ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 182

เข็มเงินจางเจ๋อใกล้แตะร่องเหนือริมฝีปากท่านอ๋องเฉิงแล้ว แต่ถูกเสียงร้องตกใจทำให้ชักกลับโดยสัญชาตญาณ

“ใคร? ใครพูดสอดข้าช่วยคน”

จางเจ๋อรั้งหน้ามองมาอย่างขุ่นเคือง ตะโกนลั่น

“ร่องเหนือริมฝีปากคือตำแหน่งสำคัญของร่างกาย ผู้ใดโหวกเหวก ถ้าข้าตกใจพลั้งมือแทงท่านอ๋องเฉิงตายขึ้นมาเจ้าจะรับผิดชอบได้หรือไม่?”

ตอนหลิงอวี๋ออกจวนคลุมผ้าคลุมหน้าไว้ เวลานี้ก็ไม่อยากเปิดเผยตัวตนแท้จริงของตัวเองจึงไปข้างหน้าสองสามก้าวพลางเอ่ย

“หมอจาง อาการท่านอ๋องเฉิงมิใช่ภาวะลิ่มเลือดอุดตันและก็มิใช่โรคหลอดเลือดสมอง! ท่านมิอาจใช้วิธีรักษาหลอดเลือดสมองกับเขาได้!”

“การฝังเข็มเงินร่องเหนือปากนี้ของท่านมิได้ส่งผลดีอะไรต่ออาการป่วย!”

“กลับกัน ยังสามารถทำให้ท่านอ๋องเฉิงเป็นอัมพาตครึ่งซีกด้วย!”

จางเจ๋อหน้ามืดครึ้มฉับพลัน ถลึงมองหลิงอวี๋อย่างโกรธเกรี้ยวพลางตะคอกลั้น “เจ้าคือใคร! เจ้าเป็นสตรีเข้าใจวิชาหมอรึ?”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าอาจารย์ข้าคือผู้ใด? เขาคือเซียนหมอโบราณเลื่องชื่อระบือนามแห่งฉินตะวันตก! ข้าเรียนหมอกับเขาสิบกว่าปี สืบทอดวิชาสายตรงจากเขาลึกซึ้ง! แม้แต่อาจารย์ข้าก็เยินยอข้าว่าเก่งกว่าอาจารย์เสียอีก”

“ถ้าข้าไม่มีวิธีช่วยท่านอ๋องเฉิง งั้นก็หาคนที่สองที่ช่วยท่านอ๋องเฉิงในเมืองหลวงไม่ได้แล้ว!”

คนล้อมชมได้ยินเช่นนั้นก็ต่างวิพากษ์วิจารณ์ขึ้น

“เซียนหมอโบราณแห่งโรงหุยชุนวิชาแพทย์เหนือชั้นเสียจริง เล่าลือว่าเขาปลดเกษียณหลายปีแล้ว ไม่ยอมรักษาคนง่าย ๆ แต่พอลงมือก็รักษาหายในคราวเดียว!”

“วิชาแพทย์ของเซียนหมอโบราณผู้นี้เป็นรองแค่นักวิชาการแพทย์อาวุโสหัวแห่งฉินตะวันตก!”

“อาวุโสหัวผู้นี้คือยอดหมอเลื่องลือทัดเทียมปราชญ์แพทย์ซือคงชวิ่นในปีนั้น! เรียกขานว่าเซียนหมอฮั๋ว!”

“เซียนหมอโบราณจัดอยู่อันดับสาม ลูกเถ้าแก่จางเขียวมีฝีมือเหนือกว่าอาจารย์ของเขา เช่นนั้นมิได้หมายความว่า วิชาแพทย์ของเขาเทียบเคียงกับอาวุโสหัวได้หรอกหรือ?”

ฝูงชนเกรียวกราวพรืดหนึ่ง คู่นัยน์ตาตู้ตงหงยิ่งทอประกายตื่นเต้น สามีในอนาคตนางเก่งกาจยิ่งนัก!

ตู้ตงหงถลึงมองหลิงอวี๋อย่างโกรธเกรี้ยว เพราะหลิงอวี๋คลุมผ้าคล้มหน้าอยู่ นางจึงจำไม่ได้ชั่วคราวแถมยังนึกว่าเป็นสาวบ้านนอก ก็พลันตะโกนเสียงดุดัน

“เจ้าสตรีนี่มิคาดว่าจะกล้าซักถามศิษย์ของเซียนหมอโบราณ ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริง ๆ! เจ้ายังไม่รีบไปอีก อย่ามาก่อกวนที่นี่!”

หลิงอวี๋หมดคำพูด วิชาแพทย์แบบนี้ของจางเจ๋อยังกล้าคุยโม้ว่าตนเก่งกว่าอาจารย์อีกหรือ?

