย่างราบรื่น ให้นางพักฟื้นในตำหนักอ๋องอี้ก่อนได้หรือไม่? รอให้นางหายดีแล้ว… หม่อมฉันจักจัดแจงหาที่ให้นางไป!”

เซียวหลินเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า "ได้!"

ลู่หนานถอนหายใจโล่งอก การจัดการของท่านอ๋องอี้กับพระชายาเหมาะสมที่สุดแล้ว!

ด้วยการคุ้มครองของเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ หลิงซวนจะสามารถรอดชีวิตอยู่ได้!

"ลู่หนาน ทำความสะอาดหน่อย!"

เซียวหลินเทียนเห็นสำลีและผ้าสีขาวเปื้อนเลือดอยู่ในถาดก็ขมวดคิ้ว

ตอนเขากับหลิงอวี๋เข้ามาในวัง ไม่เคยเห็นหลิงอวี๋นำกล่องยามาด้วยเลย ของพวกนี้มาจากที่ใดกัน?

เขากลัวว่าเก็บไว้จะทำให้คนสงสัย

"พ่ะย่ะค่ะ!" ลู่หนานได้ช่วยชีวิตคนไว้ จึงอารมณ์ดีมาก รีบเก็บของอย่างรวดเร็ว

นางกำนัลน้อยชุ่ยเอ๋อร์รออยู่ที่หน้าประตูตลอด

ขันทีเซี่ยได้ยินสิ่งนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น เขาค่อนข้างประหลาดใจ

พระชายาอ๋องอี้ช่วยผู้คนได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ?

นางแค่ใจดีหรือมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงกันนะ?

ไทเฮาเหลียงมองหลิงอวี๋ ยิ่งมองก็ยิ่งชอบ พลางเอ่ย

“หญิงผู้นี้ใจดีจริง ช่วยชีวิตผู้คนเต็มที่ ไม่ต้องกลัวว่าจะเดือดร้อนด้วย!”

“ข้าตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว จะให้ทางกรมวังออกหนังสือให้นางแล้วปล่อยนางออกจากวัง!”

“แม่นมเว่ย เจ้าเอาตั๋วเงินสองร้อยตำลึงไปให้นางเถอะ ถือว่ามันเป็นพรที่ข้าให้!”

"หม่อมฉันขอบพระทัยไทเฮาแทนหลิงซวนเพคะ!"

หลิงอวี๋ดีใจมาก ไม่คิดว่าไทเฮาจะคุยด้วยง่ายถึงเพียงนี้ นางยังคิดว่านางต้องอ้อนวอนอย่างหนักเลยทีเดียว!

หลิงอวี๋กลัวว่าเรื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลง จึงรีบเอ่ย

“ท่านอ๋องอี้ก็อยู่ที่นี่ เช่นนั้นขอรบกวนให้แม่นมเว่ยช่วยไปเอาหนังสือเลย แล้ววันนี้เราจะพาหลิงซวนกลับไปเลยเพคะ!”

“บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ!” แม่นมเว่ยรับคำและไปจัดการ

แววตาของขันทีเซี่ยเป็นประกาย แต่ไม่ได้พูดอะไร

หากหลิงซวนพักฟื้นอยู่ในวัง อาจจะเดือดร้อนได้!

การที่พระชายาอ๋องอี้พากลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอันใด!

ขอเพียงหลิงซวนยังมีชีวิตอยู่ เรื่องอื่นไว้ค่อยคุยกันในภายหลัง!