เว้นแต่เซียนหมอโบราณผู้นี้มีชื่อเกินจริง!

หลิงอวี๋กำลังคิดว่ารอตกแต่งโรงเหยียนหลิงเสร็จถึงเปิดทำการ งั้นโฆษณาล่วงหน้าก็ดีเหมือนกันจึงเอ่ยวางตัวเหมาะสม

“ข้าคือหมอตรวจโรคแห่งโรงเหยียนหลิง แม่นางหลิง!”

“โรงเหยียนหลิงปิดทำการแล้ว หมอเลี่ยวกำมะลอผู้นั้นมีเงินจ้างเจ้าด้วยรึ?”

หมอหลี่ได้ยินว่าคือคนของโรงเหยียนหลิงก็นึกถึงเรื่องที่โรงหุยชุนถูกแม่ทัพเฉินปรับเงิน ความโกรธจุดชนวนขึ้นพลันตะโกนลั่น

“ไปให้พ้น เรากำลังวุ่นช่วยคน ไม่ว่างมาเถียงกับเจ้า! ถ้าเจ้ายังกล้าจุ้นลูกเถ้าแก่ของเราไม่ให้ช่วยคนอีก ก็อย่าโทษว่าเราแจ้งราชการมาจับกุมเจ้าแล้วกัน!”

เฉิงตงกระวนกระวาย เมื่อเห็นจางเจ๋อต้องการช่วยคน แต่สตรีนางหนึ่งกลับก่อปัญหาแทรก

เขามองค้นหลิงอวี๋อย่างขุ่นเคืองพลางตะคอก

“เฉิงหมิง เรียกนักการสองสามคนมา ถ้านางกล้าพูดจาไร้สาระอีกก็กุมตัวนางไปพบแม่ทัพเฉินซะ!”

ตู้ตงหงสบโอกาสสร้างอิทธิพลต่อโรงหุยชุน เอ่ยขึ้นเสียงดัง

“ถูกต้อง พี่จางเจ๋อเจ้าคะ หมอเลื่องชื่อในเมืองหลวงแห่งนี้มาจากโรงหุยชุนทั้งนั้น!”

“พี่จางเจ๋อ หมอหลวงจางบิดาท่านก็ถูกเชิญเข้าวังหลวง พวกท่านพ่อลูกวิชาแพทย์เหนือชั้นเหมือนกันเจ้าค่ะ!”

“หากพวกท่านไม่มีวิธี หมอไร้คุณสมบัตินั่นก็ยิ่งไม่มีวิธีเจ้าค่ะ!”

ทุกคนได้ยินก็ถลึงมองหลิงอวี๋สีหน้าไม่พอใจพลางพากันพูดคล้อยตาม

“สตรีนางนี้แค่ก่อความวุ่นวาย ไม่เข้าใจเรื่องอันใดยังกล้าแสร้งเป็นเชี่ยวชาญ! อยากอวดเก่ง! ลูกเถ้าแก่ ท่านแค่คิดว่านางพูดเหลวไหลเป็นพอขอรับ!”

“ใช่ขอรับ แม่นางหลิงแห่งโรงเหยียนหลิงอะไร? เราไม่เคยได้ยินมาก่อน!”

“ลูกเถ้าแก่จาง ท่านอย่าไปเถียงกับคนไร้ชื่อเสียงนั่นเลย นางแค่อยากมีชื่อเสียงด้วยการใช้ชื่อเสียงของท่าน รีบช่วยท่านอ๋องเฉิงเถิดขอรับ!”

เสิ่นจวนกับเจิงจื่ออวี้ก็ช่วยเสี้ยมเช่นกัน

ครั้นจางเจ๋อเห็นทุกคนเข้าข้างตน ทั้งเห็นเฉิงตงและคนอื่นยังคุกเข่าอยู่ ความหลงใหลเกียรติได้รับความพอใจถึงสุดขีด

เขาเองก็ไม่อยากให้คนของตำหนักอ๋องเฉิงเคืองใจเกินไป ดังนั้นเขาจึงยอมทำ

“ในเมื่อพวกเจ้าพูดขนาดนี้ ข้าก็ขอไม่ปฏิเสธแล้วกัน! ข้าจะรักษาท่านอ๋องเฉิงประเดี๋ยวนี้!”

จางเจ๋อชูเข็มเงินขึ้น พลางฝังลงร่องเหนือริมฝีปากท่านอ๋องเฉิงอย่างฉับไว

หลิงอวี๋ถูกนักการสองคนสกัดไว้ สิ้นทางขัดขวางโดยสิ้นเชิง ดวงตาจ้องเข็มเงินของจางเจ๋อฝังลง จากนั้นท่านอ๋องเฉิงก็ลืมตา…